FanFic.nl

Anything You can do I can do better! [Afgewerkt]

De ontmoeting...

Jilly keek naar de mooie donkerblauwe hemel. Het zag er zo fantastisch uit. Nog nooit had ze zoveel sterren gezien boven haar. Maar dat interesseerde haar eigenlijk geen bal. Het feit dat Tom naast haar zat maakte haar helemaal blij. Ze rolde zodat ze op haar zij zat. Zo keek ze naar de jongen die ze zo perfect vond.
'Tom?' vroeg ze. Ze zag Tom zijn hoofd naar haar omdraaien en naar har glimlachen.
'Ja schat?' vroeg hij. Hij legde zich ook op zijn zij. Hij pakte Jilly's handen vast en gaf er een kusje op. Jilly bloosde, zelfs dat zag Tom in het donker. Jilly bloosde héél veel.
'Waarom ben je zo perfect?' kreeg Tom te horen. Hij merkte een speels toontje in haar stem. Een lach kon hij niet onderdrukken.
'Omdat ik een langharige gitarist ben?' vroeg hij terug. Hij wist wel dat Jilly iets had met langharige gitaristen. Lange dreadlocks zijn toch nog altijd lange haren, niet?
'Misschien is dat het,' zei Jilly terwijl ze terug naar de hemel keek. Tom had er wel even genoeg van. Hij stond recht en keek in het rond. Niemand te zien.
'Gaan we?'
'Waarom? Ik lig net goed.'
'Het is laat...' Veel meer hadden ze niet gezegd. Ze genoten van de rust op weg naar huis. Geen auto was er te bespeuren, het was echt verrast stil. Zeker omdat het kerstmis was. Op kerstmis zijn de mensen het liefst met hun geliefden of met familie. Tom was blij dat hij met zijn geliefde kon zijn. Jilly's hoofd rustte op Tom zijn schouder, en Tom kruisde zijn vingers met de hare. Het was niet zo ver stappen, maar toch leek het een heel eind eens ze er waren. Tom was dan ook doodmoe, en dat wist Jilly. Ze kon haar ogen ook amper openhouden.
'We zijn er,' zei Tom. Jilly keek naar het simpel huisje van haar lief. Tom woonde nog met zijn moeder en zijn broer. Dat had hij Jilly ooit eens verteld. Nouja, die zou ze morgen wel leren kennen. Morgen was het familiefeest. Dat had Tom ook gezegd. Jilly was ook uitgenodigd, en daar was ze blij mee. Tom opende de deur. Hij wachtte tot Jilly naar binnen stapte, maar dat deed ze niet. Ze reikte haar hand uit, en keek Tom met smekende ogen aan. Tom kon weer geen glimlach onderdrukken. Hij trok haar zacht naar binnen. Jilly moest lachen. Tom drukte enkele kusjes in haar nek, maar beiden werden verrast toen het licht aanfloepte. Allebei keken ze naar de persoon op de trap.
'Dat is zeker Tom zijn broer...' dacht Jilly.
'Mama heeft op je gewacht,' zei de jongen. Jilly zag Tom schuldig kijken. 'Ze had erop gehoopt dat je haar zou helpen met het diner. Ze had gehoopt dat je er zou zijn bij het diner. Ze had op zijn minst gehoopt dat je iets liet weten.'
'Het-h-het spijt m-me, Bill...' mompelde Tom schuldig. Hij liet Jilly haar hand los.
'En wie heb je nu weer meegenomen?' vroeg Bill. Tom keek niet op. Jilly schrok.
'Als je denkt dat Tom een player is, heb je het mooi mis jongen!' zei Jilly opeens, luider dan ze wou.
'Een meisje, iets kleiner dan mij, dezelfde maat, laat me raden, schoenmaat 36?' vroeg Bill. Jilly bevroor. Ze keek naar haar kleine voetjes. Hoe wist Bill dat allemaal?
'Bill, het is goed. Laat haar maar...' zei Tom. Hij trok Jilly terug naar achteren.
'Kom morgen maar niet om kleren bedelen Tom. Ik heb het gehad. Slaapwel!' Hij verdween terug in de duisternis boven de trap. Tom en Jilly keken nog even naar de zwarte vlek in het licht. Daarna draaide Tom zich om en keek hij naar Jilly.
'Laten we maar gaan slapen Jilly,' zei hij. Jilly knikte. Samen liepen ze naar boven.
Wacht maar Bill, ik krijg je nog wel...

Reacties: