Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Tokio Hotel » Vrienden? <-- cyclus 1 afgerond » 1 --> inleiding

Vrienden? <-- cyclus 1 afgerond

Geschreven door:
adelain

Onderdeel van:
Vrienden? <-- cyclus 1 afgerond

Laatst bijgewerkt:
22 okt 2009 - 11:34

Aantal woorden:
381

Aantal reacties:
1

Aantal keer gelezen:
473



1 --> inleiding

Milou: Daar ben ik dan. Op de wereld gezet door mijn moeder. Ik ben daar nog een kleine roze garnaal die bijna niet krijst. Dokters lopen om mij heen en proberen uit te zoeken waarom ik niet krijs zowat. Ze zullen het toch nooit weten. Mijn moeder en vader zijn zo trots als maar kan op mij. Hun eerste dochtertje en kindje! Mijn vader huilt helemaal en mijn moeder is helemaal uitgeput. Een zuster vraagt hoe ik heet en mijn moeder antwoord dat mijn naam Milane zou zijn. Een naam waaraan ik nog steeds een hekel heb. Daarom moet iedereen me Milou noemen. Dat moest mijn naam zijn. Vanaf dit moment begint mijn leventje dus. Saai, vervelend, gewoon… ach ja veel kan je er niet van maken. Iedereen zijn of haar kinder leventje is zo. Heel GEWOON. later zal ik merken dat mijn leventje toch wel anders is.

- 4 jaar later -

Hier ben ik vier jaar oud. Mijn eerste dag op de crèche. Ik voel me er helemaal niet thuis. Ik zit telkens in mijn eentje en de andere kindertjes willen niet spelen. Uit eindelijk ga ik maar naar een hoekje van het schoolpleintje. Er liggen daar wat steentjes en ik speel er wat mee in mijn uppie. Na een tijdje komt er en jongetje naar me toe. Achter hem verscholen staat een ander jongetje met precies hetzelfde gezicht. De voorste vraagt of we samen kunnen spelen met de steentjes. De achterste knikt verlegen. Ik was heel blij dat er toch kinderen met me wilde spelen en dus gingen we zitten. Ieder van ons koos een steentje. Ik vond het wat moeilijk om de twee uit elkaar te houden maar al snel merkte ik dat beide ergens anders in hun gezicht een vlekje had. De stillere jongen koos een steentje wat zwart was met grijze spikkeltjes. De andere jongen een groen steentje wat heel mooi rond was. Ik koos voor een steentje waarbij de binnenkant vuurrood was en de buitenkant zwart. We hebben daar toen de hele middag gespeeld en ook toen we weer naar binnen moesten hebben we daar gespeeld met de steentjes.

elke dag ging ik naar de crèche en speelde ik daar met mijn twee nieuwe vriendjes. Ik kende hun namen niet maar we hadden elkaar een naam gegeven. Ik noemde de jongen met het zwarte spikkelsteentje stip en de ander pet. Zij noemde mij kern. Heel makkelijk voor ons te herkennen en al gauw konden ze mij niet meer foppen met hun wissel trucjes. Helaas duurde deze hemel van plezier met mijn kameraadjes niet eeuwig. Ik kreeg van mijn ouders te horen dat ik aan het eind van het jaar zou verhuizen. Als peuter begreep ik dit toch donders goed en ik heb lang gehuild.
op de dag dat mijn moeder me van school kwam halen keek ik nog ever mijn schoudertje naar mijn vriendjes. Een heel jaar lang waren zij mijn kameraadjes geweest en we deden van alles. Nu zou ik weg moeten… de jongens hieven hun handjes nog op en lieten daar hun steentje in zien. Ook ik hief mijn hand op en liet mijn steentje zien. Dag stip, dag pet… tot ooit misschien…


Reacties:


Dani000
Dani000 zei op 21 nov 2016 - 1:01:
Wat schattig geschreven! Niet schattig dat ze weg moest maar gewoon.... Ik zie het helemaal voor me.



Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen