FanFic.nl

Crush

12.

Zodra ik van de laatste traptrede afstap zie ik ze staan. Ik lach en loop naar Bill en Tom toe. Tom ziet me als eerste en stoot Bill aan, ook hij begint te lachen. “Hey!”� zeg ik vrolijk. Tom en Bill groeten terug en nemen me mee naar buiten, waar mijn mond open zakt van verbazing. “Leuk toch?”� zegt Tom zodra hij mijn gezicht ziet. Voor mij staat een gigantische zwarte limousine met geblindeerde ramen. Hij glimt zo erg, dat ik mezelf erin kan zien. “Kom, we gaan,”� zegt Bill. Hij pakt mijn hand en trekt me mee naar binnen. Zijn handen zijn zacht. Ik voel het kriebelen in mijn buik. Zou ik dan… Nee, ik kan niet verliefd op Bill zijn. Snel zet ik de gedachte uit mijn hoofd en stap ik in de limousine.

“Is het nog ver?”� vraag ik. We zijn al een kwartier onderweg en het enige wat ik zie zijn bomen. Waar zouden ze wel niet helemaal wonen? “Nee, we zijn er bijna,”� antwoord Bill en op dat moment rijden we de oprit op van hun huis. Het is niet bijster groot, maar ook zeker niet klein. Tom doet de deur open. Ik loop de kamer in en kijk om me heen. “Mooi,”� zeg ik terwijl ik om me heen kijk. Ze hebben een ruime woonkamer met een grote hoekbank en flatscreen tv. In de hoek staat een tafeltje met bloemen erop. “Ja, het is wel oké,”� antwoord Bill. Tom verdwijnt naar de keuken om drinken te halen en de oven aan te zetten. Ik ga op de bank zitten en Bill komt naast me zitten, dichtbij. Erg dichtbij. Ik zie dat hij me aankijkt en ik lach naar hem. Hij lacht terug, god wat lacht hij lief.

Niet veel later komt Tom binnen met drie glazen cola in zijn handen. “Wat voor pizza wil je?”� vraagt hij aan me. Het maakt me niet uit, wat voor pizza ik ook neem, het zijn te veel calorieën. We besluiten drie Hawaï pizza’s te nemen. “Zijn jullie ouders er niet?”� vraag ik na een tijdje. Tom schudt zijn hoofd. “Vakantie, dus we hebben het rijk alleen,”� lacht hij. We praten nog een tijdje over van alles en nog wat en dan zijn de pizza’s klaar. “Eindelijk!”� roept Bill. “Honger?”� lach ik en hij knikt heftig terwijl hij naar de keuken loopt om zijn pizza te halen. Ik loop achter hem aan. Het is een kleine, witte keuken, met allerlei apparaten erin gepropt. Ik lach, wij hebben thuis nog niet eens een vaatwasser, mijn moeder zou een beroerte krijgen als ze dit zag.

“Eet smakelijk!”� zegt Tom vlak voordat hij begint te eten. Bill mompelt wat, hij heeft zijn eerste pizza stuk al bijna op. Voorzichtig pak ik een pizzapunt vast. Daar gaat ‘ie dan. Ik open mijn mond en neem een hap. Het is heerlijk. Ik neem nog een hap en nog een. Zoiets lekkers heb ik een lange tijd niet geproefd, maar na een halve pizza zit ik vol. “Ik hoef niet meer…”� begin ik. Het is zo lullig om de helft van mijn eten te laten staan, denk ik beschamend. Maar Bill en Tom lijken het niet erg te vinden. “Echt niet? Geef maar!”� roept Bill en voordat ik het weet heeft hij de rest van mijn pizza te pakken. “Hey, geef mij ook wat!”� roept Tom en hij trekt een punt uit Bill zijn hand. Hier had Bill niet op gerekend en doordat hij twee stukken vast houdt en Tom er maar eentje pakt, valt de andere uit zijn handen. Op mijn schoot. “Hè, bah!”� roep ik en ik begin te lachen. Ook Tom en Bill lachen. “Ik pak wel even een doekje,”� zegt Tom en hij loopt naar de keuken.

“Je hebt nog wat tomatensaus, hier,”� zegt Bill terwijl hij naar mijn wang wijst. “Kom maar.”� Hij gaat met zijn vinger naar mijn gezicht en haalt het eraf. Dan brengt hij zijn vinger naar mijn mond en ik lik de tomatensaus van zijn vinger. “Lekker,”� zeg ik. Hij glimlacht en komt met zijn gezicht dichterbij. Op dat moment komt Tom binnen. Bill schiet snel terug en ik baal. Dit is al de tweede keer. Eerst bij Franky, nu bij Bill. Hoewel ik het bij Franky niet zo erg vond, vind ik het nu echt niet leuk. Tom lijkt het door te hebben, maar negeert het. “Hier,”� zegt hij en hij gooit een doekje naar me. Zwijgend maak ik mijn met pizza besmeurde broek schoon.

Reacties: