FanFic.nl

Boys and Girls

Epiloog

Bill had ongelijk. Zijn verhaal eindigde in een happy end. En wees maar zeker dat hij daar blij om is.
Het is nu 12 juli.
31 maart was de dag dat ik overhaast mijn broer naar Berlijn reed. Sinds die dag is er veel verandert. Bill en Elena weer verenigt. Maar het mocht nog niet zijn. De volgende dag moest Bill natuurlijk weer naar huis, al beloofde hij te bellen, en dat deed hij ook.
Elena stond voor een moeilijke taak: Sylvia.
Ze is het haar heel eerlijk gaan vertellen. Natuurlijk kon Sylvia er niet mee lachen. Wat dacht je dan? Ze maakte er een heel kabaal rond.
Ik weet niet hoe het nu met haar is, ze verbrak elk contact met Elena. Natuurlijk hoopt zij dat Sylvia het goed heeft, ze heeft een lange tijd veel om haar gegeven.

Toen Sylvia het dus wist, kon ook Elisa niet achterblijven. Die ging door het dolle heen. Je hoort niet elke dag dat je beste vriendin vroeger de beste vriendin was van een wereldberoemde zanger van een nog bekendere band waar jij dan toevallig ook nog eens fan van bent. Ze eiste meteen een kennismaking, en die regelde Elena dan ook.
Dat vond ik niet erg. Elisa is een gekke doos, maar zo ontzettend geweldig. Wij twee maken altijd plezier samen.
Ze is ondertussen al goed bevriend met iedereen, en met Gustav is er zelfs meer aan de hand. Het is nog heel pril, zo'n 2 weken, maar er zit wel degelijk iets in.
Dat komt met andere woorden dus helemaal goed.

Om het maar weer even over Elena en Bill te hebben, in die iets meer dan 3 maanden zijn ze nog hechter geworden.
Bill reed elk weekend naar haar toe. Elena zat nog met school en is niet van plan dat op te geven. Ze heeft haar eerste jaar Bachelor succesvol afgerond, met hoge onderscheiding.
83%.
Zelfs haar leerkracht Fotografie moest toegeven dat ze geweldig is.
En toch bleek in die tijd dat haar passie niet bij Fotografie lag. Elena schreef een boek. Over haar jeugd, het opgroeien met de flashbacks, en natuurlijk het mooie einde. Ik heb één van de eerste uitgaven en die staat netjes in een glazen kast in mijn kamer. Elena verdient er ontzettend veel aan, het was al een bestseller na 2 weken. Maar wat wil je dan ook, het gaat over Bill Kaulitz. Maar niet alleen daarom verkoopt het goed hoor, het is gewoon echt goed! Ze is zelfs al genomineerd voor prijzen.
Alles loopt dus van een leien dakje.

De twee tortelduifjes zitten nu in Japan, een dorp waar kersenbloesemparken zijn. Ik blijf het gewone bomen vinden maar als zij dat nu zo geweldig vinden, wie ben ik dan om ze tegen te houden?
Ikzelf ben ook veel veranderd.
Nee, ik heb geen vaste vriendin! Maar de onenightstands heb ik afgezworen. Ik sta open voor echte liefde, maar die komt niet in 1-2-3.
Heel Europa weet dat al, het stond dan ook uitgesmeerd in tijdschriften en kranten, de liefdesaanzoeken stromen binnen.
Maar stiekem heb ik al een oogje op iemand, een meisje van Elena's school. Delphine.
Bij het eindfeest was zij er en, helemaal undercover, ik ook. Zo zie je, niets is onmogelijk.
Jawel, Georg, dat is een geval apart. Hij heeft mijn player-imago overgenomen, mijn boekje met adressen en telefoonnummers gekregen, hij is er zelfs mee naar de pers gegaan.

Met Tokio Hotel gaat het nog steeds goed. De liedjes worden vrolijker, dat merken de fans ook wel, maar Bill blijft nummers schrijven over vroeger. Dat past nu eenmaal bij hem. En Elena helpt hem.
Oh ja, nog iets vergeten, die twee hebben samen een huisje gekocht. Niet belachelijk groot, een slaapkamer, een studeerkamer, een woonkamer en eetkamer met halve muren die de keuken er toch een beetje van afscheiden. Prachtig uitzicht, vlak bij Elena's school. Ze zitten er zoveel mogelijk.
Om het weekend gaan ze bij iemands ouders slapen. Zo zien ze die ook nog!

Bill is me nog steeds dankbaar om die dag, de dag dat ik met hem halsoverkop naar Berlijn trok. Zo dankbaar dat ik zijn getuige mocht zijn. Ze hebben hun 'trouwgelofte' over gedaan bij de kersenbloesem in Berlijn, met een priester. Het is nu dus officieel. Elena Aubri is een Kaulitz. Soms gaat het snel, maar goede dingen mag je niet door je vingers laten glippen. Zo'n dingen zijn zeldzaam en houdt je beter dicht bij je.
En nu ga ik maar eens eten, ik heb nog zo'n superdeluxeKaulitzbroodje in de microgolf staan en ik moet zo meteen maar eens toevallig naar de voetbalclub van de meisjes van Berlijn waar Delphine spits is.
Liefde is eenmaal iets onbegrijpelijks, maar echt het beste dat je kan overkomen!

Tschüss

Reacties: