FanFic.nl

Klop klop...

Verbaasd kijkt Bill naar de deur. Wie zou er zo laat nog op zijn? "Uhh.. Ja?" komt er onzeker uit zijn keel. Maar nog voor er antwoord hoorbaar is weet hij het al weer, het is Tom natuurlijk! 'Dat was wat hij bedoelde.' denkt hij en staat op van zijn bed. "Ik ben het.." is de late reactie van Tom. Zonder er bij na te denken opent Bill de deur, maar komt al snel tot de ontdekking dat hij naakt is. Meteen rent hij weer terug zijn bed in en trekt de dekens hoog over zich heen. Blozend kijkt hij naar zijn broer die in de deuropening staat. "Uhm.. Wat is er?" wilt hij weten, en trekt raar een wenkbrauw op. "O uhh... Ik was even vergeten dat ik niks aan heb.." stamelt het arme schaap verlegen. "Dus? Ik heb je zeker nooit eerder naakt gezien?" vraagt hij terwijl hij de deur achter zich sluit. Een glimlachje verschijnt op Bills' gezicht. 'Hij vertrouwt me nog, en voelt zich er niet ongemakkelijk bij om met mij in één kamer te zitten terwijl ik naakt ben.' denkt hij opgelucht. Hij kijkt weer op als hij merkt dat Tom op bed is gaan zitten. 'Ook dat vind hij niet erg.' denkt Bill blij. "Nou, vertel mij eens waarom je niet kan slapen." zegt de zwart gevlechte jongen, en legt vertrouwd een hand op de deken waar onder Bills' knie ligt. Een zinderent gevoel stroomt door zijn lichaam. 'Hij raakt me aan!' denkt hij zo'n beetje dol gelukkig. "Nou?" dringt Tom op. 'Wat heeft hij opeens?' denkt Tom niet begrijpend wat er met zijn broertje is. "Uhm... Nou, ik weet het eigenlijk niet.." stamelt hij weg kijkent. Een duidelijk teken van ontkenning, iets wat Tom meteen opvalt. "Uhuh... Juist ja. En nou de waarheid graag?" vraagt hij grijnzend, als teken dat hij hem wel door heeft. Geschrokken kijkt Bill hem aan. 'Zou hij weten waarom ik niet kan slapen?' denkt hij zenuwachtig. "Tegen mij hoef je toch niet te liegen? Ik ken í¡l je grote geheimen, dan mag ik dit toch zeker ook wel weten?" Opgelucht haalt Bill adem. Hij weet dus nog niet wat hem dwars zit. 'Zal ik het hem vertellen?' vraagt Bill zich af. "Uhm.. Nou, om eerlijk te zijn kan ik niet slapen omdat.. Nou, het zit me gewoon dwars dat ik niet weet waar die zoen voor was!" floept hij er uit. Doordringend kijkt hij hem aan.

"Dus... Waarom kuste je me?" vraagt hij zachtjes. Een lange stilte volgt. Diep denkt Tom na. 'Ja, ik kuste hem omdat ik van hem hou. Maar.. Hoeveel hou ik van hem? Genoeg om hem tot mijn vriendje te benoemen? Nee... Ik weet niet, ik ben bang dat als ik het nu aan maak ik er spijt van ga krijgen. Dat ik er achter kom dat ik toch niet voor hem val, maar het gewoon een beetje expirimenteren was? Dan zou ik het weer uit moeten maken, en dan kwetst ik hem. Ik haat het om hem kapot te zien, dat is nog wel het laatste dat ik wil. Nee, ik - ik kan het niet...' "Omdat..." begint hij, "ik gewoon even zin had om je te zoenen. Het idee dat je verliefd op me bent stijgt me gewoon een beetje naar mijn hoofd. Je weet hoe ik ben, als ik weet dat iemand een crush op me heeft maak ik er gebruik van. Ik dacht gewoon... Dat je het wel leuk zou vinden.." eindigt hij zijn verhaal fluisterend. Met zijn wimpers neergelsgagen staart hij onder zich naar de dekens. Zijn evenbeeld durft hij even niet meer aan te kijken. "Ik wist het..!" fluisterd Bill pijnzend, waarna er langzaam iets van zijn wang afglinsterd. Een kleine, zoute traan. Gecreërt door zijn gebroken hart. Meer tranen volgen, en vormen samen een enorme waterval dat van zijn kin afdruipt. Het doet Tom pijn hem zo te zien zitten, het breekt ook zijn hart.

Bescherment slaat hij zijn armen om hem heen, en wiegt hem zachtjes heen en weer. Sussende geluidjes verlaten zijn lippen. "Nee Tom, blijf van me af.." huilt Bill en staat op. "Je hebt me al genoeg pijn en zenuwen bezorgt. Ga weg.." vervolgt hij zijn zin snikkend, terwijl hij naakt voor zijn broer staat. Bestuderent laat Tom zijn ogen over het tengere lichaampje van zijn broertje glijden. Zijn mond zakt een klein beetje open. "Maar ik..." zegt hij een beetje in trans, niet wetend wat hij moet zeggen. "Nee Tom, rot op!" krijgt hij naar zijn hoofd geslingerd, en word ruw door de deur geduwt, die als hij er voor staat, met een harde smak weer dicht word gegooit. Daar staat hij dan, buitengesloten.

Aan de andere kant van de deur speelt zich een heel agresiefe Bill af, die niet goed weet hoe hij met zijn gevoelens om moet gaan. Nog altijd huilent loopt hij op een tafeltje af, waar hij hard zijn vuist op neer slaat. Zijn wenkbrauwen fronzen naar beneden, wat een boze uitdrukking maakt. Een hard en pijnlijk kreetje maakt hij hoorbaar, door het pijn dat nu door zijn hand stroomt. Het doet hem de pijn in zijn hart even vergeten. Nou hij het door begint te krijgen veranderd zijn gezichtsuitlaat. Als een oermens die net vuur heeft uitgevonden. Nogmaals ramt hij zijn vuist op het harde houte tafeltje. Nog geen seconde later doet hij het weer. Ondanks de hoeveelheid pijn dat door zijn vuist gaat, blijft hij dezelfde beweging maar herhalen. Alles om Tom maar even te vergeten. Alles om de pijn in zijn gebroken hart maar te doven, alles om maar even iets anders te voelen. Helaas lukt dat niet zo goed als Tom hem maar de hele tijd blijft roepen, en vraagt wat er daar binnen gebeurt. Bill negeert hem volkomen, en gaat gewoon verder met waar hij mee bezig was. Tot nu. Hij stopt, zijn aandacht word getrokken door het balkon. Meteen loopt hij er op af en opent de deur die er naar toe lijd. Zonder ook maar enkele twijfel neemt hij een aanloopje en zet zijn handen neer op de ijzere reling, en springt er zo over heen.

[í­]'Niemand schreit in der Nacht für mich:
''Lass mich nich' in stich"
Ich spring!'[/i]

Met een harde knal komt hij neer...

-Niet veel later-

'Huh? Leef ik nog? Heb ik - Geen pijn? Niks?' Wanneer hij om zich heen kijkt valt het hem pas op dat hij niet buiten op de koude tegels ligt. Hij ligt gewoon lekker warm en knus in zijn bedje. De wekker geeft 11.26 uur aan. 'Was het allemaal maar een droom?' denkt hij verward. Hard gebons op de deur vult de stilte in de kamer. "Bill, Bill ben je daar?!" hoort hij de stem van Tom hysterisch vragen. Nou snapt hij er helemaal niks meer van. "Bill, Bill?" hoort hij weer. Hij staat dus maar op, en opent de deur. "O Bill, daar ben je!" roept Tom en slaat zijn armen om hem heen. Een beetje verbaasd knuffelt hij terug. "O Bill ik heb toch zo naar gedroomt. Ik droomde dat je zelfmoord pleegde omdat ik met je gevoelens speelde." zegt hij zonder ook maar één hap adem, en barst vervolgens in tranen uit. Ook Bill laat zijn verdriet nu de vrije loop. "Ja, ik droomde precies hetzelfde. Maar het ergste vind ik nog het gedeelte waar je me afwees. Waar je zei dat die zoen niks betekende." huilt hij gekwetst, maar ook weer opgelucht dat het maar een droom was. Wanneer Tom na vijf minuten nog blijft zwijgen kijkt Bill hem raar aan. Hij werpt hem een blik toe waar mee hij bedoelt of er iets is. Tom snapt de hint, en zucht diep. "Dat gedeelte dat jij net beschreef... Dat - dat is gisteravond echt gebeurd."