Hoofdcategorieën
Home » Overige » Schrijfwedstrijd » Opdracht 1. How things can relieve pain
Schrijfwedstrijd
Opdracht 1. How things can relieve pain
Struikelend op harde kiezels haal ik mijn knieën open.
Vlug dep ik het opkomende bloed weg met mijn versleten mouw.
Ik verbijt de opkomende tranen en verman me zelf. Straks zal alle pijn weg zijn.
Ik loop verder het smalle straatje uit en sluit met een grimas mijn ogen voor het felle licht van de straatlantarens. Mensen lopen vlug voorbij om toch nog op tijd te zijn voor het avond eten.
Door de vrieskou blijven ze niet staan om ‘de dochter van die dronklap’ te bekeuren. Uit een raam van de vele rijhuisjes zie ik een vrouw hoofdschuddend kijken: ‘Gaat dat meisje nu ook al de verkeerde kant op? Net als haar vader? Verspeelt ze ook haar toekomst?’ Ik trek mijn neus op en ga vastberadener stappen. Waar bemoeit ze zich mee? Mijn toekomst was al verspeeld, de teerlingen waren al geworpen. Mijn pionnen waren al geplaatst, zonder na te denken aan de volgende zet, zonder enige strategie.
Maar dat is niet mijn fout, ik ben de marionet van mijn vader. Mijn littekens van het verleden zijn te pijnlijk om te vergeten, en mijn toekomst is een grote ellende. Het enige wat ik nu nog kan doen is de pijn verzachten, en dat is precies waar mijn einddoel voordient.
Hoe zelfverzekerd ik daarnet was, hoe onzeker ik er nu voor sta. Ik voel het geld in mijn zak gloeien, en mijn handen zweten als nooit te voren. Ik haal diep adem en stap naar de achterkant van het station, waar hij ging zijn.
‘Drugs?’ mompelde een stem achter mij. Geschrokken draai ik mij om en kijk hem verbaasd aan- dit is helemaal niet wat ik verwacht had. Ik dacht een groot man te zien met een lange jas en een hoge hoed. Maar weer eens blijkt dat ik mij heb laten meeslepen door mijn eigen fantasie. Voor mij staat een kleine gezette man, met een leren vest en normale kleren.
‘Heb je geld bij?’
Trillend knik ik terwijl ik naar mijn schoenen staar.
‘Wat moet je?’
‘Ik..wel..uhm..Wat heb je?’ breng ik er moeizaam uit.
‘Alles. Schiet op, time is money.’
‘Ik wel.. Ik wil iets dat me helemaal meesleurt naar een andere wereld.’
‘Ik geef je 5 LSD pilletjes, dat zal wel volstaan,en omdat het je eerste keer is krijg je er 2 gratis.’
‘Oke.. hoeveel moet ik u?’
‘14 frank.’
Ik knik en probeer met mijn zweethanden het geld uit mijn zak te halen, en panikeer helemaal als ik het niet vind.
De man had het blijkbaar ook gezien, want meteen zei hij met een vinnige stem:
‘Tijd is nog altijd money! Haast je wijf.’
Te zenuwachtig om iets terug te zeggen graai ik in de andere broekzak, en haal eindelijk het geld eruit. De man pakt het geld, geeft de LSD, en snelt zich weg.
‘Hé! W-wacht!’
‘Wí t?’
‘Ik..ik weet niet echt..ik weet niet hoe dat spul werkt.’
‘Ach kind, je slikt het in, en je ziet vanzelf wel wat er gebeurt.’
‘M-maar wí t gebeurt er dan?’
‘Je verdwijnt naar een andere wereld, net wat je vroeg.’
‘M-maar..’
Geen gemaar onderbreekt hij mij. ‘Je ziet het wel, laat het op je afkomen.’
En weg was hij, mij verdwaasd achterlatend met 5 LSD pillen in mijn hand.
Voorzichtig kijk ik ernaar. Wat nu? Allemaal tegelijkertijd? Of één per één?
Ik besluit het laatste te doen, en slik dapper het pilletje door.
Afwachtend voor wat er zou komen zet ik mij tegen het muurtje, en de roes kwam sneller dan verwacht, en bracht mij naar een heel andere wereld..
Ik voelde mij sterk en machtig. Ik zou de man die zich mijn ‘vader’ noemde eens een lesje leren. En vanaf dat het woord ‘vader’ in mijn hoofd komt, verschijnen er allemaal vage kleuren. Vage kleuren worden vormen, en vormen worden duidelijke gezichten.
Ik zie mijn vader staan in de deur opening van het appartement. Met zijn ene hand in zijn broek, en met de andere houdt hij een fles whiskey vast. In zijn ogen zie ik een blik die mij doet kotshalzen. Al fluisterend begeeft hij zich een weg naar mij toe:
‘Kom hier liefje, maak papa eens gelukkig.’
Versteend blijf ik staan en sluit mijn ogen, dit wil ik niet.-niet nog eens.
‘Wil je papa niet gelukkig maken soms?’
‘J-jawel.’
‘Doe dan wat mama altijd deed. Mama maakte papa vroeger gelukkig, maar nu’ sist hij ‘nu maakt mama papa niet meer gelukkig, nu mag Chrisje dat doen.’ En zijn lach galmt doorheen de kamer.
‘Kom hier.’
‘N-nee..’ het was eruit voor ik wist, ik zag de blik in zijn ogen veranderen. De lust was veranderd in woede, vreselijke blinde woede.
‘Wí t zei je daar? WAT ZEI JE?’ Hij smijt razend de fles tegen de muur die in duizend stukken breekt.
‘KOM HIER. Zorg niet dat ik naar jou moet komen vreselijk misbaksel.’ Hij spuwt op de grond om zijn woorden kracht bij te zetten.
‘Nu ga je wat meemaken.’ En hij stormt op mij af.
Beschermend rol ik mij op tot een bolletje, angstig afwachtend voor het drama dat zal komen. De eerste schoppen in mijn rug voelde aan als een donderslag. Kermend van de pijn draai ik mij heen en weer, waardoor zijn voet zich in mijn maag plant. Ik val op mijn knieën en pak kermend mijn maag vast. Een vuist boort zich in mijn gezicht, en hij blijft roekeloos door slaan. Ik hoor mijn neus kraken en warm bloed gutst over mijn gezicht, en wordt vermengd met het bloed van mijn mond. Hij pakt mijn haar vast en klopt mijn hoofd tegen de muur, met elke slag zie ik meer en meer bolletjes voor mijn ogen komen.
‘S..s-stop papa. Alsjeblieft…’
‘Zwijg.’ en hij boort zijn knie in mijn onderbuik. Kreunend val ik om, en het laatste wat ik zie voor dat alles zwart wordt voor mijn ogen, is hij die zijn rits opendoet en..’
Ik dwing mijn gedachten te stoppen, en niet verder te denken.
Alles is anders nu.Ik had pillen om de pijn te verzachten. Ik zou het niet meer voelen, nooit meer. Ik zal geen pijn meer leiden. Met die gedachten neem ik nog een pilletje,
En stap naar huis.
Ik zie hem zitten in zijn stoel. En voor het eerst in mijn leven wacht ik niet angstig af in een hoekje voor wat komen zou. Glimlachend kijk ik hem aan. Ik zou geen pijn lijden nu.
En buiten zingt een vogel.
Reacties:
whoot... Jezus, je beschrijft het zo goed...
En nu wil je dat het goed komt...
Schrijf je gauw verder?
x
Oh gosh
Stil...
Ik vond hem heel erg mooi.
En ik kende haar niet (Sorry Dorien en alle andere mensjes die me nu een cultuurbarbaar ofso noemen) maar serieus...
Ik vind dat je heel goed schrijft, de dingen zijn levensecht
Echt geweldig!
Aww, Arii...
Het spijt me dat ik er gisteren niet was!
Ik moest veel eerder weg dan ik verwachtte ><
Maar het is een prachtige inzending, ik wist wel dat je het geweldig zou doen!
En je hebt duidelijk ook research gedaan, zodat het geloofwaardig werd ^-^
‘Tijd is nog altijd money! Haast je wijf.’*balt vuisten* Hier wilde ik die vent zo hard slaan! Ö
Mijn toekomst was al verspeeld, de teerlingen waren al geworpen. Mijn pionnen waren al geplaatst, zonder na te denken aan de volgende zet, zonder enige strategie.En dat stukje is gewoon heel, heel erg mooi <3
Iloveyou
Oh, de heerlijke wraak.
Wraak is verkeerd. (Zoef, bij de les blijven.)
Ari is goed. Meer dan goed: gigantisch goed. (Zo moet dat.)
Ligt het aan mij of gebruik ik veel het woord gigantisch?
Nee. Het ligt aan de gigantische goedheid van Ari.
Ha.
Zoef