FanFic.nl

Schrijfwedstrijd-stuff

The Best is Yet to Come

16 December 2009 - Utrecht

Zonder ook maar iets anders te doen staar ik naar alle schoenen die langs me heen gaan. Dure schoenen, kapotte schoenen, nette schoenen, afgetrapte schoenen, mooie schoenen, vreselijk lelijke schoenen, kinderschoenen, langzaam voorbijgaande ouderwetse schoenen, op een skateboard staande schoenen - zó veel schoenen. Ik heb geen schoenen. Ik heb drie paar sokken. Mijn sokken. En ik ben er blij mee. Een harde lach maakt dat ik op kijk. Een groepje jongens komt de straat in lopen. Een van hen draagt een veel te groot zwart T-shirt en lacht nog eens. In zijn hand houd hij een blauwe iPod. Eén van de oortjes is er afgebroken, en ligt in de handpalm van een andere, niet al te vrolijk kijkende jongen met rood haar. ‘Je had je gezicht eens moeten zien!’ roept de eerste, wat een glimlachje oplevert bij een van de wat meer achteraan lopende mensen. ‘Maar - hoe moet ik nu muziek gaan luisteren?’ piept de roodharige. ‘Kom op, je hebt die oude van je toch ook nog? Volgens mij is die zelfs nog nieuwer dan deze, trouwens, deze kraakt als je er naar luistert! En dat komt niet alleen door die oortjes. ’ De andere jongen knikt zachtjes en haalt zijn schouders op, om dan opeens weer vrolijk te kijken. De jongen met het te grote T-shirt lacht zijn witte tanden bloot, mompelt ‘weg ermee’ en mikt de iPod in een grote afvalcontainer op de hoek van de straat. Hun gelach en gepraat sterft weg als ze de hoek om zijn. Niet wetend wat ik moet denken kijk ik naar de container. Ligt het aan mij, of gooide iemand net zomaar een iPod weg? De klok slaat zes uur en de mensen druppelen weg als de winkels dicht gaan. Als het zoveelste rolluik dichtschuift aan de overkant van de straat sta ik op. Ik klop het stof van mijn grote jas en glimlach bij het voelen van de grond, die zoveel zachter lijkt dan normaal met drie paar sokken aan. Met kleine pasjes trippel ik naar de afvalbak. De iPod ligt er nog. Natuurlijk - wie pakt er nou iets dat tussen het afval ligt? Ik denk even na, bedachtzaam kijkend naar de iPod met één oortje voor me. Dan scan ik de omgeving op oplettende mensen, maar zoals gewoonlijk kijkt niemand naar me. Snel gris ik de iPod weg van de pizzadoos waar hij op lag. Ik loop weer terug naar mijn plekje en trek mijn knieën naar me toe. Het koude frontje op de iPod van de roodharige jongen licht koel in mijn hand. Ik hoop dat de batterij nog vol is. Een zacht klikje als ik het off/on-knopje verschuif, en een wit beeldschermpje belicht mijn gezicht. Ik kan het niet laten te glimlachen als ik mijn vinger langs het cirkeltje op de voorkant beweeg, en ik stop snel het ene oordopje in mijn oor om dat bekende ratelende geluidje te horen. Wacht maar tot ik muziek hoor, denk ik. En dat ga ik nu ook doen. Ik doe mijn ogen dicht -ik wil nog niet weten wat ik straks ga luisteren - en scroll de lange lijst nummers af. Dan stop ik en druk ik op play. Ik snak naar adem als ik de wel heel erg bekende intro hoor. Met mijn ogen nog steeds dicht neurie ik de eerste regel mee. Verrassend genoeg weet ik de tekst nog uit mijn hoofd.

If I could go back in time
Wouldn't change a damn thing in my life
Love the dumb things we do when we're young
But the best is yet to come

Zoveel herinneringen bij dit lied. Die ene keer in de bus, bijvoorbeeld, dat twee vrouwen aan het roddelen waren in het Engels, en dat de ene vrouw net ‘But the best is yet to come, Mary, listen!’ riep toen het refrein eindigde. Mijn gedachtes wijken af van het liedje, en ik besef pas weer dat ik het hoor als mijn favoriete stukje komt.

Go for it
Run toward it
Dive in head first
Live life with no regret
Put your heart out there
Don't be scared you might get hurt

Nou, dat was precies wat ik deed. Eigenlijk was dat precies wat ik nooit had moeten doen. Dan was ik nog thuis. En dan zouden we over een paar weken Kerst vieren. Samen. Een bittere vlaag van woede overspoelt me, en ik smijt de iPod tegen de muur van de drogisterij voor me. Het oortje vliegt erachteraan. Het is opeens opmerkelijk stil. Iedereen is vast al thuis. In de warmte, bij een kachel. Met hun gezinnetje. Gezellig. Een snijdende vlaag wind wappert mijn haar omhoog, en ik kruip wat meer richting de hoek. Opeens haat ik dat hele lied. Dat lied waar ik vroeger zo van hield. Ik probeer aan iets anders te denken. Morgen, bijvoorbeeld, dan komt de visboer hier weer staan. Ik krijg altijd alles wat is overgebleven - soms heel weinig, soms zo veel dat ik het na drie dagen nog niet op heb. Ik kan er niets aan doen, ik moet toch weer aan The Best is Yet to Come denken. De tekst gaat haast door in mijn hoofd. Ik hoor het, alsof ik niet net die iPod stuk heb gegooid.

Just go for it
Run toward it
Dive in head first
Live life with no regrets
Put your heart out there
Don’t be scared you might get hurt, but it’s all worth it in the end.
It'll all work out in the end

It’ll all work out in the end… Tuurlijk. Het laatste zinnetje, zonder dat is het verhaal niet compleet. En dat laatste zinnetje heb ik net gemist. Een regendruppel valt op mijn schouder. En nog een.Op handen en knieën kruip ik naar de iPod. Alsjeblieft, laat hem niet stuk zijn. Het ziet er nog heel uit, op een paar krasjes op de achterkant na. Het scherm is zwart. Haast smekend schuif ik het knopje op de bovenkant naar off, en dan weer terug. Niets. Ik tik zachtjes tegen het scherm en schuif nog een keer. Helemaal niets. Mijn haar raakt langzaam doorweekt als het begint te hozen, maar het maakt me niet zoveel uit. Ik neem de kapotte iPod nog eens in mijn hand en wens dat -ie niet stuk was. Waarom moet ik ook altijd í lles verpesten voor mezelf?

Reacties:

Yarsea zei op 25 okt 2009 - 17:05:
wouu...,
neej is niet echt niet crep,
is goed,
is moeilijk als je van een liedje iets moet schrijven wat niet je niet zo aanspreekt, temiste is een moeilijk liedje dit,

je volgede opdracht is ook niet even makkelijk,
maar met schreeuwen kan je veel kanten op

KaulitzFreak zei op 17 okt 2009 - 9:37:
Wow, dit is echt mooi!!

Kayley zei op 14 okt 2009 - 22:02:
Ocharme
EN DIT IS NIET CRAP
Het is heel mooi!
En je hebt het lied niet verkloot maar het een extra betekenis gegeven.
Als jij hier niet heel veel punten voor krijgt, is de jury blind.
(Sorry, Natascha en Dorien als jullie dit lezen ^^)
Maar goed, het is echt heel goed, Nicole!
Héél goed!