FanFic.nl

Crush

4.

Vertwijfelt sta ik voor mijn kledingkast, alweer. Wat moet ik allemaal mee naar Berlijn? Het is nu donderdag en ik vertrek morgen, dan ben ik er een dag voor dat we beginnen met filmen. Het hotel is geboekt en wordt voor me betaald door de filmmaatschappij. Ik vind het eigenlijk wel eng, helemaal alleen naar Berlijn. Het is een vreemde stad voor me en hartstikke groot. Maar gelukkig is het hotel vlakbij het treinstation en weet ik precies hoe ik moet lopen. En als het dan alsnog niet lukt, kan ik het altijd nog vragen.

Zenuwachtig sta ik op het station, over 5 minuten komt mijn trein. Gelukkig vonden mijn ouders het meteen goed dat ik bij Lola bleef slapen. Een denderend geluid kondigt de komst van mijn trein aan. Ik loop naar binnen, leg mijn bagage naast me neer en ga bij het raam zitten. Daar ga ik. Naar Berlijn, alleen…

Er zitten niet veel mensen in de trein dus ik heb een bankje voor mezelf. In gedachten verzonken kijk ik naar het voorbijvliegende landschap. Opeens schrik ik op van een hard geluid. “Oeps, sorry,”� hoor ik iemand zeggen. Het is een jongen met blond haar en blauwe ogen, typisch eentje die iedereen aardig vind. “Geeft niet.”� Mompel ik en ik vestig mijn blik weer naar buiten. Na een tijdje wordt het saai en besluit ik mijn mp3 speler te pakken. Met de geluiden van mijn favoriete muziek in mijn oren val ik in slaap.

Met een schok komt de trein tot stilstand. We zijn er, ik ben in Berlijn! Iedereen pakt zijn spullen en loopt naar buiten, ik besluit dat ook maar te doen. Eenmaal op het station kijk ik opgewonden om me heen, wat is het groot! Het station in Amsterdam is de grootste waar ik ooit geweest ben, maar dat is niets vergeleken bij dit.

Het ziet zwart van de mensen en overal zitten winkeltjes met tijdschriften, snoep en koffie. Ik koop een flesje water en begin dan te lopen. Dit gaat best moeilijk met een rugzak, een koffer en een flesje water in mijn handen, maar het lukt.

Het duurt niet lang voor ik het hotel gevonden heb, het valt op. Net als het station is ook het hotel gigantisch. Ik doe de grote deuren open en zie dan dat het bijna volledig uitgestorven is. Er zit alleen een vrouw met kort blond haar achter de receptie. “Hallo, ik kom inchecken,”� zeg ik in mijn beste Duits. Ze knikt en vraagt mijn naam. Nadat ik die heb genoemd en mijn identiteitsbewijs heb laten zien geeft ze me de sleutel.

Met veel moeite sleep ik de koffers de lift in en ga ik naar mijn kamer op de 3e verdieping. Het is een mooie kamer, niet erg groot, maar wel mooi. Er staat een tweepersoons bed in de ene hoek en een tafeltje in de andere. Tegenover het bed zitten twee deuren. Achter de ene zit de douche met wastafel, achter de andere een kast. Ik pak mijn koffer uit en besluit dan maar te gaan slapen, het is 10 uur, morgen gaan we filmen en zo’n treinreis is vermoeiend!

Reacties: