FanFic.nl

Crush

6.

“Wat denk jij dat je aan het doen bent? Eruit!”� schreeuwt een stevige, zo te voelen sterke, man tegen me. Te verbaasd om me te bewegen kijk ik hem aan. “Schiet op, je mag hier niet zijn!”� gaat hij verder. “Waarom niet? Wat is er aan de hand?”� vraag ik en dan pas merk ik dat de hele winkel leeg is, bijna leeg. “Wat gebeurt er?”� hoor ik opeens een andere stem zeggen. Ik draai me om en kijk in twee mooie chocolade bruine ogen.

Het is een lange, dunne jongen. Zijn zwarte haar komt onder zijn pet vandaan en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. “Dat zou ik ook wel eens willen weten!”� zeg ik als ik van de schok bekomen ben. Er is echter niemand die me hoort want de man, die blijkbaar bij de beveiliging hoort, begint uitgebreid excuses te maken. Veel kan ik er niet van verstaan, hij praat te snel, maar ik hoor wel dat het over mij gaat. “Ze zou hier niet moeten zijn… Niet goed gekeken… Mijn excuses meneer…”� zegt de man. Meneer? Waarom noemt hij de jongen meneer? Nog steeds verbaasd kijk ik om me heen. Totdat de man me weer meetrekt. “Ik gooi haar er meteen uit,”� zegt hij.

Geschrokken loop ik achter de man aan, maar de jongen houdt hem tegen. “Wacht! Ze mag wel blijven,”� zegt hij. Nou is het de beurt aan de bewaker om verbaasd te kijken. “Sorry, maar ik heb de orders gekregen om de winkel leeg te houden,”� zegt hij, maar de jongen wil er niets van weten. “Ze blijft, het kan heus geen kwaad,”� zegt hij en de bewaker laat me schoorvoetend los. “Dankje,”� zeg ik dankbaar tegen de jongen en hij glimlacht naar me voordat hij weer weg loopt.

Ik kijk op mijn gemak naar de kleding in de rekken, het is allemaal zo mooi. Wel handig dat er nu niemand is. Toch vraag ik me af wí¡í¡rom er niemand is. Waarom moest de winkel leeg voor hem? Ik besluit er niet te lang over na te denken en te genieten van de rust. Die kleren zijn echt geweldig! Met 2 rokjes, een broek en een stuk of 6 shirtjes stap ik een pashokje in, nu maar hopen dat het past.

Terwijl ik mezelf kritisch bekijk in een van de grote spiegels, merk ik dat er iemand naar me kijkt. Ik draai me om en zie de jongen met het zwarte haar. “Staat je mooi,”� zegt hij. Ik heb niet eens gemerkt dat hij ook aan het passen was. “Dankje, heb je dat shirt ook van hier?”� vraag ik terwijl ik naar het zwarte shirt met gouden opdruk wijs. Hij knikt. “Meteen kopen!”� zeg ik, iets te enthousiast naar mijn mening. Shit, waarom moest ik dat nou weer doen? Hij vindt me vast een idioot. Maar het tegendeel is waar, hij glimlacht en zegt dat hij dat zeker gaat doen.

“Ik ben Bill trouwens,”� stelt hij zich voor. “Ik ben Sam,”� antwoord ik en hij vraagt of het een afkorting is. “Nee, gewoon Sam,”� zeg ik lachend. Hij lacht ook en zegt dat hij het een mooie naam vind. “Heb je daar nog meer kleren om te passen?”� vraagt hij, wijzend op mijn pashokje. Ik knik. “Ga aantrekken dan!”� zegt hij. Ik lach en loop naar binnen.

Ruim anderhalf uur later sta ik met een rokje, een broek en 3 shirtjes bij de kassa. Bill staat naast me, ook hij heeft flink inkopen gedaan. “Eindelijk klaar?”� ik schrik van de plotselinge stem en draai me om. Verbaasd kijk ik weer in twee chocolade bruine ogen, hetzelfde als die van Bill. “Hey,”� zegt de eigenaar van de ogen. “Di’s Tom, m’n broertje,”� legt Bill uit. “Broer!”� zegt Tom gespeeld chagrijnig. “Hey, broer van Bill,”� lach ik. Hij lacht ook. “Waar komt zij weg?”� vraagt Tom. Bill legt uit wat er gebeurt was, in snel Duits. “Had je dan helemaal niet door dat de winkel leeg was?”� Lacht Tom. Ik schud mijn hoofd en lach ook. “Nee, echt niet. Ik was in gedachten ofzo,”� zeg ik.

Met Bill en Tom aan mijn zijde loop ik de winkel uit. “Waar woon je eigenlijk?”� vraagt Bill me. Ik vertel hem dat ik in Nederland woon. “Wat doe je dan hier helemaal?”� roept hij verbaasd. Ik lach en vertel hem over de film. Hij is onder de indruk, ook al is het maar een korte film en komt hij niet echt in de bioscoop. “Dus je zit in een hotel? Ga je daar nu heen?”� vraagt hij. “Ja, ik heb geen geld meer over voor iets anders,”� lach ik. Dan stelt hij voor of Tom en hij me een tour zullen geven. “Helemaal gratis,”� zegt hij erachteraan. Ik stem er enthousiast mee in en we beginnen te lopen.

Reacties: