FanFic.nl

Crush

7.

Ze laten me van alles zien. De overblijfselen van de Berlijnse muur, het Olympische stadion, een hele grote kerk… “Ik wist niet dat er zoveel te zien was in een stad,”� zeg ik verbaasd als we even later door het grootste park van Berlijn lopen. “Tja, dat krijg je met twee van die goede gidsen. Als we eens iets doen, doen we het ook goed,”� antwoord Tom lachend.

“Wil je er geen foto’s van maken?”� vraagt Tom verbaasd terwijl ik een of ander beroemd standbeeld bekijk. Verschrikt schud ik mijn hoofd. “Nee, waarom? Mijn ouders zijn hier ook al eens geweest dus ze weten hoe het eruit ziet,”� verzin ik. Natuurlijk wil ik wel foto’s nemen, maar dat gaat niet. Hoe leg ik dat uit als ze die foto’s thuis zien? Tom lijkt genoegen te nemen met dat antwoord, maar ik zie dat Bill me wel onderzoekend aankijkt.

Onderweg merk ik dat we opvallend veel aangestaard worden. Waarom zou dat zijn? Misschien omdat Bill een jongen is en toch make-up draagt. Maar waarom kijken ze dan ook naar Tom en mij? We lopen een park in en ik vergeet waar ik aan dacht.

Dit is niet zomaar een park, het is gigantisch en zo mooi. Bewonderend kijk ik om me heen. Overal staan fonteinen en bomen in de vorm van vogels of andere dieren. Het is heel anders dan het park wat ik gewend ben, waar ze alleen een meertje hebben en de bomen gewoon door elkaar staan. Bill lacht als hij mijn gezicht ziet, hij is het natuurlijk gewent.

We gaan ergens op een grasveldje zitten en Tom gooit een blikje cola naar me toe. “Dorst?”� vraagt hij. Ik lach en knik. “Bijna uitgedroogd,”� antwoord ik. Terwijl ik een slok uit mijn blikje neem kijk ik naar de tassen die naast me liggen. Ik heb echt heel veel gekocht.

Opeens schrik ik, daar heb ik niet over nagedacht. Wat als mijn ouders mijn bankafschriften zien? Ik heb alles gepind dus dan kunnen ze zo zien dat ik in Berlijn ben. De schok is waarschijnlijk van mijn gezicht af te lezen want Bill kijkt me bezorgd aan. “Gaat het wel?”� vraagt hij. “Ja, maar ik bedenk me net dat ik snel terug moet,”� knik ik. “Waarom?”� vraagt Tom verbaasd. Ik vertel dat ik morgen weer moet filmen en vanavond mijn tekst nog even door wil nemen. Ik lieg, mijn tekst kan ik wel dromen, maar ik moet Lola bellen. Misschien kan zij mijn bankafschriften pakken voordat mijn ouders ze zien. Maar hoe moet ze dan in mijn huis komen? Nou ja, misschien heeft ze zelf een idee.

Tom en Bill brengen me naar mijn hotel. “Luxe hoor,”� zegt Bill als hij het ziet. Ik lach. “Tja, het wordt voor me betaald hè,”� antwoord ik. Ik neem afscheid en wil net naar binnen lopen als Bill me tegen houd. “Mogen we komen kijken? Morgen?”� vraagt hij. “Wil je dat?”� vraag ik verbaasd. “Ik bedoel, natuurlijk mag dat!”� zeg ik er snel achteraan. Ze lachen. Ik vertel ze waar ze moeten zijn en loop dan naar binnen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.