Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » Ik geloof je :) (het past niet echt bij deze categorie) » hoofdstuk 8

Ik geloof je :) (het past niet echt bij deze categorie)

25 sep 2009 - 18:43

683

1

145



hoofdstuk 8

Jake viel een lange weg naar beneden.
Op een begeven moment viel hij in water, maar het was pikkedonker, dus hij zag niks.
Hij sperde zijn ogen wijd open, en zag in de verte een sprankeltje licht.
Meteen vroeg hij zich af waar Lilly was en of ze wel oké was, maar hij kon haar niet roepen.
Hij kreeg geen lucht meer, en probeerde omhoog te gaan, maar iets blokkeerde hem.
Hij stootte keihard zijn hoofd waardoor hij zijn laatste beetje adem verloor.
Paniekerig keek hij rond, maar hij zag toch niks.
Met alles wat hij in zich had probeerde hij rustig te worden, maar het lukte maar niet.
Hij sloot zijn ogen en probeerde een bel om zich heen te maken.
Heel langzaam kwam er een bel om hem heen, die hem van zuurstof voorzag.
Nu hij normaal kon ademen besloot hij naar het licht te gaan, hopend dat Lilly daar was.

Lilly lag ondertussen ook in het water.
Ze zag niks, maar wonder boven wonder was ze heel rustig.
Dat veranderde toen er plotseling iets voor haar zwom.
Het was een schim, Lilly kon niet zien wie of wat het was, maar het zwom weg.
Lilly zag niet waarheen.
Ze had bijna geen lucht meer, maar ook zij had al ontdekt dat ze niet naar boven kon om adem te halen.
Plotseling pakte iets haar beet bij haar middel, en Lilly raakte helemaal in paniek.
Ze schopte en sloeg om zich heen, maar raakte niks.
Heel langzaam werd ze slapper, en stopte met haar gespartel.
Ze had geen zuurstof meer en het werd zwart voor haar ogen...

Langzaam opende Lilly haar ogen.
'Waar ben ik...?' mompelde ze.
Toen het niet meer zo wazig voor haar ogen was zag ze dat er iemand over haar heen gebogen stond.
'Daniël!' riep ze, en krabbelde overeind.
Even was ze helemaal in de war.
'Maar hoe? Ik was toch... Wat doe jij hier?!' brabbelde Lilly.
'Ik heb je gered uit het water,' antwoordde Daniël met een kalme stem.
'Water... Jake! Waar is hij?!' riep Lilly opeens.
Zou Jake het overleefd hebben?
Ze moest weten waar hij was!
'Maak je maar geen zorgen. Jake heeft het, zoals gewoonlijk, er weer eens overleefd.'
'Waar zijn we eigenlijk?' vroeg Lilly.
Ze keek om zich heen.
Ze stonden in een grote, ronde koepel.
De muren waren van glas en achter dat glas zwommen allemaal hele grote vissen.
Een grote schaduw ging over hun heen, en toen Lilly keek werden haar ogen groot van verbazing.
Een walvis zwom over.
'Indrukwekkend!' zei Lilly enthousiast.
Daniël knikte.
'Maar genoeg over deze wonderlijke kamer. Ik wil eigenlijk wat ding-'
Hij kon zijn zin niet afmaken, want Lilly liep naar de rand van de koepel en leek duidelijk niet geïnteresseerd in hem.
'Luister je wel?!' riep Daniël geïrriteerd.
'Huh?' zei Lilly afwezig.
Ze leek wel gehypnotiseerd door het water en zijn bewoners.
'Waar is dit...? Zitten we in de zee?' vroeg Lilly.

In gedachten telde Daniël tot tien om zijn woede te beheersen.
'Ik ga je niet vertellen waar we zijn...' mompelde hij geïrriteerd.
Lilly keek hem doordringend aan, en het viel Daniël voor het eerst op hoe mooi ze eigenlijk was, met die grote ogen van haar.
'Is er wat?' vroeg Lilly terwijl ze hem vragend aankeek.
Lilly probeerde kalm te blijven.
De persoon die nu voor haar stond had haar vermöord kunnen hebben, maar als ze dit slim speelde kon ze misschien zichzelf én Jake hier veilig uitkrijgen.
Daniël schudde zijn hoofd.
'N-Nee...' antwoordde hij verward.
'Mooi huis heb je, hoor,' zei Lilly.
Ze liet haar hand over het glas van de koepel glijden.
'D-Dankje...' mompelde Daniël, en keek toe hoe Lilly's hand over het glas ging.
Hij liep langzaam op haar af.
Oh god, dacht Lilly.
Ik moet erachter komen waar Jake is, en hoe ik uit deze koepel kom...
'Dus eh...' mompelde ze.
Daniël ging achter haar staan en pakte haar bij haar middel vast.
Daar schrok ze van, en stapte van hem weg.
'Hoe kom je hier eigenlijk uit?' vroeg Lilly op een verleidelijke toon.
Daniël keek haar zo wat gehypnotiseerd aan.
'Eruit? Oh uh,' stotterde hij.
'Ja, eruit, ja. Dat weet jij toch wel?'
Lilly knipperde een paar keer met haar ogen.
Daniël schudde zijn hoofd.
'Ik weet waar je mee bezig bent... Maar dat gaat mooi niet gebeuren,' zei hij grijnzend.
Lilly keek hem "vragend" aan.
'Wat bedoel je?'
Ze wist niet of het spelletje ging werken, maar ze móest het proberen.
Ze hoopte vurig dat Jake in veiligheid was...


Reacties:


Juliette
Juliette zei op 20 sep 2009 - 18:44:
Leuk
Ze heeft wel lef. Ik zou dat allemaal écht niet durven.
Maarja, dus leuk stuk
door<33