FanFic.nl

Schrijfwedstrijd CosmicPurple

Marilyn Monroe

"Mevrouw McKee?"
Marilyn stapte voorzichtig de woonkamer binnen. Mervouw McKee zat op de bank met een boek in haar schoot. Haar ogen gleden mee met de woorden en Marilyn kuchte. "Mevrouw McKee?" Mevrouw McKee, die zo in haar boek verdiept was dat ze Marilyn niet had horen binnenkomen, sprong verschrikt op. "Marilyn, kindje!" Fluisterde de vrouw en legde haar hand op de plaats waar haar hart lag. "Ik had je niet gehoord. Wat is er liefje?" Marilyn glimlachte verontschuldigend en wees naar de klok die aan de kale muur boven de deur hing. "Het is tijd om te gaan. Mevrouw Ella verwacht ons."

"Marilyn Monroe en mevrouw McKee?"
De 16-jarige Marilyn beet op haar lip toen ze de vrouw van het weeshuis plaats zag nemen op de stoel achter het bureau en knikte voorzichtig. De dame schonk haar een glimlach en bladerde verder in het hoopje papieren dat ze bij zich had. "Ik heb vernomen dat je op de hoogte bent van wat er allemaal staat te gebeuren?" Ella, de vrouw van het weeshuis, wierp haar een blik boven haar bril toe. Marilyn knikte en keek in stilte naar de vloer onder haar schoenen. "Antwoorden jongedame!" Ella knipte met haar vingers voor haar gezicht. "Ik denk wel dat ik het weet," piepte Marilyn zacht en wreef met haar gebalde vuist een traan uit haar ooghoek weg. "Meneer en mevrouw McKee moeten voor meneer McKee's werk verhuizen, waardoor het te duur wordt om nog voor mij te zorgen." Ze struikelde een paar keer over wat woorden, maar wist de tranen binnen te houden. Mevrouw McKee, die naast Marilyn zat, kneep zachtjes in haar knie. Marilyn tilde haar hoofd op en perste er een waterig glimlachje uit toen de warme ogen van mevrouw McKee de hare ontmoetten. "Het spijt me liefje," fluisterde mevrouw McKee en gaf een aai door de wilde haren van Marilyn. Ella kuchte, vroeg duidelijk om aandacht, en schoof een papier over tafel naar Marilyn toen deze opkeek. "Hier zijn de papieren die je moet doorlezen, maar aangezien het snel moet gaan, zal ik het even kort samenvatten. Aangezien meneer en mevrouw McKee verhuizen en daarom niet meer voor je kunnen zorgen - uiteraard met pijn in het hart," ze glimlachte even zoet naar mevrouw McKee en richte haar aandacht snel weer op Marilyn. "Heb je twee keuzes. De eerste keuze lijkt ons het beste, dat is dat je terug in het weeshuis komt wonen. Je kan je oude leventje weer opnemen en alles rustig aandoen." Marilyn sperde haar ogen wijd open en schudde meteen haar hoofd. Nee, ze wou niet naar het weeshuis. Nooit meer! "En de tweede keuze?" Vroeg ze meteen. Ella zette haar duim, wijs- en middenvinger tegen haar voorhoofd en liet ze langzaam hun gang gaan. Ze schudde diep zuchtend haar hoofd terwijl haar vingers bleven masseren. "Ik hoopte eigenlijk dat je voor keuze één zou gaan, en de tweede niet eens zou vragen. Maar goed, niet alles gaat zoals ik het wil bij jou hé?" Ze lachte en Marilyn rolde met haar ogen. "Keuze twee?" Mopperde ze. Ella's glimlach verdween en ze kuchte nog een laatste keer. "De tweede keuze is dat je gaat trouwen." Marilyn slikte en staarde Ella ongelovig aan. "Trouwen?" Fluisterde ze zacht. "Met wie?"

In haar versleten jeans en een oud T-shirt klopte Marilyn drie keer hard op de voordeur. Het netgeplukte bosje onkruid, wat door moest gaan als bloemen, had ze stevig in haar hand geklemd.
"Ik kom eraan!"
Marilyn haalde diep adem door haar neus terwijl ze nerveus op de binnenkant van haar wang beet. De deur maakte een krakend geluid toen hij met een flinke ruk open werd getrokken. De blauwe ogen van James Dougherty, haar buurjongen staarden haar nieuwsgierig aan. "Marilyn?"
Een klein, scheef grijnsje speelde om haar lippen toen ze het boeketje onkruid heen en weer liet schommelen.
"James Dougherty, wat dacht je er van om met me te trouwen?"

Reacties: