FanFic.nl

Autumn days will fade away!!!

Hoofdstuk 5:

Aurora pov:Toen ik en Achlys de kantine in liepen voelde we dat de hele kantine naar ons liep te kijken.
We besloten het te negeren en Achlys leek opgelucht dat Alice riep dat we bij hara mochten komen zitten.
En ik werd meegsleurd door Achlys haar enthousiastme.
of terwijl ze sleepte me mee.
En toen we bij de tafel kwamen ging Achlys meteen naast Jasper zitten en ik besloot naast Edward te gaan zitten.
Hij keek me niet aan toen ik bijna geluidloos neerplofte.
Alice:Let maar niet op Edward die is nogal chagerijnig,omdat zijn vriendin is verhuist.
IK:Vriendin?
Alice:Jah naja Ex vriendin.
Ze is verhuist naar Florida.
Bij die zin keek hij ons nogal kwaad aan.
Alice:het is nogal een gevoelig onderwerp.
Zeg wat gaan jullie na school doen?
Ik:Een beetje rond het huis hangen,niet veel dus.

Jasper:Jullie kunnen ook met ons mee naar huis,alleen emmett en Rosalie komen wat later,hun rooster is niet het zelfde als de onze.
Daarbij wees hij naar de jongen die aan de andere kant van Edward zat en naar het meisje dat weer naast Emmett zat.
Ze hielden elkaars hand vast,ze leken zo gelukkig.
Het meisje dat Rosalie heette glimlachte warm naar ons.
Alice:Ze vind jullie blijkbaar nu al aardig.
Maar we willen jullie graag voorstellen aan onze adoptie ouders.
Emmett:loop je nu niet iets te hard van stapel,Alice??
Achlys:Ik zou het super vinden om jullie huis te zien.
Ik knikte instemmend.
Edward gromde chaggerijnig en ik keek hem geirriteert aan.
Ik werd nou al gek van hem en zijn chaggerijnige gedrag.

De bel ging en we liepen met z'n 5en naar Biologie.
En zoals de heledag zat ik naast Edward.
Ik besloot hem maar te negeren.
Gelukkig zaten Alice en Achlys achter ons en hadden we nu niet zo'n strenge leraar,dus we konden gewoon praten.
De leraar was nogal komisch met zijn obsessie voor planten.

Terwijl Achlys onophoudelijk met Jasper aan het praten was,wat Alice nogal leek te irrieteren,begon ik maar een gesprek met haar.
Ze begon te praten over onze gavens en over het verleden:eigenlijk weet ik niets van mijn verleden,
Het enige wat ik nog kan herineren is dat het altijd donker was.
Nergens was licht.
Ze dachten dat ik gek was omdat ik zei dat ik visioenen van de toekomst had.
Ik weet niet wie mijn schepper was maar als hij niet was geweest had ik al dod geweest.
Ik wete niet of dit zoveel beter is maar he,ik heb ene leuke famillie en ik heb het naar mijn zin hier.
En nu ben jij.

Ik:ehm waar moet ik beginnen?
Ik ben geboren in 1773 in Parijs.
Ik leefde in ene adelijk huis en had alles wat mijn hartje begeerde.
Naja ik vond het vreselijk.
En elke dag waren er meer mensen die stierven aan het leedvermaak van mijn ouders.
De dag dat ik werd gebeten moest ik toekijken hoe de jongen op wie ik verlieft was werd gemarteld en opgehangen.

Ik voelde hoe er een traan over mijn wang rolde.
Ik:naja het heeft me hard gemaakt.

Ik voelde dat er iemand naar me keek en ik draaide me om.
Edward liep naar me te kijken.
Ik:Heb je de heletijd lopen luisteren???
Edward:nee,ik hoorde stukjes van je gedachtes.
Ik haalde mijn schouders op:Misschien moet je dat even uitleggen.
Edward keek me even aan,recht in de ogen en zuchtte diep.
Bij de meeste mensen kan ik haast hun gedachte zien als een film,ik weet hun diepste geheimen,grootste angsten,bij anderen zoals jou,kan ik kleine stukje horen.
En bij anderen zoals bij....."
Hij stopte midden in zijn zin.
Ik wist stiekem al waar het over ging.
Ik"je hoeft niks te zeggen als je niet wil ik snap het wel."
Hij lachte naar me en ik snapte zijn pijn.

Reacties: