FanFic.nl

My Minds Eye

Sensitive Chord °2

Dat zette me aan tot logisch en beredeneerd nadenken. Hij kijkt naar me. Dat wil zeggen dat hij zich probeert te herinneren vanwaar hij me kent. Als hij het weet - wat snel zal zijn - komt hij misschien naar me toe. Of erger: komt hij naar me toe en knoopt een gesprek aan.
En laat dat nu net zijn wat ik niet wil. Dus is er maar één geschikte oplossing.
Hup met die beentjes en zorgen dat ik hem nergens tegenkom. En al zeker niet expres, ik weet nog wel welke uitwerking hij op me heeft. Foute mannen hebben sowieso al een heel erg sterke magnetische kracht, en ik, als zwakke ijzerwolletje, zou het nog voor de bakker krijgen om nog vrijwillig in hun sterke armen te lopen ook. Neenee, vanaf nu geen rondgedool meer over het terrein en de backstage in de vrije uren. Braaf op een krukje in de crewtent, bijgestaan door hopen magazines die tot in elk kleinste hoekje volgestouwd zijn met heerlijke onrealistische triviaallectuur over filmsterren aan de andere kant van de wereld met allerhande problemen die gaan van blaren door te kleine killer heels tot een heus drankprobleem waardoor de jaaromzet van Johnnie Walker als een Chinaraket de lucht in zou gaan, maar waarin het vooral niet draait om ultrabereikbare jongens, met de looks van filmster klasse 4 (Braaf, Beleefd, Netjes en Normaal), die de voor hem gevallen pechvogels met zo’n professionele koelheid behandelt dat de desbetreffende soepkippen zich niet eens beledigd kunnen voelen over het feit dat hij hen niet eens ziet stí í n.
Ja, je raadt het al. Ik was er één van. Geweest.

Toen ik uit zijn gezichtsveld was holde ik naar de dranktent en checkte de playlist.
FoolFish; 15 uur. Inwendig juichte ik. Ik had toch die- Nee. Oh nee. Ik had geen dienst. Ik begon stilletjesaan te vermoeden dat dit de zwartste dag uit mijn vakantie zou worden.

‘Hee Sofie! Wat zit jij hier binnen te doen? Je maakt me toch niet wijs dat je niet nog bruiner kan worden, of wel?’ Marlies porde in mijn schouder.
‘Ik euhm… Ik heb gewoon geen zin om buiten te lopen.’
‘Maak dat de ganzen wijs! Moet ik je buiten kuisen dan?’
‘Mag ik nu niet gewoon blijven zitten? Zit ik in je weg misschien?’ Ik realiseerde me de toon van mijn stem te laat. ‘Sorry Marlies. Dat bedoelde ik niet zo.’ Ze zweeg verstomd. ‘Marliesel? Het spijt me écht.’ Ik stond op en raakte haar arm aan. ‘Hoor je? Marliesel?’
Zonder haar gezichtsuitdrukking te veranderen sloeg ze haar armen rond mijn nek en klemde me tegen haar aan. Vertwijfeld knuffelde ik haar ook. Toen ze me losliet zag ze er nog net niet uit alsof ze stikte van het lachen.
‘Mwahah! Je had je gezicht moeten zien!!’
‘Ooh! Jij kreng!’ lachte ik, en gooide het eerste het beste schoolvoorbeeld van pure riooljournalistiek naar haar blonde hoofd. Ze ontweek het behendig en zei: ‘Nou ja, blijf dan maar zitten, maar ik waarschuw je: die groep van tien jongens die ik net binnenliet vrí gen er gewoon om om eens toevallig langs te lopen!’ Ze ging de tent uit maar stak haar hoofd nog even om het zeil toen ik gilde wat ze daarmee probeerde te insinueren.
‘Ik insinueer niks, ik bedoelde alleen dat het misschien wel eens zou kunnen dat je dringend op zoek bent naar bij voorkeur mannelijke handen om je witte gevoelige rugje *hoest* in te smeren? Of je schouders?’ Ik hoorde haar lach toen ze wegliep en ik glimlachte.

De kerktoren sloeg drie keer, en alleen al het feit dat ik die klok kon horen was de stille getuige van het lege podium. Ze waren al te laat aangekomen, nu beginnen ze ook nog te laat te spelen. Over vijf minuten zouden ze klaar zijn. Sam deed er gewoonweg nooit langer over om de verdwaalde artiesten terug te vinden. Als ik wist waarheen, zou ik nog van de vertraging kunnen profiteren om hier weg te raken.
Maar er was geen enkele mogelijkheid om binnen dit en vijf minuten van dit terrein te zijn, aangezien er in een straal van tien kilometer geen énkel plekje zou zijn waar ik niets zou horen, zoals nu.
Dus viste ik een tuinstoel uit de tent en installeerde me met m’n ogen dicht in de zon, wachtend op het geluid dat me twee jaar geleden ook volledig ingepalmd had: zijn stem.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.