FanFic.nl

Ik geloof je :) (het past niet echt bij deze categorie)

hoofdstuk 1

Het was een koele ochtend in de zomermaand augustus.
Zo'n ochtend waarvan je weet dat het 's middags veel warmer zou worden, maar waarbij je toch een vest aan moest doen.
Een oorverdovend geluid was door het hele huis te horen.
Het was Lilly's wekker.
Ze had een hekel aan het ding, maar had geen tijd, geen zin en geen geld om een nieuwe te kopen.
Moeizaam stond ze op, en wreef in haar ogen.
Langzaam strompelde ze naar de kast.
Ze had dus echt geen zin in school.
Haar beste vriendin (en haar enige), Mia, was ziek.
Dat betekende dus dat ze de hele dag het mikpunt van pesterijen was en daarbij ook nog eens alleen zat.
Ze zuchtte en pakte een t-shirtje en een spijkerbroek uit haar kast.
Lilly was niet zo modebewust, ze deed gewoon aan wat ze leuk vond.
Mia was zo'n beetje het tegenovergestelde van haar.
Met alles.
'Lilly, ben je al wakker?' vroeg Lilly's moeder zachtjes vanaf de gang.
Ze wou voorkomen dat Lilly's broertje, Jonas, en Lilly's vader wakker werden.
'Ja,' fluisterde Lilly. 'Ik kom zo beneden.'

Nadat ze zich had aangekleed kwam ze naar beneden toe.
'Lil, je moet opschieten. Over een kwartier moet je al weg,' zei haar moeder.
'Ja mam,' antwoordde Lilly slaperig, en pakte een kommetje voor de cornflakes.
'Moet Jonas niet opstaan?' vroeg Lilly.
Haar moeder schudde het hoofd.
'Nee, die heeft de eerste twee uur vrij,' antwoordde ze.
Jaloers keek Lilly naar de trap.
Jonas zat in de eerste, en had heel vaak het eerste uur vrij.

Na het ontbijt ging Lilly naar buiten en pakte haar fiets uit de schuur.
Opeens viel haar oog op een wolk, het had een hele rare vorm.
Opeens kreeg Lilly een raar gevoel.
Alsof er vandaag iets ging gebeuren.
Haar moeder kwam naast haar staan.
'Niet in slaap vallen, hoor. Je moet nu wel opschieten, Lil!' zei ze.
Lilly keek weer voor zich, en fietste weg.
'Doei mam!' riep ze nog na.
'Gekke meid...' mompelde haar moeder.

Lilly was de hoek al om.
Ookal was het nog maar vroeg in de ochtend, het zonnetje scheen al fel.
Lilly genoot ervan.
Ze moest nog een eindje in haar eentje fietsen, en als het dan ook nog zou hebben geregend zou ze helemaal gebaald hebben.
Plotseling kreeg ze het gevoel alsof iemand haar bekeek.
Iedereen kent dat gevoel wel, maar Lilly had het nu echt heel erg.
Ze stopte even en stapte van haar fiets.
Een beetje angstig keek ze om zich heen.
Niemand te bekennen.
'Hey!' hoorde Lilly opeens.
Ze schrok zich dood en viel met fiets en al om.
Toen ze zag waar het vandaan kwam werd ze boos.
Het waren Daniël, Nigel en Bas.
Ze lachten zich dood.
'Ben je zo bang voor ons?!' zeiden ze pesterig.
Daniël, de 'leider' van de pestkoppen, spugte net voor Lilly.
Lilly was woedend, maar durfde niks terug te roepen.
De jongens fietsten voorbij en Lilly stond stuntelig op.
'Eikels...' mompelde ze woedend.
Ze kon ze wel verrot schoppen, zo kwaad was ze.
Een jongen op een fiets kwam voorbij, en keek naar haar.
Lilly hoopte vurig dat hij door zou fietsen, maar hij stapte af.
'Gaat het?' vroeg hij vriendelijk.
Hij zette zijn fiets neer en hielp Lilly overeind.
Daarna zette hij haar fiets rechtop.
'J-Ja hoor...' stotterde Lilly verlegen.
Ze was niet gewend van een jongen dat hij zo aardig tegen haar was.
'Hoe heet je?' vroeg hij.
Hij keek haar met zijn chocoladebruine ogen aan.
'Lilly,' antwoordde Lilly.
De jongen was best knap.
Hij had half lang, kastanjebruin haar.
Hij was groter dan Lilly.
'Mijn naam is Jake,' zei de jongen.
Samen fietsten ze een eindje, en toen kwam Lilly erachter dat hij nieuw was op haar school.
Dus samen fietsten ze naar school toe.

Tijdens de rit naar school was Lilly veel over Jake te weten gekomen.
Hij vertelde bijvoorbeeld dat hij een kleiner zusje, Madelief, had, heel erg van dieren hield, maar geen huisdier mocht van zijn ouders en dat hij vijftien jaar oud was.
Nog interessanter was dat hij vijf jaar in Engeland had gewoon, en super goed engels kon.
Eenmaal op school aangekomen keek iedereen Lilly en Jake raar aan.
Lilly voelde dat ze rood werd, en keek op naar Jake.
Jake leek er totaal geen last van te hebben en liep gewoon zelfverzekerd door.
Daar kreeg Lilly zo'n bewondering voor dat ze even haar onzekerheid vergat.

De eerste les hadden de Engels, in lokaal 212.
Aangezien Mia ziek was zat Lilly alleen, maar gelukkig kende Jake nog niemand behalve Lilly dus ging hij naast haar zitten.
Iedereen vond het raar dat Lilly naast een jongen zat.
Vooral de meiden vonden het raar, omdat Jake nogal een 'hunk' was.
Iedere keer als een meisje een beetje jaloers naar Lilly omkeek zei Jake heel relaxed: 'Hoi.'
Hij was een soort voorbeeld voor Lilly, en langzamerhand begon ze hem een beetje leuk te vinden.
Niet hevig verliefd, maar gewoon...
Leuk...

Na school liepen Lilly en Jake naar de kluisjes.
'Hey, heb je zin om mee te gaan naar mijn huis?' vroeg Jake aan Lilly.
Hij keek heel neutraal, dus Lilly zocht er niks achter.
'Sorry, gaat niet. Ik ga naar mijn beste vriendin, Mia, om het huiswerk door te geven,' antwoordde Lilly verontschuldigend.
'Oh, oké. Geeft niet. Andere keer,' zei hij, pakte zijn spullen uit zijn kluisje en liep naar zijn fiets.
Lilly liep naar haar kluisje en pakte haar spullen eruit.
Gelukkig waren er geen pestkoppen te bekennen, die pikten altijd haar sleutels af zodat ze haar kluisje niet dicht kon doen.
Opgelucht stond ze op, liep naar haar fiets en reed naar Mia toe.

Eenmaal bij Mia aangekomen drukte Lilly op de bel.
Mia's moeder deed open.
'Hoi Lilly, ik verwachtte je al,' zei ze.
'Kom maar mee, ik leid je wel naar Mia.'
Lilly stapte naar binnen en volgde Mia's moeder.
In de kamer op de bank zat Mia, ze zag er ziek uit.
'Hoi Lil,' zei ze zwakjes.
Lilly ging op de stoel naast de bank zitten waar Mia op lag.
Mia's moeder liep de kamer uit.
'Gaat het weer een beetje beter met je?' vroeg Lilly.
Mia knikte zwakjes.
'Ja, beter dan vanochtend iniedergeval. Ik heb vijf keer overgegeven...' mompelde Mia beschaamd.
'Maar hoe is het met jou?' vervolgde ze.
Lilly keek Mia aan.
Lilly wou alles wat er vandaag was gebeurd eruit gooien.
Het betekende zoveel voor haar dat een jongen haar eindelijk eens niet pestte.
Maar ze wou niet verliefd overkomen of zo.
Wat moest Mia wel niet denken!
'Nou uhh, goed. Er is een nieuwe jongen op school. Zijn naam is Jake,' zei ze.
Bij het zeggen van Jake's naam werd ze een beetje rood.
'Oh, oke. Is hij aardig?' vroeg Mia.
Lilly knikte.
'Ja, hij is heel aardig. Ik kwam hem vanmorgen op de fiets tegen, en, en...'
Lilly wou alles té snel vertellen.
'Wow, Lil! Volgens mij ben je verliefd!' lachte Mia.
Lilly kreeg een kop als een boei.
'N-Niet waar!' riep Lilly uit.
Ze was nog nooit eerder verliefd geweest...

De volgende ochtend stond Lilly op de plek waar ze altijd afsprak met Mia, als ze naar school fietsten.
Mia was altijd te laat, en Lilly was altijd te vroeg.
'Hey!' riep een stem achter Lilly.
Lilly keek om en zag Jake.
'Hey Jake!' zei Lilly.
Jake stak de straat over en fietste naar haar toe.
'Zullen we voortaan samen fietsen? In me eentje fietsen is zo saai,' zei hij.
Lilly knikte.
'Prima. Maar ik fiets altijd met Mia, mijn beste vriendin, dus we fietsen dan met z'n drieën. Oh, daar zul je haar net hebben,' zei Lilly, en zwaaide naar Mia, die net aan kwam fietsen.
'Hey Lil! Wie is dat?' zei ze, en keek met grote ogen naar Jake.
Lilly wist wel wat Mia nu dacht.
'Ik ben Jake. En jij moet vast Mia zijn. Aangenaam kennis te maken,' zei Jake, als een echte heer.
Jake grijnsde met een hele knappe lach.
Het leek net alsof Mia flauw viel.
'Haha, Lil, je zoekt ze wel uit, hè?' zei Mia.
Met z'n drieën fietsten ze naar school.

Op school kwamen Nigel, Bas en Daniël meteen naar hun toe.
'Hey, nieuweling. Je gaat wel veel met meisjes om, zeg,' zei Daniël lachend.
'Ze zijn aardiger dan jullie, dus waarom niet?' zei Jake koel.
Dat leek Daniël boos te maken.
Jake liep weg, en Mia en Lilly volgde hem.
'Het doet je reputatie niet veel goed!' riep Daniël hem wanhopig na.
'Wat kan mij die reputatie nou schelen...' mompelde Jake.
Lilly keek hem bewonderend aan.
'Oh, Lilly, heb je zin om na school met mij mee naar huis te gaan? Ik moet je iets zeggen,' zei Jake onverwachts.
Lilly keek hem met grote ogen aan en ze werd ontzettend nieuwsgierig.
'Ja, oké,' zei Lilly.
Nu moest ze nog een hele schooldag wachten, dacht ze...

Na drie eeuwen (voor Lilly's gevoel) ging eindelijk de bel, wat betekende dat ze uit waren.
'Mia, ga je ook mee naar mijn huis?' vroeg Jake.
Lilly hoopte vurig dat ze nee zou zeggen, en Mia zag duidelijk die blik.
'Nee, ik moet nog huiswerk maken,' antwoordde ze kalm.
Lilly kende Mia al langer en wist dat ze nooit iets zou afzeggen voor huiswerk, maar gelukkig kende Jake haar nog niet zo lang.
'Tot morgen, Mia!' riep Lilly Mia na, en zwaaide.
Mia verdween in de verte, en Lilly en Jake gingen ook maar eens fietsen.
'Woon je hier ver vandaan?' vroeg Lilly nieuwsgierig.
'Kwartiertje fietsen,' antwoordde Jake.
Lilly staarde hem even aan.
'Is er wat?' vroeg Jake.
Hij leek bijna een beetje verlegen, maar dat was niks voor hem.
Lilly kende hem pas een twee dagen en wist nu al dat deze jongen moeilijk in de verlegenheid te brengen was.
Ze reden door het bos heen, en ergens midden in het bos stopten ze voor een heel groot huis.
'Wauw, woon je hier?' vroeg Lilly vol ongeloof.
Jake knikte.
'Yup.'
Ze liepen naar binnen en zetten hun fietsen op het grasveld neer.
Jake liep naar binnen, hij was nogal stil.
Lilly liep hem maar achterna.
'Is er iemand thuis?' vroeg Lilly.
'Nee, Madelief is nog op school en mijn ouders zijn op hun werk,' antwoordde Jake.
Hij liep naar de keuken.
'Wil je wat drinken?' vroeg Jake.
Lilly knikte.
'Graag.'

Nadat ze hun drinken ophadden gingen ze naar Jake's kamer.
Lilly voelde zich een beetje ongemakkelijk.
Het was tenslotte wel een jongen.
Maar Jake was niet zo'n ranzig typje als de rest van haar klas.
'Lilly, ik moet je wat vertellen.
Heb je ooit gehoord van paranormale dingen? Bijvoorbeeld chakras, kineses, dat soort dingen?' vroeg Jake voorzichtig.
Lilly keek hem verward aan.
'W-Wat?' vroeg ze bang.
'Nee dus... Dit wordt moeilijk om uit te leggen...' mompelde hij.
Hij bereidde zich voor op een heel verhaal om te vertellen.

Jake kwam niet helemaal uit zijn woorden, en Lilly keek hem vragend aan.
'Chakra's? Kineses?' herhaalde Lilly.
Jake plofte op het bed neer.
'Lilly, jij bent anders dan de rest. Vanaf het moment dat ik je zag... Ik wist het gewoon. Jij bent paranormaal...' zei Jake.
Lilly schrok zich dood.
'P-Paranormaal?!' Meer kon ze niet uitbrengen.
Jake knikte.
'Je hoeft er niet bang voor te zijn. Ik heb een vraag; heb je ooit een geest gezien?' vroeg Jake.
Lilly dacht na.
Nee, het zou toch niet?
'Nee, ik geloof het niet,' antwoordde ze.
'Oké. Ik wil graag met je oefenen. Ik wil je graag kineses leren,' vertelde Jake.
'Oefenen? Kineses?'
Lilly voelde zich stom dat ze hem de hele tijd herhaalde, maar ze wist niet veel meer uit te brengen.
'Vertel me eerst wat die kenisases zijn,' zei Lilly met een trillende stem.
Ze was half nieuwsgierig, half bang.
'Kineses. Er zijn verschillende kineses. Bijvoorbeeld Pyrokinese is de kracht om vuur te besturen. Je kunt een vlam laten dansen of uitgaan. Aquakinese of ook wel bekend als Hydrokinese is het vermogen om water te besturen,' vertelde Jake.
Lilly luisterde aandachtig.
Het boeide haar wel, ookal had ze er nog nooit van gehoord.
'En wij gaan nu proberen zo'n vlam uit te laten gaan?!' vroeg Lilly enthousiast.
Ze sprong uit de stoel waar ze op zat.
'Rustig , tijger!' lachte Jake.
'We kunnen beter met iets makkelijkers beginnen. Telepathie,' zei Jake.
Lilly keek hem vragend aan.
'Telepathie? Wat is dat?' vroeg ze.
'Communiceren met je gedachten. We kunnen makkelijk beginnen: ik neem een cijfer in me hoofd en jij raad welke dat is. Je moet je wel goed concentreren. Wat dacht je van meditatie?' vertelde Jake.
Nu werd het Lilly even allemaal teveel.
Ze had opeens zóveel vragen.
'Oké, maar eerst wil ik wat dingen weten. Hoe weet jij dit allemaal? Kun jij al kineses? Wat moet je er allemaal voor doen? Hoe lang duurt het voordat je kinese kunt? Wat zijn chakras? En hoe weet jij zo zeker dat ik paranormaal ben?' vroeg Lilly.
Ze ratelde maar door.
Jake deed zijn hand voor haar mond.
'Minder praten en meer doen,' zei hij.
'Ga naast me zitten, en doe me na.'
Jake ging op de grond zitten, en Lilly ging twïjfelend naast hem zitten.
Hij deed zijn ogen dicht en zijn handen in elkaar.
Hij zat in de kleermakerszit.
Lilly deed hem helemaal na.
'Concentreer je...' mompelde hij.
Lilly begreep niet wat hij bedoelde, maar probeerde het toch.
Concentreren?!
Hoe moet ik me nou concentreren na alles wat ik net heb gehoord?! dacht ze.
Lilly deed haar ogen open en kreeg de schrik van haar leven.
Naast haar zweefde Jake boven de grond.
Het was niet hoog, hoogstens tien centimeter, maar toch!
Je hoort niet te zweven!!
'Jake!!' riep Lilly gestrest.
Met een harde knal lande Jake op de grond.
'Lilly! Je moet nooit iemand uit zijn meditatie halen!' zei Jake lichtelijk geïrriteerd.
'Sorry, ik raakte een beetje in paniek. Maar hoe deed je dat?!'
Jake zuchtte.
'Concentreren, Lil,' mompelde hij.
'Zullen we maar beginnen met de telepathie, dan?' vroeg Jake.
Lilly was er helemaal klaar voor.

Lilly zat nog steeds in de kleermakers zit, en Jake ging tegenover haar zitten.
'Oké, sluit je ogen. Probeer je te concentreren. Luister goed,' mompelde Jake.
Hij sloot zijn ogen, dus Lilly besloot zijn voorbeeld te volgen.
Het was stil in de kamer, op een klokje aan Jake's muur na.
Twïjfelend deed Lilly één oog open.
Jake zat nog steeds geconcentreerd met zijn ogen dicht.
Snel deed ze ook maar haar ogen weer dicht.
Lilly snapte niet helemaal de bedoeling, en wist ook niet zeker of ze er wel in geloofde.
'Jake? Ik denk niet dat het werkt...' mompelde Lilly.
Ze deed haar ogen open.
Jake stond op.
'Wat is het probleem?' vroeg hij vol geduld.
'Nou... Ik weet niet of ik je... geloof,' zei Lilly.
Dat laatste woord fluisterde ze bijna, alsof het een heel gemeen scheldwoord was, wat ze eigenlijk niet mocht zeggen.
'Als ik je iets kon laten zien, zou je me dan geloven?' vroeg Jake.
Lilly keek hem raar aan.
'Uhm... Ja? Ik denk het...' zei ze zacht.
'Oké dan. Loop maar mee,' zei hij, en hij trok Lilly overeind.
'Waar gaan we heen?!' vroeg Lilly, die meegesleurd werd.
Ze gingen het huis uit, de achtertuin in.
Het was een prachtige tuin, met een grote vijver, standbeelden, waterspuwers en natuurlijk bomen.
Jake ging vlak voor de vijver staan, met Lilly naast zich.
'Oké Lilly, let goed op!' zei hij.
Hij ging wijdbeens staan, met zijn handen voor zich.
Even sloot hij zijn ogen.
Lilly vond het er maar raar uit zien, en als dit niet serieus bedoelt was had ze hem vol uitgelachen.
Maar dat gevoel verdween gauw toen opeens het water bewoog.
'W-Wat is dat?!' riep Lilly.
Eerst dacht ze dat het een vis was, maar daarna bedacht ze dat het wel een haai moest zijn, zo groot.
Jake maakte kalme bewegingen die totaal bij het water pasten.
Je zag dat hij het vaker had gedaan en veel had geoefend.
'Probeer het over te nemen,' zei Jake.
'Ga zo staan als ik.'
Lilly ging in dezelfde houding als hij staan, met haar armen voor zich.
Jake liet het water naar haar toekomen, heel langzaam.
'Pak het aan,' zei hij, en liet het los.
Lilly probeerde zo hard ze kon, maar het water viel over haar heen.
Ze gilde het uit, zo koud was het.
'Jake!!' riep ze kwaad.
'Rustig, heethoofd!' lachte hij.
Het moest er vast heel stom uit hebben gezien, bedacht Lilly zich, en zelf lachte ze ook.
'Kom, dan gaan we een handdoek voor je halen,' zei Jake, en hij sloeg een arm om haar heen.
Even was Lilly de kou vergeten, en samen liepen ze naar binnen...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.