FanFic.nl

My lips don't lie! [TC]

1. The first day of the rest of my life

‘Tom, nu uit je bed!’
Ik trap zuchtend de deken van me af. Met mijn handen duw ik me omhoog, met mijn voeten zoek ik de grond op.
‘Bill, ik vermoord jou ooit nog eens!’
Hij grinnikt even en gooit dan een kussen in mijn richting. Gelukkig heeft hij een belabberd richtingsgevoel.
‘Ik hou ook van jou.’ zegt hij dan en draait zich op zijn buik, legt zijn hoofd op zijn polsen en kijkt me aan. Zijn haren schuiven voor zijn ogen.
‘Hoe weet jij nou dat ik van je hou?’ zeg ik verontwaardigd, sla mijn armen over elkaar en kijk hem afwachtend aan.
Hij springt recht.
‘Ik weet zo’n dingen.’
Zijn lippen op die van mij, zijn hand op mijn onderrug. Hij trekt me dichter en laat zijn tong over mijn lippen glijden. Hij speelt eventjes met mijn piercing. Dan open ik mijn mond een beetje, laat mijn tong de zijne vinden. Een explosie van vuurwerk ontstaat als de puntjes elkaar raken, en ze in een gevecht vol passie verwikkeld geraken. Mijn hand vindt zijn wang, mijn vingertoppen gaan langs zijn kaaklijn. Mijn andere hand ligt op zijn zij, mijn duim wrijft in cirkeltjes over zijn buik. Dan laat hij me los, is alle magie verbroken.
‘Daardoor.’

‘Goedemorgen, Tom!’ roept mijn broertje opgewekt in mijn oor. Ik open mijn ogen. Het was maar een droom. Ik voel mijn lippen nog tintelen. Het voelde zo levensecht.
Ik staar dromerig voor me uit en merk Bill pas op als hij voor me zit, zijn glimlach werkt aanstekelijk. Eigenlijk heb ik er nooit op gelet hoe mooi mijn broertje wel niet is. We staan al meer dan een jaar constant in de tijdschriften, menig meidenkamers hangt vol met zijn foto’s en posters, en nog nooit lette ik erop.
Zijn glinsterende, donkerbruine ogen, die ik ook blijk te hebben. Zijn fijne gezicht, de ietwat vrouwelijke kaaklijn, de perfecte lippen, het schoonheidsvlekje ernaast, zijn wenkbrauwpiercing, zijn neusje,…
‘Tom?’
Ik knipper.
‘Ja?’
Ik krijg een por in mijn zij, Bill trekt me uit bed.
‘Aah, wacht, dat kan ik zelf!’
Is het normaal dat ik nu zo over hem denk?
Ik bedoel, die droom en dan dit. Ik ben toch niet…
‘NEE!’
4 paar ogen kijken me aan, Georg rolt met de zijne en kijkt weer naar zijn bord, David vestigt zijn aandacht weer op zijn laptop. Gustav blijft me nog enkele tellen aankijken en eet dan ook verder. Alleen Bill blijft kijken. Wend je hoofd af, godverdomme, je maakt me gek!
‘Is er iets?’
Ik schud mijn hoofd en duik de badkamer in. Mijn hart bonst in mijn hoofd, met trillende vingers draai ik de sleutel om.
Nog steeds trillend op mijn benen loop ik naar de douche en draai de warmwaterkraan open. Na 2 minuten is de badkamer gevuld met warm stoom.
Ik trek mijn T-shirt over mijn hoofd en rol mijn boxer af. Alsof ik weer in mijn droom terecht kom, voel ik Bills hand op mijn onderrug, zijn lippen op die van mij, mijn hand op zijn zij.
Ik sla mezelf, draai nu ook de koudwaterkraan open. Dit is niet normaal!
Ik ga onder de straal lauw water staan, voel het water in mijn dreadlocks trekken en over mijn lichaam kruipen. Langs mijn rug, mijn armen, mijn heupen. Overal voel ik Bills handen nu, en ik weet zeker dat hij er niet is. Ik schuifel achteruit tot ik de koude tegels tegen mijn rug voel. Een rilling gaat door mijn lijf heen. Mijn lichaam smeekt als het ware om hem, hoe kan dat nu? Zo ineens?
Ik voel niets voor Bill, hij is mijn broer, mijn tweelingbroer! Zoiets kan niet, zoiets mag niet!

Nog steeds verward stap ik uit de douche. Ik haal een handdoek uit het wandkastje en sla die om mijn middel.
De bus rolt nog steeds over het asfalt. We zijn onderweg naar huis, eindelijk. Al weet ik niet of ik nu wel zo blij ben dat ik 2 weken met Bill op vakantie ga. De G’s zijn er wel bij, maar Bill en ik hebben een traditie om de eerste week alleen met z’n tweetjes dingen te doen.
Ik haal de deur van het slot, gooi mijn was in de mand die net buiten de deur staat en slenter dan naar het slaapgedeelte. Bill zit er nog steeds als ik er binnenkom.
‘Bill, ik wil me omkleden.’ mopper ik, mijn humeur slaat om. Ik moet afstandelijk doen tot die rare gedachten en ongepaste dromen weg zijn. Dit is niet meer normaal!
‘Ik zoek iets!’
Ik ga met mijn hand over het bovenste plankje van de wandkast en pak Bills iPod. Hij klapt vrolijk in zijn handen.
‘Dank je, Tommi! Ik kan je wel kussen!’
Mijn ogen sperren zich open.
‘Nee bedankt. Ik ben niet into broederliefde.’
Een schaterlach rolt door de kamer.
‘En nu weg, bitte.’
Bill staat recht en drukt in het voorbijgaan een kus op mijn wang. Ik beweer niet dat ik het niet fijn vond, het gaf me juist vleugels. Maar dat terug terechtkomen op aarde is zo verdomd moeilijk.
Ik weet dat ik niets voor Bill mag voelen, maar als ik alles op een rijtje zet.
Ik trek een nieuwe boxer aan en ga tegen de muur staan, stuiter er met mijn hoofd tegen, hopend dat mijn hersenen weer in elkaar schuiven en ze me zeggen dat ik niet verliefd ben op mijn eigen broer. Het idee alleen al doet me walgen. Ik wil mijn hoofd schudden en de gedachtes verdringen, en eigenlijk ook niet. Het idee alleen al wind me op.
Bills handen onder mijn shirt, zijn lippen die over mijn borstkas gaan. Ik kan het niet laten, Bill maakt me bloedgeil. En dat merk ik niet alleen aan mijn gedachten. Mijn boxer spant zich op. Met rode wangen prop ik er mijn handdoek tegen.
‘Denk aan andere dingen…’ mompel ik voor me uit, ijsbeer door de kamer en verzin er niets beter op dan het raam open te zetten en ijskoude lucht binnen te laten stromen. Het helpt niet veel, maar alle kleine beetjes helpen. Met mijn gedachten bij mijn hond Scotty en mijn oma begin ik me verder aan te kleden.

Reacties: