FanFic.nl

Bill's gift, his gift from the gods.

Part 1.

Gym, eikes. Zo meteen krijg ik toch weer een bal tegen m’n hoofd aan.‘Bill, pak aan!’ Hoor ik, met er een snerpende lach achteraan. In een fractie van een seconde voel ik hoe de basketbal tegen m’n slaap aankomt. Met een kloppende kaak en neus ging ik dichter bij Tom staan. ‘Lul!’ Ontsnapte uit zijn mond. Nick, degene die de bal wierp, komt dreigend op ons af.
De turnleraar komt zich moeien. ‘Tom en Nick! Willen jullie beiden een uur nablijven?!’ Ondertussen schenkt de leraar een medelijdende blik aan mij.
‘Nee, meneer Sas.’ Komt zielig uit hun mondjes.
Dit is nog maar een fractie van hoe een schooldag er voor mij uitziet.

Lachend zie ik Esther met haar vriendinnen naar de fietsenloods wandelen. Tom gaat direct op haar af. Ik volg hem langzaam. ‘..en die gast geeft mij gewoon bladzijden, kun je dat nu geloven!..’ Vang ik op uit het gesprek van de dames (:. Als Esther mij opmerkt ontvang ik een dikke knuffel. ‘Ja, sorry. Had je niet gezien. Ik ben nogal van slag van Mr. Bouwens. Wacht hier, ik neem m’n fiets en dan loop ik met jullie naar de bus!’ Terwijl ze nog snel een goeiendag zegt tegen haar vriendinnen vertrekt ze naar de fietsen.
‘Tom, daar loopt Nick. Ik doe die gast echt nog wat’, zeg ik, kokend van binnen.
‘Pff, die gaat toch volgend jaar hier weg..Hij kan het gymnasium echt niet meer aan, maak je geen zorgen’, stelt Tom mij gerust.
Dan draaien we ons snel om als we het gegibber van Esther horen. ‘D-Die…Hhahaa-sukkel..O god-hij viel..Hahahaha-van z’n f-fiets!’ ‘Ahjaa, ga zo verder meisje.’ Lach ik haar toe. Ze kan mij en Tom ook natuurlijk, echt altijd opvrolijken. Een aantal lachbuien verder zijn we aangekomen bij de bushalte. ‘Esther tot morgen!’ Roepen Tom en ik in koor als ze op het punt staat om op haar trappers te gaan staan. Maar ze zwaait nog eerst en het blijkt vanuit het raam van de bus dat haar gsm afgaat. ‘Over wie ging dat nu eigenlijk, die van zijn fiets viel?’ Vraagt Tom alsof ik een orakel ben. ‘Eén of andere lomperik die niet heeft leren fietsen?’
Met een vage grijns staart Tom naar buiten. ‘Heb je nog kikkers tot leven gebracht?’ Vraagt hij dan opeens. ‘Nee, ik had geukkig handschoenen gekregen’, antwoord ik eenigzins opgelucht.
Tom staart weer door het raam en de bus zijn motor start. In de verte hoor ik een snelle brommer door de wanden van de bus heen steeds dichter komen. Dichter en dichter.
Tom zijn ogen worden groot. En angstig draait hij op zijn stoel. ‘Tom wat the..NEEEEEEEEEEEE! ESTHER!’

Reacties: