FanFic.nl

my new life, after the life in the clinic

Proloog + Hoofdstuk 1

Ik ben Ashley, ik zit nu in de vierde klas en ben 16 jaar. Sinds de derde klas ben ik begonnen met lijnen. Gezonder eten, sporten, ik deed er alles aan om wat kilo's kwijt te raken. Maar het werkte niet, ik werd niet mooi slank. Ik bleef vet, een dikzak. Mijn vetrolletjes zag je altijd. Daar wil ik een einde aan maken, daarom eet ik niet. Geweldig gevoel hoor, wanneer ik op de weegschaal zie dat ik na een dag weer 1 kilo afgevallen ben. Het geeft me een gevoel, dat ik gewonnen heb van mezelf. Maar ik verlies ook wel eens, en daarvoor straf ik mezelf...


Ik sta voor de weegschaal. Ik durf er niet op te gaan staan, gisteren woog ik 52 kilo, ik was niks afgevallen, NIKS! Ik dwing mezelf om toch op de weegschaal te gaan staan. Snel werp ik een blik op de weegschaal, en laat een zucht van opluchting vrij. Nu weeg ik 51 kilo. Ik ga voor de spiegel staan, maar word er niet vrolijker door. Vet, ik zie alleen maar vet. Een dikzak. Terwijl je eigenlijk slank zou zijn als je 51 kilo weegt, en 1.70 m lang bent. Maar dat ben ik niet, ik ben vet. Ik trek mijn kleren weer aan, en doe de badkamerdeur van het slot. 'Wat doe je steeds in de badkamer Ash?' vraagt mam. 'Makeup, haar, naar de wc gaan. Wat ieder normaal mens doet?' 'Niet zo vaak, en trouwens wat word je dun.' ik ga altijd naar de badkamer, om mijn eten uit te kotsen. Maar dat weet niemand. 'Ik word niet dun mam.' 'Je doet niet meer aan de lijn mag ik hopen?' 'Nee mam!' 'Oke, ga vanavond maar eens lekker eten.' ik zucht. Moeilijk is dit soms, maarja slank zijn heb ik voor alles over.

Ik kijk op de klok, 5 uur. We zullen ook wel bijna gaan eten. 'Hoe laat eten we?' vraag ik. 'Het is nu klaar.' 'Oh.. Oke.' ik ga aan tafel zitten. 'Ash, wil je papa even roepen?' ik zucht, ik sta op en loop naar de computerkamer. 'Pap, eten is klaar.' 'Oké ik kom eraan.' ik ga weer zitten. Voor mij staat de pan met vette worst erin. Jakkes, dat ga ik echt niet eten. 'Gadver mam, dat vlees hoef ik niet' 'Je eet het maar.' 'Ik eet wel extra bloemkool.' zeg ik. 'Nee, je eet vlees, dat heb je ook nodig.' 'Ik hoef het niet !' 'Maar je eet het wel, en nu mond dicht.' zegt mam boos. Ik zoek de kleinste worst uit en leg het op mijn bord, en één schepje bloemkool en wat aardappelen. 'Jij moet echt wat meer eten hoor.' zegt papa die nu ook binnenkomt. 'Ik heb geen honger.' 'Ben je ziek?' vraagt mam. 'Ik heb gewoon geen honger ja!?' 'Oke.' zegt pap. Ik stop elke hap met moeite naar binnen. Mijn ouders zien het. 'Volgens mij ben je ziek.' 'Nee ik ben niet ziek!' 'Eet dan normaal, zo doe je de laatste tijd altijd! En je word steeds dunner!' Om te bewijzen dat ik niet ziek ben, neem ik grote snelle happen. Ik voel mijn vet weer aangroeien als ik begin aan de worst.
Gelukkig zeggen ze niks meer over dat ik te weinig eet. Als ik eindelijk die gore vette worst naar binnen heb gepropt vraag ik of ik van tafel mag. 'Ja, help je mee met afruimen?' 'Ik moet naar de wc.' pap kijkt me wat ongelovig aan. Snel vlucht ik naar de wc, om mezelf uit mijn vet te helpen, spuug ik alles weer uit. Ik vind het zo vies, maar het moet wel. Anders val ik nooit wat af. Ik kijk in de spiegel. Ik word bleker, zie ik van mezelf. 'Wat doe je daar allemaal?' zegt pa vanachter de deur. Stond hij daar de hele tijd?! 'Naar de wc gaan.' zeg ik onzeker. Snel spoel ik door, en doe de deur van het slot. 'Jij spuugt je eten toch niet uit hè?' vraagt hij met één wenkbrauw omhoog. 'nee?! Hoe kom je daar bij, gadver, moet er niet aan denken.' zeg ik vlug. 'Dan is het goed, en beloof je dat je meer gaat eten?' Moeizaam knik ik. 'Kom, nu ga je de tafel afruimen.' ik zucht, maar volg hem wel. Als ik klaar ben ga ik naar boven, op bed liggen. Ik voel mijn hongergevoel, maar negeer het. Dat maakt me sterker, laat me voelen dat ik win, van mezelf. Als pap en mam er maar niet achter komen, wat zou er dan gebeuren? Zou ik dan naar zo'n enge kliniek moeten? Al piekerend val ik in slaap.

'ASHLEY!' 'ASHLEY WAKKER WORDEN, JE MOET NAAR SCHOOL.' zegt een stem naast mijn bed. 'Huh wat?' vraag ik versuft. 'Eruit, en snel, je moet naar school! Anders kom je te laat.' dan dringt tot me door, dat ik geen wekker heb gezet, dat ik zomaar in slaap viel. Ik kijk op mijn wekker. Nog een halfuurtje, goede reden om het onbijt over te slaan. Langzaam kleed ik me aan, en doe mijn makeup en haar goed. 'Je moet weg Ashley.' zegt mam. 'Ja, doei.' 'Ho stop, je onbijt.' 'Eet ik wel als ik naar het bushokje loop.' lieg ik. Snel pak ik 2 stukken brood, gooi er wat salami op en geef mam een kus. 'Hier, je eten voor in de pauze.` `Ja doei!' snel loop ik naar het bushokje, onderweg gooi ik mijn broodjes weg. Gelukkig, de bus stopt net als ik eraan kom. Snel zoek ik een plekje, en gooi mijn school tas naast me. Ik loop de bus uit, nog een klein stukje lopen en ik ben op school. In de verte zie ik het gebouw als staan. 'Pff.' ik word er toch wel moe van zeg, zware tas. 'HEEY ASHH!' roept Lize. 'Hay Liez!' ik krijg een knuffel. 'Leuk weekend gehad?' vraagt ze. 'Jawel hoor, niks speciaals verder. Jij?' 'Ja! Bas heeft me uitgevraagd.' Bas, de jongen waar ze allang verliefd op is. Wat leuk voor der! 'Leuk joh! Wanneer?' 'Morgenavond komt hij mij ophalen.' 'Super!' ik kan het niet laten een beetje jaloers te zijn. Zij heeft altijd geluk, wat jongens betreft. Iedereen die zij leuk vind, vraagt haar mee uit. Dat heb ik nou nooit meegemaakt, maar ja. Misschien als ik zo mooi slank zou zijn als Lize, lukt het wel. 'Kom je?' ik knik. De lesuren gaan totaal aan mij voorbij, in de pauze gooi ik, zoals gebruikelijk mijn eten weg. Als de schooldag voorbij is, zit ik weer in de bus.

'Hey schat, hoe was het?' 'Hoi mam, ooh gewoon. Ik ga huiswerk maken.' probeer ik, om onder de thee en het koekje uit te komen. 'Kom je straks wel beneden, voor theedrinken?' 'Ik denk het niet, ik heb het echt druk.' 'Nouja, je ziet maar.' Ik loop snel de trap op. Ik heb helemaal geen huiswerk, maarja. Ik kom de middag boven wel door. Snel vlucht ik de badkamer in. En durf niet in de spiegel te kijken, het voelt alsof ik kilo's aangekomen ben. Terwijl ik niet eens iets heb gegeten! Het moet toch...

Reacties: