FanFic.nl

Crush

9.

9.

Pas als ik de volgende ochtend wakker wordt realiseer ik me dat ik bijna met Franky heb gezoend. Mooie Franky met zijn lichtblauwe ogen en lieve glimlach. Opeens denk ik aan Bill en Tom, ze komen vandaag kijken! Een gelukzalig gevoel stroomt door me heen en ik ben Franky op slag vergeten. Oh god, wat moet ik aan? Ik snel naar mijn koffer maar bedenk dan dat het niet uitmaakt. Ik speel Lilly dus ik heb toch mijn eigen kleren niet aan.

Wanneer ik naar beneden loop in de spijkerbroek en het shirtje die ik net snel uit de kast getrokken heb, zie ik dat de rest al op weg is naar de deur. Snel pak ik een appel van een schaal en ga op zoek naar Franky. Hij is niet moeilijk te vinden, ik hoor hem van veraf lachen. “Hoe zit het met je tekst?”� fluister ik in zijn oor. Hij draait zich om. “Goed hoor, komt helemaal in orde!”� zegt hij zelfverzekerd terwijl we over straat lopen.

Hij begint tegen me te praten maar ik luister niet naar wat hij zegt. Ik kijk naar de mensen om ons heen, ik kijk in de winkels waar we langs komen. Allemaal om te kijken of ik Bill of Tom zie. Hoewel ik weet dat de kans erg klein is, doe ik het toch.

“Oké, Sam, we doen eerst een scène met jou alleen, dan nemen we een paar losse shots en daarna gaan we promotie foto’s maken,”� zegt Peter. Ik knik om te laten weten dat ik het goed vind en ga vervolgens de make-up in. Hoe laat zouden Bill en Tom komen? Ik heb er zo’n zin in, maar straks vinden ze het helemaal niet leuk! Straks vervelen ze zich dood. Oh help, ik schaam me dood. Ik ben een paniek aanval nabij, maar niet veel later besluit ik me er toch maar overheen te zetten. Wat kan ik er nu nog aan doen?

Het duurt niet lang om mijn make-up en haar te doen dus een half uurtje later sta ik weer buiten. Peter dirigeert me naar de hoek van een straat en begint me dan te filmen. Ik moet een paar keer op en neer de straat lopen en dan is het klaar. De eerste nieuwsgierige mensen komen alweer kijken, maar deze keer zet ik me er sneller overheen als de vorige keer. Ik zie het niet eens meer.
Mijn voeten doen bijna pijn van het lopen als Peter eindelijk tevreden is. Nu alleen nog een paar losse shots, de foto’s en dan heb ik pauze. Ik haar die losse shots. Ze filmen dan van heel dichtbij en je moet niks zeggen. Alleen heel erg verschrikt of juist blij kijken. Vreselijk.

Ik weet wel dat je er dankzij de make-up geweldig uitziet, maar ik heb toch telkens het idee dat je elk klein puistje kan zien. De fotoshoot daarentegen vind ik helemaal geweldig. Ik zou wel model willen worden, maar ja, daar ben ik dan weer te dik voor. De fotograaf laat me allerlei poses aannemen en ik begin er lol in te krijgen.

Dan zie ik opeens waar ik op heb zitten wachten, ze zijn hier. Tom kijkt geïnteresseerd in het rond en Bill kijkt vooral zoekend om zich heen. Zou hij mij zoeken? Natuurlijk zoekt hij mij, ze komen toch bij mij kijken? Of zou hij me niet zoeken? Dan ontmoeten zijn ogen de mijne en ik begin te stralen. “Sam, focus! Je bent bijna klaar,”� zegt de fotograaf en ik went mijn blik af voor de laatste paar foto’s.

Reacties: