Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Yeah,You and I.. I just want you to know, that i love you.
Yeah,You and I.. I just want you to know, that i love you.
Geschreven door:
Laatst bijgewerkt:
4 okt 2008 - 9:55
Leeftijdskeuring:
AL
Aantal woorden:
0
Aantal reacties:
0
Categorie:
Omschrijving:
Regen begint te druppen.. Een bloedspoor achtervolgt je.. Donder, bliksem, maar je loopt [kruipt?] door. Niks houd je tegen, Jaqc moet, en zal in leven blijven. Voor jou. Voor de kleintjes. Het moet gewoon.. Tranen op je gezicht mengen zich met de, steeds harder vallende, regen. Opstijgende bladeren blokkeren mijn zicht. De wind blaast zand in je ogen, maar het doet er niet meer toe. Je loopt, en loopt, met een bewusteloze Jacq in je handen. De pijn in je rug doet er toch niet meer toe. Maar dan, opeens, neem je een verkeerde stap, en klapt je voet dubbel.. De pijn, is ondragelijk, maar de pijn van het verliezen van Jacq zou dodelijk zijn.. Dus met alle kracht die je nog over hebt, sta je op, en loop je door.
Door de wind, door de regen,
Door de eindeloze nacht,
Laat mij je tranen weg vegen,
Je huid is oh-zo zacht.
Ik wil dat je weet,
Bij jou is het zo fijn.
Hoop dat je niet vergeet;
Ik zal altijd bij je zijn.
een pijnlijke steek gaat door je voet. niet opgeven.. die zin gaat er telkens door je heen. jacq's lip word paars. nog een koude regendruppel valt op haar gezicht. voorzichtig veeg je het eraf. 'doorlopen' fluister je tegen jezelf. lantaarnpalen komen en verdwijnen uit jou zicht. soms fluister je lieve woordjes in jacq's oor. even zie je niets. een duizelig gevoel vloeit over je heen. 'doorzetten' fluister je voor de zoveelste keer.. niet opgeven.. nog een vlaag van duizeligheid overstroomt je. even lijkt het of je omvalt, maar je weet je nog net recht te zetten. als alles weer helder is verhoog je je pas. het enige wat door je hoofd gaat is jacq.. de liefde van je dromen, nee over haar had ik nog niets eens kunnen dromen. stiekem had ik haar de naar 'the queen of te dreams' willen geven.. even word alles weer zwart. een kriebelend gevoel komt in je keel. al gouw moet je hoesten. je drukt jacq nog wat beter tegen je aan.. 'jij bent mijn alles jacq.. ga niet weg..' fluister ik in haar oor.
[greyweer versnel ik mijn pas. een straat uit, nieuwe straat in. een hoog gebouw zie je staan. 'we gaan het redde jacq.. daar is het ziekenhuis...' je kijkt naar jacq. ze licht er zo koud bij..
een draai deur verschijnt. snel loop je naar binnen. een dockter komt lang.. 'dockter??!' roep je angstig. de dockter draait niet om. wat moet je nu doen? snel loop je naar een andere dockter. ook die reageert niet. je loopt snel langs de ehbo. een zuster ziet je staan. 'kan ik wat voor u doen' WTF is dat nou weer voor een vraag?! kalm blijve.. spreek ik mezelf in. 'mijn vriendin..' zeg je met een bibberende stem. ze kijkt naar jacq. 'helaas. we kunnen haar hier niet helpen.' 'WTF IS DIT VOOR EEN ZIEKENHUIS?!' schreeuw je kwaad terug. denkt ze nu echt dat ze dat kan doen?! wat is dit voor bullshit. 'MIJN VRIENDIN IS NEERGESCHOTEN.. HELP HAAR TOCH!!' de zuster draait zich om en loopt weg. iets knapt er in je. opeens voel je verdriet.. jacq gaat het niet halen.. een hulpeloze traan rolt van je wang.. meer tranen volgen.. 'HELP DAN TOCH!!' roep je wanhoopig.. niemand komt, niemand reageert.. niemand hier met gevoel, met een hart of een ziel. niemand die helpt, of iets om een ander geeft.. niemand die nog leeft..
][/grey]
even sta je hulpeloos in het rond te kijken. het andere ziekenhuis! komt er ineens in je op. waarom had je daar niet eerder aan gedacht?! snel loop je dit ziekenhuis uit. zou jacq het nog redden? snel loop je de straat uit. als je de andere straat in loopt druk je je even tegen jacq aan. de snelle maar vooral harde ademhaling is verdwenen. je word bang.. zou ze...? voorzigtig maar toch snel leg je je oor tegen haar borst aan. geen kloppingen. je luistert nog eens goed.. weer geen geluid.. een traan verlaat je wang. je bent haar kwijt.... voorgoed. er komt een brok in je keel. alles wat je hebt meegemaakt met haar, alles wat je lief hebt is weg. het enige waar je voor leeft verlaat je. de lucht word donker. het begint opnieuw te regenen. tranen mengen zich met de zoute regen. je bijt op je hand, zo hart mogenlijk. er komt bloed uit. je maakt met je vinger een hartje op jacq's wang.. een rood, druiperig hartje blijft op haar wang zitten. ze is lijkbleek. je loopt toch door. al je hoop is verloren.. alles is weg.. jou alles.. nog een warme traan valt op de grond. het spoor die hij achterlaad doet zeer. ik voel koud aan, maar de traan is zoo heet. nooit meer... nooit meer zou ik haar vast kunnen houden,nooit meer zou ik haar in mijn armen kunnen nemen, nooit meer die betoverende glimlach en de twinkeling in haar ogen. nooit meer haar warmen lippen op de jouwe, nooit meer de woorden kunnen horen.. ich liebe dich.
je versnelt je pas weer. zo hart als je kan loop je naar het andere ziekenhuis. er is een heel klein beetje hoop in je. misschien red ze het nog.. misschien leeft ze nog.. misschien komt alles weer goed. al gouw weet je dat het niet zo is. je pas vermindert.. 'doorzetten' denk je weer. een minuut later kom je bij het andere ziekenhuis. meteen komt er een zuster op je af. ze neemt jacq over en geeft een teken dat je moet komen. eindelijk iemand die helpt. snel lopen jullie naar het kamertje. meteen komen er dockters aan. je word aan de kant geduwt. de deur word voor je neus gesloten. zo dichtbij maar zo onberijkbaar.. je gaat er nu al aan kapot. jacq moet beter worden... je zou er alles voor geven... zelfs je eigen leven.je kijkt op de klok. uren gaan voorbij. de wijzer tikt zachtjes vooruit. bij elke tik word je banger en banger. bang dat jou liefde het niet zou halen. de persoon die je leven kleur geeft. je ogen worden zwaar, je bent zo moe van wat er gebeurt is. een steek gaat door je hart. het doet pijn om mensen te zien. zo gelukkig samen. meiden die hun liefdes weer mee mogen nemen, of juist andersom. jongeren die elkaar zoenen omdat ze zo blij zijn met elkaar, omdat ze van elkaar houden... jou liefde is je afgepakt. alle kleur is voor je ogen verdwenen. een krakent geluid komt uit de richting van de deur. de deur schuift een stukje open en je ziet een zuster de kamer uit komen, de kamer waar jou leven lichtt..
de zuster komt naar je toe gelopen. je voelt je hart in je keel kloppen. zou ze nog leven? er valt geen emotie af te lezen van de zuster. een traan verlaat mijn wang. zou alles nog goed komen? zou ik mijn liefde ooit nog in mijn armen kunnen houden. er gaat vannalles door je hoofd. je word uit gedachten gehaald door een typische zusters stem. 'hallo meneer, bent u schafer??' je knikt. een bonzend gevoel ontstaat er in je hoofd. 'we hebben mevouw onderzocht en ze word verplaatst naar een geslotenafdeling. dat woord, dat ene woord... het doet pijn. alles vergaat. gesloten afdeling.. blijft er door je hoofd naargalmen.. dat kan niet.. normaal zou je gaan huilen... maar je voelt je zo leeg.. geen vreugde... geen verdriet.. nietss..de zuster gebaart dat je mee mag lopen. je knikt maar. geen emotie die je voelt. de zuster drukt zachtjes op een knopje. het lampje springt aan. alles lijkt een beetje wazig, dat komt door het water. je wrijft een keer in je ogen. de deuren van de lift gaan open en stil stap je de lift in. een bord met gesloten afdeling zie je bij nummer 8 staan. je vinger glijd over het knopje. je drukt zachtjes op de 8. de deuren gaan dicht. 'hier is het.' je schrikt op uit je trans.
Door de wind, door de regen,
Door de eindeloze nacht,
Laat mij je tranen weg vegen,
Je huid is oh-zo zacht.
Ik wil dat je weet,
Bij jou is het zo fijn.
Hoop dat je niet vergeet;
Ik zal altijd bij je zijn.
een pijnlijke steek gaat door je voet. niet opgeven.. die zin gaat er telkens door je heen. jacq's lip word paars. nog een koude regendruppel valt op haar gezicht. voorzichtig veeg je het eraf. 'doorlopen' fluister je tegen jezelf. lantaarnpalen komen en verdwijnen uit jou zicht. soms fluister je lieve woordjes in jacq's oor. even zie je niets. een duizelig gevoel vloeit over je heen. 'doorzetten' fluister je voor de zoveelste keer.. niet opgeven.. nog een vlaag van duizeligheid overstroomt je. even lijkt het of je omvalt, maar je weet je nog net recht te zetten. als alles weer helder is verhoog je je pas. het enige wat door je hoofd gaat is jacq.. de liefde van je dromen, nee over haar had ik nog niets eens kunnen dromen. stiekem had ik haar de naar 'the queen of te dreams' willen geven.. even word alles weer zwart. een kriebelend gevoel komt in je keel. al gouw moet je hoesten. je drukt jacq nog wat beter tegen je aan.. 'jij bent mijn alles jacq.. ga niet weg..' fluister ik in haar oor.
[greyweer versnel ik mijn pas. een straat uit, nieuwe straat in. een hoog gebouw zie je staan. 'we gaan het redde jacq.. daar is het ziekenhuis...' je kijkt naar jacq. ze licht er zo koud bij..
een draai deur verschijnt. snel loop je naar binnen. een dockter komt lang.. 'dockter??!' roep je angstig. de dockter draait niet om. wat moet je nu doen? snel loop je naar een andere dockter. ook die reageert niet. je loopt snel langs de ehbo. een zuster ziet je staan. 'kan ik wat voor u doen' WTF is dat nou weer voor een vraag?! kalm blijve.. spreek ik mezelf in. 'mijn vriendin..' zeg je met een bibberende stem. ze kijkt naar jacq. 'helaas. we kunnen haar hier niet helpen.' 'WTF IS DIT VOOR EEN ZIEKENHUIS?!' schreeuw je kwaad terug. denkt ze nu echt dat ze dat kan doen?! wat is dit voor bullshit. 'MIJN VRIENDIN IS NEERGESCHOTEN.. HELP HAAR TOCH!!' de zuster draait zich om en loopt weg. iets knapt er in je. opeens voel je verdriet.. jacq gaat het niet halen.. een hulpeloze traan rolt van je wang.. meer tranen volgen.. 'HELP DAN TOCH!!' roep je wanhoopig.. niemand komt, niemand reageert.. niemand hier met gevoel, met een hart of een ziel. niemand die helpt, of iets om een ander geeft.. niemand die nog leeft..
][/grey]
even sta je hulpeloos in het rond te kijken. het andere ziekenhuis! komt er ineens in je op. waarom had je daar niet eerder aan gedacht?! snel loop je dit ziekenhuis uit. zou jacq het nog redden? snel loop je de straat uit. als je de andere straat in loopt druk je je even tegen jacq aan. de snelle maar vooral harde ademhaling is verdwenen. je word bang.. zou ze...? voorzigtig maar toch snel leg je je oor tegen haar borst aan. geen kloppingen. je luistert nog eens goed.. weer geen geluid.. een traan verlaat je wang. je bent haar kwijt.... voorgoed. er komt een brok in je keel. alles wat je hebt meegemaakt met haar, alles wat je lief hebt is weg. het enige waar je voor leeft verlaat je. de lucht word donker. het begint opnieuw te regenen. tranen mengen zich met de zoute regen. je bijt op je hand, zo hart mogenlijk. er komt bloed uit. je maakt met je vinger een hartje op jacq's wang.. een rood, druiperig hartje blijft op haar wang zitten. ze is lijkbleek. je loopt toch door. al je hoop is verloren.. alles is weg.. jou alles.. nog een warme traan valt op de grond. het spoor die hij achterlaad doet zeer. ik voel koud aan, maar de traan is zoo heet. nooit meer... nooit meer zou ik haar vast kunnen houden,nooit meer zou ik haar in mijn armen kunnen nemen, nooit meer die betoverende glimlach en de twinkeling in haar ogen. nooit meer haar warmen lippen op de jouwe, nooit meer de woorden kunnen horen.. ich liebe dich.
je versnelt je pas weer. zo hart als je kan loop je naar het andere ziekenhuis. er is een heel klein beetje hoop in je. misschien red ze het nog.. misschien leeft ze nog.. misschien komt alles weer goed. al gouw weet je dat het niet zo is. je pas vermindert.. 'doorzetten' denk je weer. een minuut later kom je bij het andere ziekenhuis. meteen komt er een zuster op je af. ze neemt jacq over en geeft een teken dat je moet komen. eindelijk iemand die helpt. snel lopen jullie naar het kamertje. meteen komen er dockters aan. je word aan de kant geduwt. de deur word voor je neus gesloten. zo dichtbij maar zo onberijkbaar.. je gaat er nu al aan kapot. jacq moet beter worden... je zou er alles voor geven... zelfs je eigen leven.je kijkt op de klok. uren gaan voorbij. de wijzer tikt zachtjes vooruit. bij elke tik word je banger en banger. bang dat jou liefde het niet zou halen. de persoon die je leven kleur geeft. je ogen worden zwaar, je bent zo moe van wat er gebeurt is. een steek gaat door je hart. het doet pijn om mensen te zien. zo gelukkig samen. meiden die hun liefdes weer mee mogen nemen, of juist andersom. jongeren die elkaar zoenen omdat ze zo blij zijn met elkaar, omdat ze van elkaar houden... jou liefde is je afgepakt. alle kleur is voor je ogen verdwenen. een krakent geluid komt uit de richting van de deur. de deur schuift een stukje open en je ziet een zuster de kamer uit komen, de kamer waar jou leven lichtt..
de zuster komt naar je toe gelopen. je voelt je hart in je keel kloppen. zou ze nog leven? er valt geen emotie af te lezen van de zuster. een traan verlaat mijn wang. zou alles nog goed komen? zou ik mijn liefde ooit nog in mijn armen kunnen houden. er gaat vannalles door je hoofd. je word uit gedachten gehaald door een typische zusters stem. 'hallo meneer, bent u schafer??' je knikt. een bonzend gevoel ontstaat er in je hoofd. 'we hebben mevouw onderzocht en ze word verplaatst naar een geslotenafdeling. dat woord, dat ene woord... het doet pijn. alles vergaat. gesloten afdeling.. blijft er door je hoofd naargalmen.. dat kan niet.. normaal zou je gaan huilen... maar je voelt je zo leeg.. geen vreugde... geen verdriet.. nietss..de zuster gebaart dat je mee mag lopen. je knikt maar. geen emotie die je voelt. de zuster drukt zachtjes op een knopje. het lampje springt aan. alles lijkt een beetje wazig, dat komt door het water. je wrijft een keer in je ogen. de deuren van de lift gaan open en stil stap je de lift in. een bord met gesloten afdeling zie je bij nummer 8 staan. je vinger glijd over het knopje. je drukt zachtjes op de 8. de deuren gaan dicht. 'hier is het.' je schrikt op uit je trans.
Hoofdstukken
- Er zijn nog geen hoofdstukken voor deze fanfiction geschreven...
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.