FanFic.nl

Crush

3.

Starend naar mijn telefoon lig ik op bed. De auditie is inmiddels een week geleden en ze zouden me vandaag bellen. De klok verteld me dat het 4 uur is. Ze zeiden niet hoe laat ze zouden bellen. Ik begin steeds meer zenuwen te voelen. Ook al zei ik dat de auditie alleen al genoeg was, nu ik die heb gehad wil ik de rol zelf ook wel. Zuchtend pak ik een boek van mijn nachtkastje, om me af te leiden. Het helpt niet, ik kan me niet concentreren op het verhaal en moet elke pagina wel 6 keer lezen voordat ik echt weet wat er staat. Ik leg het boek weer weg en zet de radio aan.

Een half uur later gaat eindelijk mijn mobiele telefoon. “Hallo, met Sam!”� schreeuw ik bijna in de telefoon om vervolgens chagrijnig te zuchten, het is Lola. “Hey chica, heb je de rol?”� zegt ze. “Nee, ik kan elk moment gebeld worden dus ik hang nu ook gelijk weer op,”� zeg ik haastig. Lola wenst me nog snel succes en hangt dan op. Omdat ik niet weet wat ik anders moet en een beetje zat word van het op bed liggen, zet ik de computer maar aan. Misschien heb ik nog interessante e-mailtjes. De teleurstelling is groot als ik erachter kom dat er maar één e-mail in mijn ‘postvak in’ staat, een of andere reclame, kan weg dus.

Ik had het niet meer verwacht, maar om kwart voor 5 gaat dan eindelijk de telefoon. “Hallo?”� vraag ik vertwijfeld, straks is het Lola weer. “Hallo, spreek ik met Sam?”� vraagt de stem aan de andere kant van de lijn. Ik knik, maar bedenk dan dat hij dat natuurlijk niet ziet. “Ja, klopt,”� zeg ik. “Dan mag ik je feliciteren, je hebt de rol van Lilly,”� zegt hij. Een blij gevoel stroomt door me heen, ik heb de rol! “Hartstikke bedankt!”� roep ik. Hij vertelt nog wat over het script, wat ik binnen twee dagen ga ontvangen, en dat ze over een week al beginnen te filmen. “Oh, dan had ik nog een vraag. Kan je goed Duits?”� gaat hij verder. “Ehm, ja, eigenlijk wel,”� zeg ik en hij vraagt of ik wat in het Duits wil zeggen. Dit doe ik en hij is meteen enthousiast. “Perfect, je krijgt de rest van de informatie wel thuis gestuurd en dan zie ik je zaterdag in Berlijn,”� zegt hij nog voordat hij ophangt. De lijn is allang dood als ik weer een beetje bij mijn positieven kom. Berlijn? Berlijn?!? Dat kan toch niet? Hoe ga ik dat aan mijn ouders uitleggen?

Na uren, zo voelt het ten minste, op bed te hebben gelegen zonder enig idee, besluit ik Lola te bellen. Misschien weet zij wat ik moet doen. Ze begint te gillen als ik vertel dat ik de rol heb. “Wat goed! Gefeliciteerd!”� krijst ze in de telefoon. Ik lach, maar vertel haar vervolgens van mijn probleem. “Oeps, dat is minder handig,”� zegt ze en ik stem daar mee in. “Maar, daar heeft lieve Lola een oplossing voor. Je zegt gewoon dat je bij mij slaapt,”� stelt ze voor. “Voor een hele week?”� zeg ik verbaasd. “Ja, waarom niet? Als ze bellen zeg ik gewoon dat je net even boodschappen aan het doen bent ofzo, dan bel ik jou en kan jij ze vanuit Berlijn bellen om te vertellen hoe leuk je het bij mij vind,”� legt ze uit.

Eerst vind ik het belachelijk. “Dat gaat nooit lukken.”� Protesteer ik. Maar Lola legt het nog verder uit en het lijkt een waterdicht plan. “Dus jij denkt echt dat ze het gaan geloven?”� twijfel ik. “Waarom zouden ze het niet geloven? Je slaapt hier toch wel vaker? Dit is je grote kans Sam, je moet gaan!”� zegt ze vast besloten. “Misschien gaat het inderdaad wel lukken…”� begin ik. “Natuurlijk! Je word een ster
Sam!”� schreeuwt ze en ik moet lachen.

Pas als ik ophang dringt het goed tot me door, ik ga naar Berlijn! Ik speel in een film! Mijn god, als dat maar goed gaat. Opeens word ik weer nerveus, wat als mijn ouders het wel doorhebben? Nou ja, dat zien we dan wel weer. Mijn vrolijke gevoel wint het van de rest en met een lach op mijn gezicht loop ik naar beneden.

Reacties: