FanFic.nl

Crush

10.

“Ik dacht dat je in een film speelde,”� zegt Tom lachend wanneer ik na de fotoshoot op hem en Bill af kom lopen. “Ach ja, promotie enzo, het hoort er allemaal bij,”� zeg ik, gespeeld arrogant. “Ik weet er alles van,”� knikt Tom. Verbaasd kijk ik hem aan. Waarom weet hij daar alles van? Ik maakte een grapje, maar hij zegt het bloedserieus. Ik besluit er niet verder op in te gaan en richt mijn aandacht op Bill. “Vind je het niet onwijs saai om te kijken?”� vraag ik hem. Hij schudt zijn hoofd. “Nee hoor, ik vind het leuk en je doet het super goed!”� zegt hij enthousiast en een lach komt op mijn gezicht. Hij vindt het echt leuk!

De volgende scène die ik moet spelen is er een met Franky, wat op zich niet zo raar is, bijna alle scènes waar ik in zit zijn met Franky. Het gaat goed, maar Tom en Bill leiden me enorm af. Steeds als ik een serieus gedeelte moet spelen en ik zie ze zitten, komt er een lach op mijn gezicht. “Sam, wat is er met je? Je concentreert je niet!”� zegt Peter geërgerd. Ook Franky kijkt me onderzoekend aan. “Sorry…”� stamel ik. Shit, wat moeten ze wel niet van me denken? Normaal gaat het zo goed, en nou komen Bill en Tom kijken en dan loop ik het te verknallen. Ik moet me concentreren.

Vanaf dat moment gaat het beter. Ik weet niet hoe, maar het lukt me om mijn aandacht bij Franky en de camera te houden en het duurt niet lang voor de scène erop staat. De volgende scène die ze gaan filmen zit ik niet in, dus heb ik even pauze. “Je bent echt goed!”� zegt Bill. Ik begin te stralen en ga naast hem zitten. “Dankje,”� zeg ik. “Tot hoelang ben je nog bezig?”� vraagt Tom. Ik haal mijn schouders op. “Geen idee, ligt eraan hoe snel de scènes erop staan enzo,”� antwoord ik. Dan gaat mijn telefoon, het is Lola. “Lo, alles goed?”� zeg ik als ik het groene knopje op mijn Nokia indruk. “Nee, dat is het niet,”� klikt de onrustige stem van Lola in mijn oor. “Je ouders waren hier, om jou te zien, en jij was er niet. Ik zou ze maar snel bellen. Ik heb gezegd dat je even naar Dan was, maar volgens mij geloofden ze het niet.”� De boodschap slaat in als een bom. “Wat moet ik nu doen? Wat als ze me willen zien? Wat als ze weten dat ik in Berlijn ben?”� begin ik paniekerig te schreeuwen. Bill en Tom kijken me raar aan, ik praat Nederlands tegen Lola dus ze verstaan het niet. “Rustig maar, bel gewoon even op. Misschien is het dan wel weer goed,”� gaat Lola verder. Snel hang ik op en toets ik het nummer van mijn ouders in.

Mijn moeder neemt op en ze klikt bezorgt. “Sam, waar ben je?”� zegt ze. “Gewoon bij Lola, waren jullie hier vanmiddag?”� vraag ik zogenaamd opgewekt. Mijn moeder beaamt dat en ik vertel vrolijk dat ik even langs Dan ging en hoe leuk het was om hem weer te zien. Gelukkig weten mijn ouders niet dat ik Dan al twee maanden niet gesproken heb. “Maar waarom was Lola dan niet mee?”� vraagt mijn moeder door. “Ze kent Dan niet zo goed dus ging ik even alleen,”� antwoord ik. Dit schijnt haar gerust te stellen. Ze wenst me nog veel plezier en hangt dan op. Een zucht van verlichting ontsnapt uit mijn mond.

“Is alles goed?”� vraagt Bill. “Jawel,”� antwoord ik. “Wie had je dan aan de telefoon? Waarom was je zo in paniek?”� vraagt Tom. Ik zie dat Bill hem vernietigend aankijkt. Hij vindt dat Tom het niet mag vragen maar ik denk dat ik het ze maar vertel. “Weetje, ik mag hier eigenlijk niet zijn,”� begin ik en niet veel later heb ik het hele verhaal verteld. Bill en Tom staren me met open mond aan. “Dus eigenlijk ben je hier gewoon illegaal?”� zegt Tom lachend. Ik knik, eigenlijk is het ook best grappig. “Nou illegale, kom je dan vanavond bij ons pizza eten ofzo?”� vraagt Bill lachen. Pizza eten? Ik vergeet dat ik eigenlijk niet eet en zeg enthousiast ja. Hij wil dat ik bij hem thuis kom!

“Waar wonen jullie eigenlijk?”� vraag ik dan, lijkt me wel handig om te weten. Tom zegt dat ze in Loitsche wonen, een dorpje niet heel erg ver weg. “Maar we komen je wel halen hoor.”� Zegt hij daarna. Bill kijkt op zijn horloge en zijn ogen worden groot. “Tom, we moeten weg, het is al half 5.”� Zegt hij. Ook Tom zijn lach vaagt nu van zijn gezicht. “Shit, we hadden al een half uur geleden in de studio moeten zijn!”� roept hij. Snel nemen ze afscheid en lopen ze weg. Pas als ze uit het zicht verdwenen zijn realiseer ik me wat hij zei. Studio? Wat voor studio? Wat bedoelt hij daarmee?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.