FanFic.nl

A new life

41) GOODBYE

Na een zalige verjaardag en een geweldige nacht volgde het veel minder leuke afscheid van Lynn. Bill stond nog in de douche, maar ik was al klaar. Ik had even tijd om na te denken over de voorbije gebeurtenissen. Eindelijk was ik 17! Ik had gisteren de beste verjaardag ooit gehad! Eerst wat tijd met Bill doorgebracht; het leek alsof dat weken geleden was en ik besefte dat ik hem gemist had die tijd dat we verder uit elkaar waren gegroeid, maar volgens mij was dat na gisteren wel weer goed gemaakt. De vlinders in mijn buik hadden een tijdje geslapen maar waren nu weer wakker. Ik hoopte dat ze dat ook zouden blijven en dat mijn relatie met Bill nu terug zou verbeteren. ’s Avonds zijn we met zen allen lekker Italiaans gaan eten in een super chic restaurant. Het was heel leuk, en al onze kleren moesten naar de drogerij omdat ze zo vuil zijn van het voedselgevecht. Daarna zijn we naar een plaatsje buiten de stad gegaan. Het was er prachtig, afgelegen en rustgevend. De cadeautjes die ik kreeg waren 1 voor 1heel leuk, maar ik was al blij dat ik deze dag kon doorbrengen met mijn beste vrienden. Ze hadden echt wel aan alles gedacht want even later werd er vuurwerk ontstoken door Victor en de avond eindigde met een mini fuifje; veel dansen, gek doen en meezingen. Ik heb de beste vrienden die ik me kan wensen en voel me het gelukkigste meisje van de hele wereld. Ik stond op en liep naar de badkamerdeur. “Ik ben even naar Lynn, schat.”� Ik hoorde Bill ok roepen en ging de gang op. Lynn vertrok vandaag weer naar België en na al die jaren dat ik haar ken weet ik ondertussen wel dat ze hier met tegenzin vertrekt. Ik klopte bij Lynn aan, met betraande ogen deed ze open. Ik knuffelde haar. “Ik ga jullie zo missen. Ik heb hier de beste weken sinds een lange tijd beleefd en ik wil die niet achterlaten, ik wil niet terug naar België waar ik geconfronteerd word met mijn echte leven.”� Zei ze snikkend. “Hej, Lynn luister naar me. Je gaat hier wel weg, maar als je thuis komt hoef je niet meer bang te zijn voor de pijn. Je gaat hier weg met 4 vrienden extra, met een geweldige tijd achter de rug die je de steun geeft voor als je het even moeilijk hebt. We vinden het allemaal spijtig dat je moet vertrekken maar je kunt niet blijven weglopen van het echte leven. Je weet dat we er altijd zijn voor je, en je kan altijd bellen, altijd.”� Ze knikte snikkend, ik nam haar hoofd in mijn handen. “Ik heb je gezegd dat alles goed zou komen en dat zal ook. Je moet nu gewoon even weer gewoon worden aan de situatie.”� “Dankje, Nele, voor alles!”� “Graag gedaan.”�
Lynns pov: Nele had me zoals altijd weer kunnen troosten. Ik vond het niet leuk om hier te vertrekken, ik ging iedereen zo hard missen, maar ik moest. Thuis wachtte mama op me en samen zouden we ons moeten aanpassen aan de situatie. Nele had gelijk, ik vertrok hier niet met lege handen, maar met leuke herinneringen en 4 goede vrienden erbij. Ik kon met de 4 jongens allemaal goed praten en plezier maken, maar Gustav was toch wel iets belangrijker geworden. Hij had naar me geluisterd en me getroost wanneer het nodig was, hij begreep mijn problemen en probeerde te helpen ook was het voor hem zelf ook moeilijk een oplossing te zoeken. We hadden een speciale band gecreëerd, hij was mijn beste vriend geworden. Er werd op de deur geklopte. “Ja.”� Gustav kwam binnen. “Het is tijd.”� Hij was al weer weg voor we iets konden zeggen. Ik zuchtte. Nele nam mijn zak en ik de andere. “Kom.”� Was het enige wat ik kon zeggen voor ik naar buiten ging. Victor nam mijn bagage over, zette die in de koffer en stapte weer in de auto. Ik draaide me om en keek naar 5 droeve gezichten. Georg stapte als eerst naar voor. Hij sloeg zijn gespierde armen om me heen “We gaan je missen meid.”� Ik kon geen woord uitbrengen. Ik schoof door en gaf iedereen om de beurt een knuffel, een afscheidsknuffel. “We willen je hier terug zien, Lynn.”� zei Bill. “Ja, denk maar niet dat je van ons af bent.”� Vervolledigde Tom zijn broer. Ik keek nu recht in de mooie bruine ogen van Gustav. Ik voelde de tranen aankomen, maar probeerde ze nog even te bedwingen. Gustav had mijn gevecht tegen de tranen blijkbaar gezien. “Je mag huilen, hoor.”� Ik knuffelde hem, de tranen waren niet meer te bedwingen en stroomden over mijn wangen. Gustav veegde ze liefdevol weg. “Ik weet zeker dat alles goed komt in België en onthoud dat je niet alleen bent, we zijn er allemaal voor jou.”� Ik knikte. Nele stond ook met tranen in haar ogen naast Gustav. “Deze keer gaat het niet zo lang duren voor ik je terug zie en dan met een iets leukere reden.”� Zei ze terwijl ze probeerde een lachje te forceren. Ik sloeg mijn armen om mijn beste vriendin, maar moest uiteindelijk toch loslaten. “Ik ga jullie missen.”� “Wij jou ook.”� zei Nele. Ik ademde diep in en uit en stapte in de auto. Met het raampje open reed Victor de auto de straat uit. Ik bleef zwaaien tot we de hoek om waren en keek dan bedroefd door het raampje.

Reacties: