FanFic.nl

Crush

11.

Het is al half 8 als we eindelijk klaar zijn met filmen. Nou ja, klaar… Eigenlijk moest er nog een deel, maar het werd donker dus hadden we geen andere keus dan te stoppen. Ik vind het niet erg, straks ga ik naar Bill en Tom. Een gelukkig gevoel overspoelt me als ik eraan denk, maar in mijn achterhoofd hoor ik een stemmetje. Waarom moesten ze naar de studio? Waarom was de winkel leeg, speciaal voor hen? Waarom worden ze steeds door alles en iedereen aangestaard? Al die vragen zonder antwoorden, ik word er gek van.

De hele weg naar het hotel blijf ik erover nadenken. Franky doet enkele pogingen om een gesprek met me aan te knopen maar zodra hij merkt dat ik nauwelijks reageer, geeft hij het op en begint hij met iemand anders te praten. Wat is er toch met mij? Ik dacht dat ik Franky leuk vond, ik heb zelfs bijna met hem gezoend, maar hoe kan het dan dat mijn gedachten steeds bij die andere jongen zijn? Die jongen met zijn lange zwarte haren en zwartomrande ogen. Die jongen met zijn lieve lach en grappige opmerkingen. Die jongen die Bill heet…

“Sam, moet je niks eten?”� vraagt Franky wanneer hij ziet dat ik direct doorloop naar mijn kamer. “Nee, ik ga zo met Bill en Tom wat eten,”� antwoord ik en ik zie dat de lach op zijn gezicht verdwijnt. “Oh, veel plezier,”� zegt hij. Verbeeld ik het me nou of hoorde ik echt een spoor van jaloezie in zijn stem? Nou ja, het zal wel niks zijn. Ik wens Franky smakelijk eten en loop dan de trap op. Ik zou de lift kunnen nemen maar dat vind ik doodeng. Ik ben liever onwijs moe van de drie trappen die ik op moet lopen om bij mijn kamer te komen, dan dat ik dat kleine hokje in ga.

Het eerste wat ik doe als ik mijn kamer binnen kom is me omkleden. Ten minste, dat is de bedoeling, maar wat moet ik aan? Geen rokje, dat is onhandig. Niet een te laag shirtje, want ik wil er niet uitzien als een slet. Maar ook niets wits, dat wordt veel te snel vies en pizza staat er nou niet om bekend dat je het netjes met mes en vork naar binnen werkt.
Uiteindelijk kies ik voor een donkerblauwe skinny jeans, een roomkleurig shirtje met zwarte opdruk, mijn zwarte All Stars en natuurlijk veel sieraden. Nadat ik mijn zwart met blonde haar gestijlt heb en mijn groene ogen een zwart randje hebben, ben ik klaar. Tevreden kijk ik in de spiegel. Niet slecht, alleen die dikke benen en blubberbuik zitten me in de weg. Als ik nou gewoon iets dunner was, zou ik veel mooier zijn.

Mijn gedachtes worden verstoord door een rinkelende telefoon. Wanneer ik opneem verteld een chagrijnige stem mij dat er twee jongens op me staan te wachten. Opgewekt gooi ik mijn telefoon en lippenbalsem in mijn tas en loop ik naar beneden.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.