Als complete buitenstaander bij een ruzie tussen vader en dochter, vader en moeder en moeder en dochter, kun je amper iets doen. Wanneer die dochter jouw beste vriendin is, lijd jij alleen maar mee met elke ruzie die voorvalt. Je kunt niet meer doen dan haar telkens opvangen en troosten. Geruststellende woorden toefluisteren, en beloven dat ze steeds naar jou mag komen. Dat je zult zwijgen tot zij toestemming geeft om er met iemand over te praten.
Maar wat als die woorden, plotsklaps, hun effect verliezen? Als je vriendin het niet meer gelooft? Het allemaal niet meer aankan? Als ze maar blijft huilen? Nooit meer kan lachen? Steeds dieper wegzakt? Weg van haar ouders, weg van haar bezorgde vriendje, weg van jou?
Hoe zou jij reageren wanneer je vriendin dreigt weg te slippen, in een put waar ze niet snel uit zal geraken? Een bepaalde beslissing neemt waar ze nooit meer op kan terugkomen?