FanFic.nl

Miracle

3.

En wat ik dacht. Een week later kreeg ik een envelop met me naam erop. Ik deed zenuwachtig de envelop open en met trillende handen pakte het vast. Ik dacht het al. Een handtekeningkaart
kwam te voorschrijn. Ik vloekte het hele huis af en ik scheurde het ding in flarde. '' IK HAAT JE GEORG, IK HAAT JE.'' gilde ik kwaad en verdrietig. Het was meer terleurstelling. Ik had het zo gehoopt.
Me moeder kwam kijken want ze hoorde me waarschijnlijk gillen. '' Wat is er liefje?'' Ik keek naar de snippers en de envelop die er naast lag. Me moeder keek naar de vloer en die zag ook de snippers
en het evelop. '' Meisje, je hebt het geprobeerd. Je moet ook verder met je leven.'' zei ze tegen me. Nog steeds keek ik naar beneden. Me moeder kwam naar me toe gelopen. '' Kijk me is aan.'' Ik keek me
moeder aan. '' Kom op meisje, er zijn nog genoeg jongens op de wereld. Oke, ze kennen je niet zolang maar je moet verder Lisette.'' zei me moeder. '' Je doet net alsof ik verliefd op hem ben.'' zei ik schor.
'' Dat ben je ook.'' zei me moeder. Ze kon me ook langer dan vandaag. Maar hoe kon ik verliefd zijn op een jongen die ik nooit meer zag? Die vraag spook door me hoofd. Ik knikte zachtjes. Me moeder glimlachte
en toen ging ze weg. Mijn mobiel ging opeens af. '' Holy fuck.'' mompelde ik. Ik nam op.

'' Met Lisette.'' zei ik schor.
'' Hoi met Tristan.''
'' Tristan? Sinds wanneer heb jij mijn nummer?''
'' Oh al een tijdje maar ik vroeg me af heb je mischien iets te doen morgen?'' zei hij vrolijk.
'' Nou, ik weet niet hoor..''
'' Je hoeft niet hoor, ik ga morgen naar Magdeburg en mischien had je zin in om met mij te gaan shoppen daar..''
Wat? Hij wilt shoppen?! Magdeburg? Direct spookte de naam '' Georg'' in me hoofd rond.
'' Oke, lijkt me leuk.'' zei ik.
'' Dan haal ik je morgenvroeg om 11 uur op, oké?'' vroeg hij nog.
'' Is goed, doei!'' zei ik.
'' Doei.''

Ik keek naar me zelf in de spiegel. Tristan wil met mij weg naar Magdeburg. Mischien zie ik Georg. Of niet. Mischien wel. Maar hij zou vast
wel met de band touren. Dus zie ik hem niet. Maar ik kan het proberen toch? Mischien? Ik grinnikde voor het eerst weer. Ik heb een date met
Tristan. Hij is wel lief enzo maar verder niks. Wanneer houd dit op? Waarom eindigt niet op een happy end? Wanneer zie ik Georg weer?
Die zie ik denk ik nooit meer terug. Wat moet ik dan met mijn leven? Beetje uit het raam staren net als me moeder zeker?
Ik schudde mijn hoofd. Ik vond hem hoe dan ook. Ik zoekte in me kast een perfecte outfit voor morgen.Ik wist het al. Jeans met wat gaten erin,
een rode hemd met een grote riem erover heen om het vast te houden. Trots keek ik naar mijn outfit, oeh een record zelfs! Ik denk wel dat het morgen
een leuke dag word. Tristan zit niet bij mij op school, hij is vrienden met mijn neef. Het is een lieve en knappe jongen hoor. Maar niet mijn type.
Ik hou maar van 1 type jongen en die moet lijken op Georg..

Reacties: