FanFic.nl

niet de juiste dood? <-- afgerond

om Bill een plezier te doen

Kishu:‘Bill, je kleding!’ zei ik en legde het stapeltje op het aanrecht bij de wasbak neer. ‘dank je!’ riep Bill die nu onder de douche stond. Ik pakte mijn kleding van de verwarming af en stapte in mijn broek. Ik had mijn kleding over de verwarming gelegd zodat het zou drogen.
‘Bill? Mag ik je oogschaduw lenen?’ vroeg ik en Bill maakte een goedkeurend geluid vanuit de douchecel. Ik neuriede wat terwijl ik het zwarte poeder opbracht. Tom deed net zo vreemd. Eerst komt hij de kamer in terwijl ik in mijn ondergoed sta. Vervolgens blijft hij me 5 minuten aanstaren om vervolgens te mompelen dat hij de kleding van Bill nodig heeft om daarna languit te gaan. En als ik hem wil helpen doet hij als een verlegen jochie van nog geen 10 jaar! Ik snap het niet helemaal… toen onze gezichten zo dichtbij waren moest ik mezelf er echt van weerhouden hem niet te zoenen. Ik zou het zo gedaan hebben maar toch weerhield ik mezelf!
Bill stond nu te zingen in de douche en ik herkende het nummer van Freunde bleiben. Lass uns lieber keine Freunde bleiben… nee inderdaad. Laat ons liever geen vrienden blijven maar meer! Kon het maar zo zijn. Maar ik durfde niet verder. Al had Tom gister wel laten merken dat hij me leuk vond. Of was dat anders? Nee, anders had hij me gisteravond niet gevraagd te blijven. Het was allemaal zo verwarrend ook.

Nadat Tom en Bill ontbeten hadden ging de telefoon. Georg belde met de vraag of de jongens zin hadden om vanavond naar een feestje te gaan. Er werd ook naar mij gekeken door de 2 en ik knikte. Feestje? Klonk leuk! Er werd afgesproken om lopend vanaf het huis van Gustav te gaan samen met een paar andere vrienden. Als ze dan allemaal dronken zouden worden konden ze tenminste een taxi nemen naar huis zonder dat er later nog gedacht moest worden aan het vervoer waarmee ze gekomen waren.
‘dat kan maar één ding betekenen!’ riep Bill die een enorm brede grijns kreeg. ‘nee broertje alsjeblieft zeg het niet! Spaar me! Nee laat het niet over je lippen komen! Alsjetoe!!!’ maar Bill negeerde de smeekbede van zijn broer. ‘SHOPPEN!’ riep hij luidt en Tom liet zijn hoofd zakken. ‘ah kom op zeg, zo erg is het toch niet?!’ riep Bill nu helemaal hyperactief. ‘ik beloof je dat we niet al te lang zullen shoppen en niet alle winkels af zullen gaan oké?’ Tom zuchtte luid. ‘vooruit dan maar. Maar we rijden met MIJN auto en IK rijd.’ Bill knikte en rende al naar boven. ‘MAAAA!!! Wij gaan shoppen!!!’ riep hij door het huis heen en Simone stak haar hoofd uit de keuken. ‘is goed hoor lieverds. Niet teveel kopen en voor het eten thuis oké?’ de tweeling riep vrijwel gelijk dat het al oké was en pakte vervolgens hun jassen van de kapstok. Het begon namelijk als frisser te worden buiten.

We hadden nu al en aantal uurtjes gelopen en Tom was lichtelijk gestoord aan het worden. ‘teveel winkels. Teveel schoenen, teveel kleding.’ Mompelde hij om de zoveel secondes en Bill praatte aan een stuk door terwijl ik naast hem liep. Bill had inmiddels al een complete outfit bij elkaar gezocht voor vanavond. Tom had tot nu toe alleen nog maar een geschikte broek gevonden die Bill voor hem uitgezocht had.
‘waah daar naar binnen!’ riep Bill plots dwars door zijn verhaal heen terwijl hij mij mee trok. Ik schudde even mijn hoofd en keek rond. Bill had zo te zien een winkel gevonden met wat extremere kleding. Tom liep achter ons aan en snoof even. ‘gaaf spul.’ Zei hij. Bill keek in het rond en ik werd weer aan mijn elleboog meegetrokken. De meidenafdeling in. ‘Bill? Wat moet je hier kijken?’ vroeg ik terwijl Bill druk struinend de rekken in verdween. ‘wat denk je. Ik kijk voor jou!’ zei hij blij. ‘maar ik hoef niets nieuws. Ik heb al kleding van je gehad! En daarbij zal niemand het toch zien daar.’ zei ik maar Bill legde me het zwijgen op. ‘vanavond word bijzonder. Dat voel ik gewoon! En daarbij hoort ook voor jou een leuke outfit. En daarbij krijg ik niet vaak de kans om een meid haar kleding te selecteren dus laat me even oké?’ ik zuchtte en ging naast hem staan en keek de rekken door. Bill haalde er zo nu en dan weer wat tussenuit en gaf het aan mij of Tom die zich nu bij ons gevoegd had. Na enige tijd liepen we naar de pashokjes en werd ik met een setje door Bill naar binnen geduwd.

een rood jurkje tot net boven mijn knieën. 2 bandjes die loshingen over mijn schouders en een klein kantrandje aan de bovenkant. ‘nee!’ riep Bill gelijk toen ik buiten het hokje stapte. Er waren gelukkig wat meer mensen in de winkel dus werd er niet veel op ons gelet dus kon ik gewoon naar buiten stappen. Ik zuchtte diep en liep weer naar binnen. Volgende setje. Een kanariegeel shirtje met rode tekst en een knal blauwe skinny. ‘nope!’ en weer het hokje in. Een knalblauw hemdje met een wit glitterend peace teken en een zwarte wijde broek. ‘te standaard.’ Een paars met zwart gestreept tuniekje met een spijkerbroek met strepen. ‘saai!’ een zwart coltruitje met een spijkerbroek met vlekken. ‘te casual.’ En zo bleef het maar doorgaan. Ik weet niet hoeveel broeken, shirts en truitjes ik nu aan heb gehad maar het zijn er al te veel geweest verzeker ik je.’Bill? zijn we nu eens klaar? Ik heb genoeg kleding gezien denk ik.’ Bill schudde zijn hoofd en keek bedenkelijk naar de stapel kleding. ‘Tom, pik er eens gewoon een kledingstuk uit?’ vroeg hij en Tom schrok op uit zijn zit. Hij bekeek de stapel en haalde er vervolgens een rokje uit. Een rokje met een ruitjespatroon met witte roze en grijze streepjes en een zwarte ondergrond kleur. Bill knikte tevreden en zocht weer verder tussen de stapel. Ik werd weer het pashokje ingeduwd en kleedde me voor de zoveelste keer om.
‘perfect! Dat zocht ik! Een rokje! Het staat je prachtig Kish!’ zei Bill toen ik ietwat onzeker uit het hokje stapte. Ik had het korte rokje aangetrokken. Het was en plooienrokje en kwam een flink stuk boven de knieën uit. Ik had van Bill een T-shirt gehad met lange mouwen en een brede hals waardoor het tot en met mijn schouders bloot was. Het shirt was zwart wit gestreept en van Bill had ik er een panty bij gekregen met overal gaatjes en net boven de knieën een strook met een roze wit roze stukje. Bill klapte tevreden in zijn handen en stuurde me het pashokje weer binnen. Ik vond het toch wat onwennig maar ik wilde Bill niet teleurstellen en daarbij hoopte ik dat we nu klaar waren met in ieder geval het kleding shoppen.

Bill rekende af en Tom had plots weer energie. We vlogen snel nog wat winkels af voor een stel schoenen en uiteindelijk vond Bill een stel hoge zwarte laarzen met hak. Doodeng om op te lopen maar ik wilde Bill gewoon vandaag zijn zin geven.

Voldaan kwamen we weer thuis en de jongens schoven vrijwel direct aan tafel. Ik ging op Bill’s kamer zitten en pakte het schriftje dat inmiddels al flink vol was en begon een gedichtje te maken op de laatste bladzijde.

Ik zie Ik zie, wat jij niet zie
wat kan het zijn, of beter Wie?
Liefde, al kijk ik in zijn ogen
mijn hart, heeft mij dan toch bedrogen.
nooit gedacht dat dit bestond voor mij
maar nu ik het toch weet, maakt het me erg blij
doch, zal hij het ook in mij kunnen vinden
zou hij zich ook aan mij kunnen binden?
Ik zie Ik zie, wat jij niet zie
kun jij nu raden wie?

voor Tom.

Het was een onzinnig gedichtje en het sloeg niet echt ergens op. maar dat maakte me niet veel uit. Het was een kleine tijdverdrijf en er zat een kleine waarheid in. Ook al had ik ziet zonder T geschreven. What ever…

‘kom nou!’ riep ik naar Bill die nu mompelend naar me toe kwam. Hij had een zwarte nieuwe skinny aan met een zwart shirt en daar over een licht grijs jackje. Zijn dreads had hij gewoon los en om zijn nek hingen een aantal grove kettingen. Ook zijn armen waren behangen met zilverwerk en aan zijn vingers had hij een aantal ringen. Hij was nu aan het stuntelen met zijn schoenen die duidelijk niet mee wilde werken. Ik grinnikte. ‘niet lachen!’ riep hij beledigd terwijl hij een verwoede poging deed zijn veters van zijn linker schoen te strikken. ‘laat mij maar!’ riep ik toen hij bijna zijn eigen vingers mee in de knoop had gekregen. Ik ging op mijn knieën zitten en pakte de veters over. ‘dank je. Maar waarvoor had je me nodig?’ vroeg hij. ‘of ik een kettinkje van je mag lenen. Ik vind het anders ietsje kaal.’ Bill knikte en stond recht toen ik zijn veters gestrikt had. Hij liep naar zijn enorme bak juwelen en begon erin te graven. ‘deze!’ zei hij en gaf me een dun halssnoertje met een draakje eraan. Hij deed het bij me om en ik bekeek het resultaat in het kleine spiegeltje dat bij de bak juwelen stond. Het paste goed bij mijn verzameling oorringen en ik vond het een mooi hangertje. ‘dank je.’ Zei ik en samen liepen we naar de badkamer waar Tom bezig was met zijn zwarte overhemd. Bill en ik begonnen aan onze make-up. Standaard zwart, ja wij zijn saai op dat gebied maar who cares? Het is gewoon het mooist!

Reacties: