Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Crush » 13.

Crush

10 okt 2009 - 18:59

416

0

164



13.

Wanneer ik na een tijdje op mijn horloge kijk, schrik ik. Het is al 11 uur en ik moet morgen om 6 uur op om te filmen! Bill ziet mijn verschrikte gezicht en vraagt wat er is. Ik vertel hem van de opnames morgenvroeg en gelijk stelt hij voor me thuis te brengen. “Ik bel de limousine wel even,”¯ zegt Tom en hij pakt de telefoon. Terwijl hij belt kijk ik naar Bill, hij ziet het en glimlacht. Ik lach verlegen terug.

“Hij is er in vijf minuten,”¯ zegt Tom nadat hij ophangt. Ik knik en begin mijn tas te zoeken. “Hier!”¯ roept Bill terwijl hij hem achter de bank weghaalt. Ik bedank hem en lach weer, hij lacht terug. We kijken elkaar net iets te lang aan, Tom heeft het door. Ik zie dat hij Bill vragend aankijkt, maar hij zegt er niets over.

Ik ben een beetje teleurgesteld als ik merk dat de limousine er ook echt binnen vijf minuten is, ik wou zo graag iets langer blijven. Bill en Tom zijn te gek! Het is koud buiten, ik ril zodra ik een stap buiten de deur zet. “Koud?”¯ vraagt Bill. Ik knik. “Wil je een vest lenen?”¯ vraagt hij dan. “Nee joh, ik ben toch zo in het hotel,”¯ antwoord ik, maar Bill wil daar niets van weten. Snel rent hij naar boven om een vest te halen. Niet veel later sta ik dan ook in het vest van Bill. Het is een mooi vest, zwart met witte sterren. Het is me eigenlijk iets te klein, komt vast door die pizza, maar dat maakt me niet uit.

Ik stap de limousine in en rits het vest dicht. Het ruikt naar Bill en dat ruikt heerlijk. Opeens gaat de deur weer open en komt het hoofd van Bill tevoorschijn. “Hey, sorry dat ik je ophoudt enzo, maar eh, mag ik misschien je nummer?”¯ vraagt hij. Ik lach. “Natuurlijk mag je dat!”¯ zeg ik, iets te enthousiast naar mijn mening. Ik geef hem mijn nummer en dan rijdt de limousine echt weg.

Later, wanneer ik in bed lig, denk ik na over de avond. Het was leuk, echt leuk. En ze zijn zo aardig! Eigenlijk kan ik niet geloven dat ze zo aardig tegen me zijn. Wat ik al helemaal niet kan geloven is het feit dat ik bijna met Bill gezoend heb. De rillingen lopen weer over mijn lichaam als ik er aan denk en mijn buik begint weer te kriebelen. Hij is lief.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.