FanFic.nl

Crush

5.

De volgende dag word ik wakker om 9 uur, we beginnen om half 11 met filmen dus ik heb nog genoeg tijd om even te ontbijten en me om te kleden. Gapend kom ik mijn bed uit, kleed ik me aan en doe ik mijn make-up.

Als ik beneden in de eetzaal aankom zie ik tot mijn verbazing Franky zitten. “Hey, Sam was het toch?”� vraagt hij. Ik knik en hij vraagt of ik bij hem kom zitten.”�Tof dat jij de rol gekregen hebt! Ik heb zo’n zin om te beginnen met filmen,”� zegt hij, waarna hij nog een heel verhaal verteld over hoe hij zich verdiept heeft in zijn rol. Ik neem Franky uitgebreid op en ik merk dat ik hem eigenlijk wel knap vind. Zijn haar zit nonchalant, alsof hij er niks aan gedaan heeft, maar toch goed. Datzelfde geld eigenlijk voor zijn kleren. “Sam, luister je wel?”� zegt Franky en ik schrik op uit mijn gedachten. “Ja natuurlijk, maar we moeten zo weg toch?”� antwoord ik. Hij kijkt op zijn horloge. “Shit ja, we moeten opschieten!”� roept hij voordat hij opstaat en naar zijn kamer rent om zijn tas te pakken. Lachend loop ik achter hem aan. “Slaap jij hier?”� vraagt hij als ik later mijn kamer uit kom en hij langs loopt. “Ja, jij dan?”� vraag ik. Hij zegt dat hij in de kamer naast me slaapt. Een lachje komt op mijn gezicht, de kamer naast mij. Hij slaapt dus op nog geen 10 meter afstand van mij.

De opnames zijn echt te gek. Het is wel raar om de scène’s door elkaar op te nemen. De eerste scène die ik moet spelen, is bijna aan het einde van de film. Peter, de regisseur, verteld mij dat we de eerste paar scène’s pas in de tweede week gaan doen. Heb ik voor niks al die tekst al uit mijn hoofd geleerd.

De eerste scène die ik moet doen, is er eentje met Franky. We hebben ruzie en ik moet midden op straat heel hard tegen hem schreeuwen. De mensen op straat weten niet dat we een film maken, dus zodra we beginnen met de scène kijken ze me heel vreemd aan. In het begin is het raar, ik voel me net een circusartiest, maar als we wat langer bezig zijn merk ik het niet eens meer.

“Goed zo, dat staat erop!”� zegt Peter met een grijns op zijn gezicht. Het ging inderdaad goed. 2 takes en het stond er op, zo snel is het vandaag nog niet gelukt. In de volgende scène zit ik niet dus besluit ik in de schaduw onder een boom te gaan zitten. Het is niet erg warm, maar de zon brand toch behoorlijk. “Vind je het leuk? Filmen?”� vraagt Franky als hij naast me komt zitten. “Ja, helemaal te gek!”� zeg ik. “Ik ook!”� lacht hij.

We praten nog een tijdje verder over de film en over onszelf tot me iets opvalt. “Volgens mij zoeken ze iets,”� zeg ik, kijkend naar de mensen van de crew die overal om zich heen kijken. “Raar, ik vraag me af wat ze zoeken.”� Zegt Franky.

Opeens hoor ik iemand roepen. “Ehm, Franky? Volgens mij zoeken ze jou!”� lach ik. Geschrokken kijkt Franky op. “Oh shit, ik zit in deze scène!”� roept hij uit zodra hij ziet wie er allemaal voor de camera staan. Snel rent hij er naartoe en ik zie hoe Peter boos tegen hem uitvalt. Arme Franky. Ik kijk omhoog, de blauwe lucht is zichtbaar tussen het sprankelende groen van de bladeren van de boom. Zouden ze thuis al door hebben dat ik niet bij Lola ben? Vast niet, dan hadden ze wel gebeld.

Op het moment dat ik dat denk gaat mijn telefoon. Een schok gaat door me heen als ik zie dat het Lola is. Zouden ze het toch doorhebben. De opluchting is groot als ze me belt om te vertellen dat het goed gaat. “Ze hebben niks door, alleen ze belden net wel even om te vragen of je alles wel bij je had ofzo,”� zegt Lola. Ik antwoord dat ik ze zo wel even bel. Ze vraagt nog hoe het filmen is en of ik al leuke jongens ontmoet heb. Ik twijfel of ik haar over Franky zal vertellen, maar besluit het niet te doen. Straks hoort iemand het, ik vertel het later wel. Nadat ik mijn ouders nog even snel heb gebeld, moet ik weer terug.

Nadat we klaar zijn met filmen voor vandaag besluit ik nog even de stad te bekijken. Het is nog maar 4 uur en de rest van de avond hoef ik toch niks meer te doen. Berlijn schijnt een geweldige stad te zijn, maar de eerste paar winkels waar ik binnen stap vallen me toch een beetje tegen. Nou ja, drie maal is scheepsrecht en in dit geval is dat ook zeker waar!

De derde winkel waar ik binnenstap is geweldig. Het is groot, maar niet te groot en het is heel mooi ingericht. Achterin is een hoek met pashokjes met fluwelen gordijnen, tegenover de hokjes staan 3 gigantische spiegels en de rest van de winkel hangt vol met de meest fantastische kleren en accessoires. Ik kijk mijn ogen uit. Dat het opeens heel stil en leeg wordt in de winkel merk ik niet, tot er iemand ruw aan mijn arm trekt.

Reacties: