FanFic.nl

Locked Up

Butterfly Kisses

Nadezhda PoV;
Na een dikke knuffel van Se7en vond Kelsey het een tikkeltje minder erg. Een tikkeltje maar. We hebben beloofd haar te bellen en te sms’en zo vaak we kunnen. Nu zijn ze weg. Het is heel stil nu. We zijn nog maar met 8. Er zijn gewoon al 4 mensen weg. Ook de jongens zijn bevrijd van hun touw. Anders kon Robert niet weg. Ik laat mijn kin op mijn knieën rusten en kijk naar Tom en Suki, die alweer ruzie maken. Geen idee waarover, zo’n 7 minuten geleden ging het over kaas. Het is altijd heel onbenullig, en al bij al nog vrij korte ruzies ook. Bill gaat naast me zitten, met zijn rug tegen mijn schenen. Ik draai één van zijn dreads om mijn vinger. “Bill?”� vraag ik poeslief. Hij kijkt even op. “Ja?”� Ik glijd met mijn hand even over zijn voorhoofd. “Vertrouw jij mij?”� Hij draait zich om, gaat op zijn knieën voor me zitten en legt zijn handen op mijn bovenbenen. Dat is best raar omdat mijn bovenbenen bijna tegen mijn buik plakken, en nu Bills handen dus op mijn buik liggen. “Natuurlijk.”� Ik glimlach. “En zijn jou dreadlocks synthetisch?”� Hij knikt en drukt dan een kusje op mijn voorhoofd. “En dan ga ik nu slapen.”� Hij gaat weer met zijn rug tegen mijn schenen leunen en zakt een beetje onderuit. “Slaapwel Bill.”� mompel ik afwezig terwijl ik probeer te bedenken waarom een horde vlinders mijn hoofd in beslag nemen. Het engeltje in mij wijst naar mijn voorhoofd terwijl ik niet eens luister naar het duiveltje. Het komt gewoon door die kus op mijn voorhoofd!

Ik heb een blinddoek gevonden en die op Bills hoofd gezet, ben nu zijn dreads uit zijn haar aan het knippen. Ik heb iets in gedachten en hopelijk lukt het me ook. Dorien en Nicole zijn hier ook, Suki zit op Toms rug en trekt aan zijn vlechtjes omdat hij te traag gaat. “En wat was je van plan?”� fluistert Dorien in mijn oor, terwijl ze een zwarte dread in de wasbak gooit. Ik fluister haar snel het plan toe terwijl Nicole Bills oren bedekt. “Aha.”� zegt Dorien dan glunderend. Ze pakt de tondeuse uit de kast en steekt die in het stopcontact. Even trek ik een pijnlijk gezicht. Bills haar scheren, was dat nu wel zo’n goed idee? “Niet bedenken, Nadezh! Het gaat hem goed staan!”� Ik hap even naar adem en knijp dan mijn ogen toe. Het geluid van de tondeuse, vederlicht haar zweeft door de lucht. Ik open mijn ogen slechts een heel klein beetje, kijk tussen mijn wimpers door naar de plukjes haar. “Dat is wel heel veel haar.”� mompel ik. Nicole haalt haar handen weg en meteen springt Bill overeind. “Een tondeuse?”� roept hij paniekerig en grijpt met zijn handen naar zijn blinddoek. Nicole klemt haar armen om hem heen en houdt zijn armen beneden. “Persoon die me vastheeft, nu loslaten!”� We grinniken. Dorien scheert het langs de zijkant korter, ik wroet met handen vol gel door zijn haar. Het komt recht te staan na zeker een halve pot extrasterke gel! “Nadezhda, jou vertrouw ik, maar die andere giechelkippen niet!”� Ik slik en houd mijn hoofd schuin. Dit is ongeveer helemaal wat ik bedoelde, maar vind Bill het wel leuk?

“Mag de blinddoek eraf?”� vraagt Dorien, die de tondeuse weer weglegt. Nicole laat haar armen zakken, meteen springt Bill overeind. Hij trekt de blinddoek van zijn gezicht en knippert dan even om het felle licht buiten te sluiten. Nicole en Dorien maken dat ze wegkomen, Bills haar is heilig. Zijn hand gaat over het glas, op de plek waar het haar van zijn spiegelbeeld zit. Voorzichtig gaat hij met zijn andere hand naar het echte haar, dat van hem. “Nadezh?”�, zijn stem schiet de lucht in. “Ja?”� zeg ik blozend en maak me zo klein mogelijk. “Het is geweldig!”� Hij draait zich vliegensvlug om, slaat zijn armen om me heen en begint rondjes te draaien. Ik weet niet wat door me heen gaat, maar het is een mengeling van de beste gevoelens ter wereld. Ik ben ook maar een simpel meisje dat fan is van de persoon die me nu in een soort worstelgreep houdt. “Bedankt.”� Zijn stem klinkt ontzettend dichtbij, hij drukt zijn wang dan ook tegen die van mij en heeft zijn lippen praktisch í­n mijn oor. “Graag gedaan.”� zeg ik, zachtjes grinnikend. Net nu de fans een beetje gewend zijn aan de dreadlocks, heeft Bill weer een nieuw kapsel. Maar eigenlijk, ik heb dat slim bedacht. Het staat hem geweldig. Maar hij staat dan ook echt met alles, zelfs met een jutten zak en een koord rond zijn hoofd. Of misschien toch niet, laat hem maar lekker zijn eigen kleren aanhouden, dat staat hem toch echt het best!

“Nadezh?”� Ik kijk op. Bill staat voor de spiegel, test allerlei dingen met zijn nieuwe haar uit, en ik zit op het krukje. “Ja?”� glimlach ik. Hij draait zich om, zet zijn handen op het witte marmer en leunt er ook met zijn onderrug tegen. “Eigenlijk vind ik dit echt heel geweldig!”� Hij trekt me van mijn krukje en doet me weer een rondje draaien om mijn as. “Daar hoef je me niet elke keer voor misselijk te draaien. Je kan me ook anders bedanken.”� Hij grijnst even, houdt me dan stevig in zijn armen. Voor even, en ik weet niet hoe lang het duurde, maar voor mij alleszins veel te kort, voel ik zijn lippen op die van mij. Vlinderzacht. Maar veel te kort. Mijn hoofd tolt nog als hij me al weer heeft losgelaten. Ik lijk de grond wel weg te smelten, ik sta in brand, zo warm heb ik het. “Bedankt.”� fluistert hij in mijn oor, drukt dan een kusje net onder mijn oor. Een rilling gaat door me heen. Ik voel me goed, heb me zelfs nog nooit zó goed gevoeld. Dat weet ik heel zeker. Ik lijk wel gedragen door duizenden vlinders, ik lijk écht te zweven. Mijn maag draait zich om, knijpt zich samen en dat allemaal om mijn aandacht te trekken, me weer op deze wereld te krijgen. Maar ik zit met mijn hoofd boven de wolken, gedragen door vlinders en vleugels van liefde. Want dat is het, wat ik voel, is niets minder dan liefde. Liefde voor de persoon die ik tot nu toe op televisie en op papier zag. Liefde voor Bill.

“Nadezh, kom je?”� Het is Bill. Hij glimlacht even naar me en trekt me dan aan mijn hand mee. Die jongen, volgens mij beseft hij zelf niet wat hij doet. Volgens mij heeft hij niet eens een gedachte die ernaar nijgt, die een héél klein beetje klopt. Iets anders dat klopt, is mijn hart. Onophoudelijk, en ontzettend hard. Volgens mij slaat mijn hard nu dubbel zo snel, maar dat komt omdat één of andere knappe, Duitse zanger zijn hand om die van mij geklemd heeft, en dat alleen maar omdat ik verlamd ben omdat diezelfde persoon me net gekust heeft. Want, Bill heeft mij gekust! Heel echt, hij heeft me gekust. Ik grijns. Hij heeft me gekust!

We lopen de woonkamer in. Eigenlijk is het stil nu Kelsey er niet meer is. We zijn nog maar met 8, dat is zó weinig! Dat betekend dat we al bijna op de helft van de wedstrijd zitten en dat… Hey, het is Kerstmis over 3 dagen! Suki en Tom liggen in de zetel, naast elkaar, elkaar porrend en pestend, en vooral: liefhebbend. Want, dat is toch iets dat heel echt is, die twee zijn heel schattig samen. Nicole en Dorien zitten naast elkaar, pratend en lachend. Taylor en Pete zitten ook naast elkaar, maar zijn relatief stil. Dan gooien Bill en ik ons in de groep. Even verstomd elk geluid, maar al snel neemt iedereen zijn gesprek weer op. Pete begint tegen Bill, ik staar een beetje voor me uit. Dit huis, dit spel, het is het beste dat me al is overkomen. En ik wil niet dat het eindigt, maar ik vrees dat het nog echt moet gaan beginnen.

Reacties: