Hoofdcategorieën
Home » Overige » Songfics van MIJ! » Songfic 1:
Songfics van MIJ!
Songfic 1:
Link: http://www.youtube.com/watch?v=i2BLYIX77Bk
Het gaat over een meisje van 23 jaar, en een jongen van 25. Ze hebben dikke vekering, en dan moet de jongen weg, naar afganistan... het meisje heet Esther, de jongen Philip.
Hij werd uitgezonden door Nederland.
Naar het verre land.
Waar het zo gevaarlijk is.
En thuis wacht daar zijn geliefde meid.
Die de brieven krijgt.
Van een jongen die ze mist.
Hij moest weg. Haar Philip. Ze had hem gesmeekt om niet te gaan, maar hij moest.
'Orders van de Generaal,' had hij gezegd.
Nu stond Esther op de kade. Ze keek het schip na, dat Philip had weggevoerd, naar dat verre gevaarlijke land. Een paar dagen later had ze een brief gekregen:
Lieve Esther,
Het gaat goed hier. Ook met mij. Er zijn nog geen doden gevallen, en dat zijn we ook niet van plan ook!
Er volgde nog een heel verhaal, maar dat is niet belangrijk.
Maar hij ziet een ster.
En die wijst hem de weg.
Philip had, toen hij die brief had geschreven, naar boven gekeken, en een prachtige, stralende ster gezien. Hij deed hem denken aan Esther. Vol goede moed ging hij naar de volgende veldslag.
's avonds voor het slapen gaan.
Kijkt zij naar dezelfde maan.
Esther was bij het raam gaan zitten, en een gebed gedaan. Dat Philip maar terug moest komen! En snel.
Want al ben ik zo ver weg.
Geeft het troost als ik zeg.
Ik ben dicht bij je.
Zo dicht bij je.
Neem me mee in je hart.
Zo wordt mij pijn halve smart.
Ik ben dicht bij je.
Blijf dicht bij je.
Zo ver weg.
Dat had Philip tegen haar gezegd, toen hij weg moest.
Voor een maand had zij geen bericht gehad.
En lag er op de mat een officiele enveloppe.
't noodlot greep hem in de kraag.
In een hinderlaag.
En zijn brieven hielden op.
Esther liep ongeduldig heen en weer. Ze had al een maand geen bericht meer van Philip gehad. Waar zou hij zijn? Zou hij... Nee, dat kon niet. Zo moet je niet denken Esther, sprak ze zichzelf streng toe.
Op dat moment klepperde de brievenbus. Esther snelde naar de mat toe. Daarop lagen een paar envloppe. Rekeningen, Folder.. Haar adem stokte. Een brief uit Afghanistan. Met een zegel. Ze maakte hem open en las.
Geachte mevrouw Tensen.
Het spijt ons zeer om u te moeten mededelen dat uw man/vriend, Philip Bergman, is overleden. Hij is in een hinderlaag gevallen bij een veldslag.
Wij wensen u en de nabestaande veel succes.
Met vriendelijke groet,
Het hoofdkwartier.
Esthers wereld stortte in, toen ze dit las. Philip.. .Dood. Dat kon niet!
Nu ziet zij een ster.
En die wijst haar de weg.
's avonds voor het slapen gaan.
Kijkt zij naar dezelfde maan.
Esther wist een paar maanden later, na de begravenis van Philip, dat ze verder moest gaan met haar leven. Ze keek omhoog, en zag een stralende ster. Die gaf haar moed.
Want al ben ik zo ver weg.
Geeft het troost als ik zeg.
Ik ben dicht bij je.
Zo dicht bij je.
Neem me mee in je hart.
Zo wordt mijn pijn halve smart.
Ik lijk dicht bij je.
Zo dicht bij je.
Al ben ik zo ver weg.
Geeft het troost als ik zeg,
Ik ben dicht bij je!
Zo dicht bij je.
Neem me mee in je hart.
Zo wordt mijn pijn halve smart.
Ik lijk dicht bij je.
Zo dicht bij je!
Zo ver weg!
Die woorden zouden haar altijd bijblijven. Die woorden, die Philip tegen haar had gezegd.
Reacties:
Suus!!!!
mega leuk
xjes(jah je weet nog niet wie...) Jou Bokito/flipgans
Echt supermooi<3