FanFic.nl

crazy little thing called love CB (gestopt)

74 we both ran away maybe forever

jasper pov
ik sta in het café achter de bar glazen te spoelen. heel druk is het niet vandaag. een tafel is bezet met een paar meisjes die hier vaak komen en een andere is bezet door twee jongens die over muziek bezig zijn geloof ik. een van hen steekt hun hand op en ik loop er naar toe.
''ja?'' zeg ik vriendelijk.
''ben jij niet jasper gimbrere?'' vraagt een van de jongens.
''ja, klopt. hoezo?'' vraag ik verbaast.
''heb je de duizende advertenties niet gezien? iedereen is opzoek naar je!''
''niet meer, ik heb tegen strify gezegt dat ik niet meer terug wil komen.'' zucht ik. de jongens kijken me even ongelovig aan
''dude, je mag bij cinema bizarre in huis wonen, hebt een vriend en dat doe je niet! je bent gek.'' roept de andere.
''ja man, kom neem een stoel.'' roept de een weer. ik zucht en ga zitten.
''waarom zou ik gek zijn? ik zie mijn vriend nog steeds en ik kan nu eindelijk voor mezelf zorgen! ik hoef met niemand rekening te houden!'' zeg ik simpel. de jongens kijken me even aan en zuchten.
''danm, jij bent echt veranderd!'' zucht de oudste.
''heel erg verandert.'' zucht de ander dan. aan hoe ze praten en hoe hun gezicht staat kun je zien dat het familie is, waarschijnlijk broers maar ergens komen ze me wel bekent voor. ze moeten niet veel ouder zijn dan mij. hoogstens 20 ofzo.
''oke, ik snap het niet meer!'' zucht ik.
''wij zijn jop en rik! je weet wel je neefjes!'' roepen ze dan.
''danm, jullie zijn veranderd!'' roep ik uit.
''jij ook! je was al blond maar nu nog erger! en die piercings! man! we herkende je bijna niet!'' roept rik. rik is de jongste van de twee. als je goed kijkt zijn ze wel echt identiek. alleen jop is iets groter een heeft eens strenger gezicht.
''ik moet weer aan het werk, over anderhalf uur ben ik klaar en komt jason hier heen om wat te drinken, als jullie wachten kan ik jullie voor stellen!''
''ja is goed!'' stemmen ze in. ik ga weer aan mijn o zo leuke werk en spoel de glazen om. 15 min. voor ik klaar ben komt jason binnen wandelen en komt aan de bar zitten. ik tap snel een biertje en wenk naar rik en jop dat ze moeten komen. ze komen er bij zitten en we beginnen te kletsen. ik kijk op de klok en zucht.
''eindelijk klaar met werken!'' lach ik en loop achterom. ik schijf mijn uren op en kleed me om. dan loop ik om en ga bij de jongens voor de bar staan.
''danm! je hebt ook tattoo's!!!'' roepen jop en rik dan. ik grijns breed en geef jason een kus.
''hmmm, strify zei iets over dat hij jou maand lasten gaat betalen ofzo, heel vaag.'' zegt jason dan.
''zeg maar tegen hem dat ik z'n geld niet hoef.'' zeg ik heel simpel hij zucht en zucht zijn hoofd. cinthia geeft me een biertje en kijkt me even aan.
''is er iets mis?'' vraagt ze dan.
''strify wil mijn maandelijkse koste op zich nemen. als ik nu al niet voor me zelf kan zorgen, hoe moet dat dan als ik groter ben of misschien ziek wordt!'' klaag ik. jason rik en jop zijn op de groep meisjes af gegaan en hebben totaal niet in de gaten waar ik en cinthia het over hebben.
''maar ik dacht dat je zo graag naar huis wilde?'' zegt ze dan.
''als je van me af wil mag je het zeggen hoor!'' grijns ik. ze grinnikt en kijkt me dan langdurig aan. niet veel later drukt ze haar lippen op de mijne. ik schrik en zet een stap achter uit.ik kijk in de richting van jason en natuurlijk, hij heeft het gezien! hij kijkt me even aan en loopt/rent dan naar buiten.
''jason, wacht nou!'' roep ik nog maar hij gooit de deur dicht. ik ren hem achter na en zie hem bij zijn scooter staan.
''jason, wacht nou!'' roep ik weer en hij kijkt me boos aan.
''wat wacht nou? zodat ik kan toe kijken hoe je weer een ander zoend? ik vertrouwde je jasper! het ging zo lang goed! en zodra ik je niet iedere minuut in de gaten kan houden zoen je een ander!''
''jason, zij zoende mij! je weet toch dat jij alles voor me bent!''
''sorry jasper, dat vind ik nu net iets te moeilijk om te geloven!'' zegt hij en hij zet zijn helm op.
''maar jason, ik hou van je!'' probeer ik nog maar hij start zijn scooter al.
''bel maar niet, want ik bel jou niet!'' zegt hij en hij rijd weg. de tranen lopen over mijn wangen en ik laat me op mijn knieën vallen. ik hoor rik en jop aan komen en sta op, ik ren weg een willekeurige kant op. ik ga niet naar huis en ook niet naar het oude huis, niet naar mijn broer, niet naar mijn zus, ik weet niet waar ik heen ga maar ik ga in ieder geval hier weg! ik heb mijn familie laten vallen en mijn pleeg familie pijn gedaan en mijn vriendje bedrogen! ik ben de grootste klootzak die er maar bestaat! ik ren steeds sneller en sneller. ik heb nog nooit zo snel gerent, mijn verstand zegt dat ikmoet stoppen maar zelf wil ik het helemaal niet, ik wil door rennen, tot in het midden van negerens waar niemand mij nog kan vinden! ik ren al minstens een kwartier, misschien wel langer maar ik voel mijn benen zwaar worden en mijn hoofd bonken. ik struikel ergens over en kom hard op de grond te recht. ik schreeuw zo hard als ik kan, ik weet dat toch niemand mij kan horen. ik begin luid te snikken en de trannen rollen weer over mijn wangen. ik ben jason kwijt. blijft het door mijn hoofd heen galmen. ik sta op en loop door het donkere bos waar ik ben beland. ik klim in een boom en ga op een tak zitten tegen de stam. voor ik het weet val ik inslaap en vergeet even alles om me heen.

*volgende ochtend*
ik word wakker met vreselijke hoofdpijn in de boom waar ik gisteravond in was gaan zitten. ik denk meteen aan jason en de tranen lopen weer over mijn wangen. ik voel mijn mobiel trillen en kijk op het schermpje, 'cynthia' staat er op. ik zucht en druk weg. ik heb nu geen zin in haar. ik klim uit de boom en loop dieper het bos in. ik wring mezelf tussen de struiken door en kom uit bij een open plek met een soort vijver. het licht inval is supper mooi en de glinstering op de vijver laat het lijken alsof het magiesch is. ik zucht en ga aan de vijver rand zitten. het is hier zo mooi. ik leg mijn mobiel voor me neer en denk aan jason. waarom luisterde hij nou niet? vertrouwd hij me niet ofzo? dan gaat mijn mobiel af en heb ik een smsje van strify.

hey jasper, jason is niet meer thuis gekomen, hoorde van cynthia dat jullie ruzie hadden. weet niet waarom, sms terug aub. x strify.

ik lees het een paar keer over voor dat ik het me echt realizeer. jason is weg. ik denk diep na en zucht. waar kan hij zijn? ik neem mijn mobiel en bel strify op.
''met strify.'' roept hij.
''hey met mij, hoezo is hij niet thuis gekomen, en wat heeft cynthia allemaal gezegt?''
''tja, hij is niet meer terug gekomen gisteravond, cynthia zei iets over een ruzie en dat jij ook niet thuis was gekomen en dat ze wilde weten waar jij was.''
''het is cynthia's schuld dat ik en jason ruzie hebben! zij zoende me en dat heeft jason gezien. hij wilde niet luisteren en is weg gegaan en zei dat ik hem niet meer hoefde te bellen. toen ben ik ook weg gegaan naar weet ik veel waar ik nu ben in de hoop van cynthia af te zijn.''
''wow, dus jason denkt dat je bent vreemdgegaan?''
''ja, maar dat is niet zo! ik duwde haar weg! ik zou jason nooit kunnen bedriegen! ik hou te veel van hem!'' onder tussen stromen de tranen weer over mijn wangen, en ik zie nu pas dat mijn benen vol blauweplekken, krassen en schaafwonden staan. ik leg me op mijn rug en zucht.
''jasper, waar ben je nu? kun je de plek omschrijven?''
''ergens in het bos vlak bij café joujou, midden in het dichte gedeelte is een open plek met een vijver. het is hier echt, prachtig.'' zucht ik. ik hoor getik van een toetsen bord en en dat er iemand schrikt.
''jasper, je moet daar zo snel mogelijk weg! als je een hert ziet moet je rennen! zo snel als je kan!'' roept strify dan.
''hoezo? waarom moet ik weg?''
''ga gewoon, ik kom je halen! kan me niet schelen wat je daarna wilt maar ik kom je halen! ga naar de dichtbijzijnste weg en bel me dan nog eens!'' roep hij en legt af. ik zucht en sta op. ik wring mezelf tussen de struiken door en zie een hert in de verte staan. ik zet een stap dichter bij en het hert kijkt mijn kant op. het is niet bang of iets, helemaal niet zelfs, het komt mijn kant op. ik blijf staan en kijk naar het dier, geen zorgen of wat, gewoon vrij in de natuur. ik denk weer aan jason en loop verder. het hert komt achter me lopen en duwt met zijn snuit in mijn rug. ik besteed er geen aandacht aan en loop dus gewoon door. het hert duwt steeds harder en vaker zijn snuit in mijn rug dus ik draai me om. ik kijk het beest recht in zijn ogen en zucht. ik plof neer op een steen en staar voor me uit. het hert komt voor me staan en drukt zijn neus tegen mijn wang. ik duw het dier weg en zucht weer. het maakt een raar geluid en ik slaak alweer en zucht.
''jij hebt het makkelijk in je leven! jij hoeft alleen maar voor eten te zorgen en verder kun je lekker rond rennen, of niet?'' het hert komt voor me liggen en kijkt me aan.
''dus vertel eens, is gezoend worden door een ander dan je eigen vriend vreemd gaan als je die persoon weg duwt? of niet?'' het hert kijkt me even aan en schud met zijn kop heen en weer.
''1 keer voor nee en 2 keer voor ja.'' zeg ik dan. het hert schud zijn kop merkwaardig genoeg twee keer en maakt weer een geluid.
''zal ik terug naar huis gaan of niet?'' weer schud het hert zijn kop twee keer en duwt dan zijn neus tegen mijn knie.
''en zal ik tegen hem zeggen dat als hij me niet geloofd ik op hem zal wachten tot hij het wel doet?'' vraag ik dan. het hert schud zijn kop weer twee keer en ik zucht diep. ik kijk hem even aan en zucht weer.
''heb je een naam?'' vraag ik dan. het hert schud zijn kop nu een keer en ik glimlach.
''nu wel, ik noem je, ajuda.'' fluister ik en geef hem een aai over zijn kop.
''ik ga naar huis en als ik hem zie maak ik het goed. dank je wel.'' zeg ik, sta op en loop weg. ik kom niet veel later bij een weg en bel strify als ik een straat naam zie.
''hey, waar ben je nu?''
''op de waldStraße.''
''oke, daar ben ik vlak bij, tot zo.'' roept hij en hangt op. ik zet me neer naast de weg en steek een sigaret op. na ongeveer 20 minuten komt er een auto aan. de auto word langs de kan gezet en strify stapt uit. hij komt naast me zitten en slaat een arm om me heen.
''ik heb jason gevonden.'' zucht hij dan.
''en?''
''gevallen met zijn scooter, hij heeft zijn arm gebroken en hij...'' hakelt hij en zijn stem sterft weg.
''en wat?'' vraag ik hopent dat het niet te erg is.
''hij... hij...'' hakelt strify en de tranen springen in zijn ogen.
''wat is er strify? vertel op! ik heb recht om het te weten!'' dring ik aan.
''hij ligt in coma, de doktoren denken dat hij niet meer wakker word.'' brengt hij er moelijk uit. de tranen springen in mijn ogen en iets zinnigs kan ik niet uit brengen. jason ligt in coma, blijft het door mijn hoofd heen galmen. ik kijk naar strify en zie aan hem dat hij echt niet in staat is om te rijden.
''kom, we gaan naar hem toe.'' fluister ik en trek hem omhoog. ik druk hem op de bijrijders stoel en ga achter het stuur zitten.
''je hebt nog geen rijbewijs!'' zegt hij dan.
''ik kan het wel, iets leer je door te doen! net als zingen!'' glimlach ik en start de auto. ik trek op en rijd weg. niet veel later komen we aan bij het ziekenhuis. ik en strify gaan naar boven en komen aan bij de kamer van jason. yu kiro romeo shin en luminor zitten in tranen op de gang.
''hoe is het met hem?'' vraag ik schor.
''hij is stabiel, maar we weten niet wanneer hij wakker word. wat is er met jou gebeurt?'' vraagt yu.
''hmmm, niks, gewoon gevallen.'' zucht ik en zak neer op een stoel. na 10 minuten komt er een dokter naar buiten met corry en roy. corry is in tranen en ik zie dat roy ook gehuild heeft. hij troost zijn vrouw en fluistert dat alles goed gaat komen.
''oh, jasper! wat is er gebeurt!'' roept corry als ze me in de gaten krijgt.
''niks, niks, gewoon gevallen.'' lieg ik en kijk weg.
''gaat het wel, heb je nog ergens pijn?'' vraagt ze bezorgt.
''ja, nee, alles is goed. kan ik hem zien?'' stamel ik. de dokter kijkt naar roy en hij knikt.
''je kan hem zien, maar ik moet zeggen, hij is er zeer ernstig aan toe.'' zegt de dokter. hij zegt het op eeen toon en op een kille manier zoals alleen een dokter of arts iets kan brengen. met deze woorden bedoelt hij heel simpel, ga naar binnen, huil en weet dat hij toch dood gaat. ik zucht en sta op. langzaam stap ik de kamer in en sluit de deur. ik loop naar het bed en kijk naar hem. zijn gezicht zit vol met schrammen en een diepe snee zit in zijn wang. zijn arm zit in het gips en zijn andere arm zit bedekt met gaas. ik ga op een stoel zitten en leg mijn hand zachtjes op zijn wang.
''dit is allemaal mijn schuld! ik had nooit weg moeten lopen, dan had ik cynthia niet ontmoed en dus niet met haar gezoend en dan was jij niet onderuit gegaan met je scooter en had je hier niet gelegen. je moet dit overleven jason, en me zeggen of je het nog wil proberen of niet. als je het niet wil dan verdwijn ik uit iedereen zijn leven en zul je nooit meer last van me hebben maar toe. wordt wakker!'' fluister ik smeekend. de tranen rollen over mijn wangen en er wordt op de deur geklopt. ik kom over eind en kijk nog naar hem. ik druk een kus op zijn voorhoofd en op zijn hand. dan draai ik om en loop de kamer uit.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.