FanFic.nl

crazy little thing called love CB (gestopt)

90 fighting about nothing

kiro pov
als ik wakker wordt is yu al op gestaan en waarschijnlijk heeft hij ook al ontbeten. ik zucht en draai me op mijn rug. ik had echt een geweldige droom over hem. hij had een mooi wit pak aan en hele lichte make-up op. ik draai me nu op mijn buik en staar uit het raam. een ver uitzicht over het bos tot ver na de horizon kan ik zien. zachtjes gaat de deur open en komt yu binnen. hij glimlacht en trekt zijn pyama broek uit. hij komt naast me liggen en begint me lief te zoenen.
''hmm, je bent zo lief.'' fluister ik en druk een klein kusje op zijn neus.
''als ik jasper en jason moet geloven ben ik een klootzak.'' zegt hij dan en zucht.
''maar die weten niet hoe lief jij kan zijn! en dat weet ik wel.'' vertel ik hem en druk mijn lippen in zijn hals.
''mag ik dan een HELE dikke knuffel?'' vraagt hij en hij opent zijn armen. ik glimlach en leg mijn armen om hem heen.
''ik zou zo echt eeuwen willen blijven liggen.'' zucht ik en net dan komt strify binnen rennen.
''jongens!! jullie moeten komen!'' roept hij hystirisch.
''wat is er?''
''shin en romeo hebben ruzie en zijn aan het vechten!'' roept hij en rent terug naar beneden als we luminor horen roepen. ik en yu veren op en rennen hem achter na.
''houd je fucking bek!'' horen we shin roepen en dan valt er iets kapot.
''ben je gek geworden!'' horen we roneo dan krijsen.
''shin leg dat stuk glas neer!'' horen we luminor dan smeken. yu rent als eerste naar binnen en hij houd shin vast. ik schiet op romeo af en werk hem de keuken in.
''waarom hadden jullie ruzie?'' vraag ik hem geschrokken.
''ik zei voor de gein dat hij een ras homo was en toen werd hij ineens helemaal pissig.'' legt hij uit.
''ach man! je weet dat hij daar niet tegen kan! ook al heb je gelijk!'' roep ik.
''ja oke, maar hij is soms wel heel ontvlambaar! je kan niet eens tegen hem zeggen dat hij er moe uit ziet! hij wordt overal boos over!''
''misschien komt hij er gewoon achter dat hij getrouwd is ofzo! weet jij veel! misschien gaat hij wel dood of ligt er iemand op sterven wat hij niet verteld heeft! zo te merken voelt hij zich klote en we weten niet waarom, normaal doet hij nooit zo dus er is iets aan de hand. let gewoon een beetje op met wat je zegt en uit eidelijk zal hij het wel vertellen!'' roep ik en loop naar boven. yu en shin staan in een omhelzing op de overloop. ik zie de ernst in yu's ogen en geef hem een knikje.
''je moet dit tegen strify vertellen shin, hij maakt zich echt zorgen. hij denkt zelfs dat het met hem te maken heeft en dat je denkt dat jullie huwelijk een fout was. ga met hem praten, je kunt heus wel met hem praten hoor!!'' zegt yu tegen hem. shin knikt en loopt naar zijn kamer. yu glimlacht naar me en komt naar me toe. hij slaat zijn armen om me heen en drukt een lange zoen op mijn mond.
''wat is er aan de hand?''
''zijn moeder heeft kanker en gaat misschien dood.'' zucht hij dan.
''wow, heftig. ik snap dat hij zo doet.''
''klopt, maar hij gaat vanmiddag naar haar toe.''
''oke, is wel beter.''
''klopt en... waar waren wij gebleven?'' grijnst hij en gooit me op ons bed. ik leg mijn armen in zijn nek en begin hem te zoenen.

strify pov
ik loop de kamer van mij en shin in en zie hem op ons bed zitten. ik zie dat hij heeft gehuilt, ik ga naast hem zitten en leg een arm om zijn schouders heen. hij legt zijn hoofd op mijn borst en begint te huilen. ik sla ook mijn andere arm om hem heen en laat hem uit huilen.
''t is oke, ik ben bij je. huil alles er maar uit.'' fluister ik naar hem. hij geeft me een stevige knuffel en houd de grip er in. hij drukt zijn gezicht in mijn shirt en blijft huilen. ik merk dat hij probeert te stoppen maar dat dat moeilijk lukt.
''hou je tranen maar niet in. het is goed. laat alles er maar uit. huilen is goed.'' fluister ik. ik streel zachtjes over zijn rug en merk dat hij steeds rustiger wordt. hij houd op met huilen en veegt zijn tranen weg. hij kijkt naar de grond en zucht.
''vertel het maar als je er klaar voor bent.''
''ik wil dat je weet dat het niet met jou te maken heeft.'' zegt hij zachtjes. ik til zijn kin op met mijn vinger en druk een kus op zijn mond. hij legt zijn armen om me heen en begint me langzaam te zoenen. hij duwt me zachtjes op mijn rug en gaat op mijn schoot zitten. hij trekt langzaam mijn shirt langzaam uit en glimlacht. ik trek ook zijn shirt uit en volg de lijntjes op zijn buik.

romeo pov
ik en luminor zitten samen zwijgent op de bank. we kijken strak voor ons uit met een boze blik. van uit mijn oog hoeken zie ik hem naar buiten staren en hoor hem zuchten.
''het spijt me echt luminor.''
''hij had je bijna vermoord! let toch eens op met wat je zegt!''
''weet ik maar hoe kan ik weten dat hij zo neidig wordt!''

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.