FanFic.nl

The truth of our friendship

Proloog: Jacob, Jacob en Jacob

Proloog: Jacob, Jacob en Jacob

Ik zat in de zetel te wachten op iets. Gewoon iets, een teken van leven. Waarom overkwamen die dingen altijd mij. Net alsof ik mama haar ongeluk had meegekregen bij de geboorte. Hij was nu al 4 dagen weg. 4 volledige dagen en 4 volledige nachten. 96 lange uren die ik alleen had doorgebracht. Er was elke dag wel iemand op bezoek geweest om me te ‘troosten’ maar niks hielp. Al stond de hele wereld hier in onze woonkamer, ik zou me nog alleen voelen. Zonder Jacob was ik alleen. Ik staarde voor me uit en probeerde er niet aan te denken, het lukte niet. Ik deed niks meer. Wenen en slapen niet meegerekend.
Jacob.
Jacob.
Jacob.
Jake.
Jake.
Jake.
Mijn Jacob, hij was nog nooit weggeest zonder te vertellen waarheen.
Jacob.
Jacob.
Jacob.
Jake.
Jake.
Jake.
Mijn Jacob, hij was er altijd geweest als ik hem nodig had. Behalve nu en nu had ik hem meer dan ooit nodig.
Jacob.
Jacob.
Jacob.
Jake.
Jake.
Jake.
Mijn Jacob, ik geloofde niet meer dat hij nog ging terugkomen.
Ik had alle hoop opgegeven en wilde net gaan slapen om niet meer te hoeven denken toen mijn Gsm begon te rinkelen. Ik twijfelde even of ik zou opnemen, het was waarschijnlijk toch iemand die ik niet wou spreken. Maar wat als het Jacob was? Ik had duidelijk nog niet í lle hoop opgegeven want ik drukte toch op het groene telefoontje.
“Ness?”� vroeg een schorre stem aan de andere kant van de lijn
“Jacob?”� Vroeg ik en toen werd alles zwart.

Reacties: