Hoofdcategorieën
Home » Forum » FanFiction promoten » Fanfiction over Divergent: wat gebeurt er met Tobias NA samensmelting?
Fanfiction over Divergent: wat gebeurt er met Tobias NA samensmelting?
Kayley zei op 22 dec 2014 - 16:36:
Hey, het is niet echt de bedoeling dat je fanfiction zo op het forum zet. Daar kun je beter een verhaal op je profiel voor aanmaken. (:
Hey, het is niet echt de bedoeling dat je fanfiction zo op het forum zet. Daar kun je beter een verhaal op je profiel voor aanmaken. (:
KatTris zei op 23 dec 2014 - 11:49:
Hey,
weet ik ook wel :p
Maar dit was even de inleiding zodat mensen het sneller zouden gaan lezen
Sorry als het je stoorde dat het op het forum terechtkwam, dat was niet mijn bedoeling.
Hey,
weet ik ook wel :p
Maar dit was even de inleiding zodat mensen het sneller zouden gaan lezen
Sorry als het je stoorde dat het op het forum terechtkwam, dat was niet mijn bedoeling.
xEmma zei op 23 dec 2014 - 15:08:
Geen zorgen hoor KatTris, inleidingen mogen als reclame op het forum, dus dat stoort niemand. ^_^
Geen zorgen hoor KatTris, inleidingen mogen als reclame op het forum, dus dat stoort niemand. ^_^
Kayley zei op 23 dec 2014 - 15:21:
Oh, dan heb ik het verkeerd begrepen. Misschien kun je er dan een linkje naar het verhaal bij gooien en vertellen waarom mensen 't zeker moeten gaan lezen? ^-^
Oh, dan heb ik het verkeerd begrepen. Misschien kun je er dan een linkje naar het verhaal bij gooien en vertellen waarom mensen 't zeker moeten gaan lezen? ^-^
KatTris zei op 24 dec 2014 - 11:53:
Deze fanfiction bevat spoilers over samensmelting.
Als ik het verhaal zelf niet geschreven had zou ik zeggen lees het omdat er (een mogelijke) voorstelling wordt gemaakt over hoe de personages verderleven met het feit dat (SPOILER) Tris jeweetwelwat
. Maar het is ook meer dan gewoon een extra epiloog want het is mijn voorstelling van hoe het zou kunnen zijn en er gebeurt ook wat in. Dus ik zou het boeiend vinden om te lezen want dan kan ik mijn eigen verhaal vergelijken met andere mensen hun verhaal en dat is waardevol denk ik.
"Nelson Mandela kwam op voor zijn soortgenoten en de uitbuiting van zwarten,".
Ik schrijf op het volgende lijntje van mijn cursusblok in zwierige letters "Nelson Mandela - uitbuiting zwarten"
Het klaslokaal ruikt muf en de muren zullen ooit mooi groen geschilderd zijn maar nu is het meer een soort vaal geel. Ik ben moe en als ik rond mij kijk zie ik dat mijn medeleerlingen er ook zo uitzien.
Nadat we Nelson Mandela behandelt hebben beginnen we over de Zuiverheidsoorlog en de gevolgen daarvan.
Hoe verder de les vordert, hoe meer ik afgeleid ben en hoe liever ik naar huis wil.
"Na de Zuiverheidsoorlog was er nog steeds een grote verscheidenheid aan Genetisch Zuivere en Genetisch Beschadigde mensen. Denk even terug aan Nelson Mandela en de zwarten. Zij komen overeen met de Genetisch Beschadigde mensen. Ze voelden zich uitgebuit en kregen minder betaald voor hun job..."
"Riiiiiiiiiiiiiing", eindelijk gaat de verlossende bel.
"Nathalie!", hoor ik Tessa roepen.
Net voordat ik me wil omdraaien om het lokaal te verlaten zie ik Mevrouw Bossuyt de PowerPoint aflsuiten en zie ik een dia die we nog niet behandeld hebben. Er staat een mooie vrouw, eerder een meisje, op. Ze heeft mooi blond haar en ronde kaken. Ze heeft een tatoeage en eerder een bleke huid.
Het is raar om te zeggen maar.... ze lijkt op mij.
"Nathalieeeee!", schreeuwt Tessa opnieuw.
Ik besluit me om te draaien en met haar mee te lopen naar buiten.
"Heb je nog ruzie met je vader?", vraagt Tessa me.
Gisteren had ik knallende ruzie met mijn vader, hij heeft een nieuwe vriendin en ze is gemeen. Mijn moeder heb ik nooit gekend. Mijn vader wil niet veel over haar kwijt, ik denk omdat het nog te veel pijn doet. Hij zegt vaak dat ik op haar lijk en dan zie ik de pijn in zijn ogen, maar ook nog steeds verliefdheid. Ik weet niet waarom hij nu samen is met Jessica: we weten allebei dat hij niet eens écht van haar houdt. En Jessica houdt ook niet echt van vader denk ik; ze is uit op zijn geld want mijn vader is politicus. Ook mijn oma is een politica. Het lijkt mij de saaiste job ter wereld en snap niet wat mensen eraan vinden. Ikzelf zou liever iets actiever doen, iets waar ik mijn energie kwijt kan. Ik zou graag...
"NA-THA-LIEEEEEE", schreeuwt Tessa.
Op zachtere toon vervolgt ze: "Stop nu eens met piekeren en vertel me eens hoe het met je gaat."
Ik vertel hoe ik mijn vader wou slaan, maar opeens greep hij me vast en hij is heel sterk als ik eerlijk ben. Hij heeft wel een buikje, maar als hij zou trainen zou hij zeker knap zijn.
Ik neem afscheid van Tessa en loop naar huis. Ik loop langs een blok met allemaal dezelfde, grijze huizen. Ze zijn vervallen en maar goed ook want ik snap niet waarom je hier zou willen wonen. In de straat lopen veel mensen en ze zien er allemaal een beetje depressief uit, alsof ze geen levensdoel hebben.
Wanneer ik thuiskom i et appartement van vader vraag ik hem ernaar.
Zijn antwoord is niet wat ik verwacht had: "Wees blij dat je geen onmogelijk doel hebt waar je dacht en nacht naar streeft. Het zou je verwoesten. En die grijze huizen zijn NIET lelijk: er zullen wel mensen zijn die ze mooi vinden, of misschien moesten ze daar wel wonen!"
Juist op dat moment komt mijn oma Evelyn binnen. Ze kijkt met een boze blik naar mijn vader en zegt: "Tobias, dat kind stelt gewoon een vraag. Je hoeft niet zo te snauwen!"
Ik geef haar dankbaar een knuffel en ga verder naar mijn kamer om huiswerk te maken. Voor geschiedenis moet ik informatie opzoeken over Tris Prior. Zij zou in de geschiedenis iets betekend hebben. Net wanneer ik een juiste website gevonden hebt roept oma om te zeggen dat het etenstijd is. Ik zet mijn pc op stand-by en laat het bestand over Beatrice Prior staan en denk er verder niet meer over na.
Deze fanfiction bevat spoilers over samensmelting.
Als ik het verhaal zelf niet geschreven had zou ik zeggen lees het omdat er (een mogelijke) voorstelling wordt gemaakt over hoe de personages verderleven met het feit dat (SPOILER) Tris jeweetwelwat
. Maar het is ook meer dan gewoon een extra epiloog want het is mijn voorstelling van hoe het zou kunnen zijn en er gebeurt ook wat in. Dus ik zou het boeiend vinden om te lezen want dan kan ik mijn eigen verhaal vergelijken met andere mensen hun verhaal en dat is waardevol denk ik."Nelson Mandela kwam op voor zijn soortgenoten en de uitbuiting van zwarten,".
Ik schrijf op het volgende lijntje van mijn cursusblok in zwierige letters "Nelson Mandela - uitbuiting zwarten"
Het klaslokaal ruikt muf en de muren zullen ooit mooi groen geschilderd zijn maar nu is het meer een soort vaal geel. Ik ben moe en als ik rond mij kijk zie ik dat mijn medeleerlingen er ook zo uitzien.
Nadat we Nelson Mandela behandelt hebben beginnen we over de Zuiverheidsoorlog en de gevolgen daarvan.
Hoe verder de les vordert, hoe meer ik afgeleid ben en hoe liever ik naar huis wil.
"Na de Zuiverheidsoorlog was er nog steeds een grote verscheidenheid aan Genetisch Zuivere en Genetisch Beschadigde mensen. Denk even terug aan Nelson Mandela en de zwarten. Zij komen overeen met de Genetisch Beschadigde mensen. Ze voelden zich uitgebuit en kregen minder betaald voor hun job..."
"Riiiiiiiiiiiiiing", eindelijk gaat de verlossende bel.
"Nathalie!", hoor ik Tessa roepen.
Net voordat ik me wil omdraaien om het lokaal te verlaten zie ik Mevrouw Bossuyt de PowerPoint aflsuiten en zie ik een dia die we nog niet behandeld hebben. Er staat een mooie vrouw, eerder een meisje, op. Ze heeft mooi blond haar en ronde kaken. Ze heeft een tatoeage en eerder een bleke huid.
Het is raar om te zeggen maar.... ze lijkt op mij.
"Nathalieeeee!", schreeuwt Tessa opnieuw.
Ik besluit me om te draaien en met haar mee te lopen naar buiten.
"Heb je nog ruzie met je vader?", vraagt Tessa me.
Gisteren had ik knallende ruzie met mijn vader, hij heeft een nieuwe vriendin en ze is gemeen. Mijn moeder heb ik nooit gekend. Mijn vader wil niet veel over haar kwijt, ik denk omdat het nog te veel pijn doet. Hij zegt vaak dat ik op haar lijk en dan zie ik de pijn in zijn ogen, maar ook nog steeds verliefdheid. Ik weet niet waarom hij nu samen is met Jessica: we weten allebei dat hij niet eens écht van haar houdt. En Jessica houdt ook niet echt van vader denk ik; ze is uit op zijn geld want mijn vader is politicus. Ook mijn oma is een politica. Het lijkt mij de saaiste job ter wereld en snap niet wat mensen eraan vinden. Ikzelf zou liever iets actiever doen, iets waar ik mijn energie kwijt kan. Ik zou graag...
"NA-THA-LIEEEEEE", schreeuwt Tessa.
Op zachtere toon vervolgt ze: "Stop nu eens met piekeren en vertel me eens hoe het met je gaat."
Ik vertel hoe ik mijn vader wou slaan, maar opeens greep hij me vast en hij is heel sterk als ik eerlijk ben. Hij heeft wel een buikje, maar als hij zou trainen zou hij zeker knap zijn.
Ik neem afscheid van Tessa en loop naar huis. Ik loop langs een blok met allemaal dezelfde, grijze huizen. Ze zijn vervallen en maar goed ook want ik snap niet waarom je hier zou willen wonen. In de straat lopen veel mensen en ze zien er allemaal een beetje depressief uit, alsof ze geen levensdoel hebben.
Wanneer ik thuiskom i et appartement van vader vraag ik hem ernaar.
Zijn antwoord is niet wat ik verwacht had: "Wees blij dat je geen onmogelijk doel hebt waar je dacht en nacht naar streeft. Het zou je verwoesten. En die grijze huizen zijn NIET lelijk: er zullen wel mensen zijn die ze mooi vinden, of misschien moesten ze daar wel wonen!"
Juist op dat moment komt mijn oma Evelyn binnen. Ze kijkt met een boze blik naar mijn vader en zegt: "Tobias, dat kind stelt gewoon een vraag. Je hoeft niet zo te snauwen!"
Ik geef haar dankbaar een knuffel en ga verder naar mijn kamer om huiswerk te maken. Voor geschiedenis moet ik informatie opzoeken over Tris Prior. Zij zou in de geschiedenis iets betekend hebben. Net wanneer ik een juiste website gevonden hebt roept oma om te zeggen dat het etenstijd is. Ik zet mijn pc op stand-by en laat het bestand over Beatrice Prior staan en denk er verder niet meer over na.
Deze fanfiction bevat spoilers over samensmelting.
http://www.fanfic.nl/fiction/8344/nathalie-eaton/
"Nelson Mandela kwam op voor zijn soortgenoten en de uitbuiting van zwarten,".
Ik schrijf op het volgende lijntje van mijn cursusblok in zwierige letters "Nelson Mandela - uitbuiting zwarten"
Het klaslokaal ruikt muf en de muren zullen ooit mooi groen geschilderd zijn maar nu is het meer een soort vaal geel. Ik ben moe en als ik rond mij kijk zie ik dat mijn medeleerlingen er ook zo uitzien.
Nadat we Nelson Mandela behandelt hebben beginnen we over de Zuiverheidsoorlog en de gevolgen daarvan.
Hoe verder de les vordert, hoe meer ik afgeleid ben en hoe liever ik naar huis wil.
"Na de Zuiverheidsoorlog was er nog steeds een grote verscheidenheid aan Genetisch Zuivere en Genetisch Beschadigde mensen. Denk even terug aan Nelson Mandela en de zwarten. Zij komen overeen met de Genetisch Beschadigde mensen. Ze voelden zich uitgebuit en kregen minder betaald voor hun job..."
"Riiiiiiiiiiiiiing", eindelijk gaat de verlossende bel.
"Nathalie!", hoor ik Tessa roepen.
Net voordat ik me wil omdraaien om het lokaal te verlaten zie ik Mevrouw Bossuyt de PowerPoint aflsuiten en zie ik een dia die we nog niet behandeld hebben. Er staat een mooie vrouw, eerder een meisje, op. Ze heeft mooi blond haar en ronde kaken. Ze heeft een tatoeage en eerder een bleke huid.
Het is raar om te zeggen maar.... ze lijkt op mij.
"Nathalieeeee!", schreeuwt Tessa opnieuw.
Ik besluit me om te draaien en met haar mee te lopen naar buiten.
"Heb je nog ruzie met je vader?", vraagt Tessa me.
Gisteren had ik knallende ruzie met mijn vader, hij heeft een nieuwe vriendin en ze is gemeen. Mijn moeder heb ik nooit gekend. Mijn vader wil niet veel over haar kwijt, ik denk omdat het nog te veel pijn doet. Hij zegt vaak dat ik op haar lijk en dan zie ik de pijn in zijn ogen, maar ook nog steeds verliefdheid. Ik weet niet waarom hij nu samen is met Jessica: we weten allebei dat hij niet eens écht van haar houdt. En Jessica houdt ook niet echt van vader denk ik; ze is uit op zijn geld want mijn vader is politicus. Ook mijn oma is een politica. Het lijkt mij de saaiste job ter wereld en snap niet wat mensen eraan vinden. Ikzelf zou liever iets actiever doen, iets waar ik mijn energie kwijt kan. Ik zou graag...
"NA-THA-LIEEEEEE", schreeuwt Tessa.
Op zachtere toon vervolgt ze: "Stop nu eens met piekeren en vertel me eens hoe het met je gaat."
Ik vertel hoe ik mijn vader wou slaan, maar opeens greep hij me vast en hij is heel sterk als ik eerlijk ben. Hij heeft wel een buikje, maar als hij zou trainen zou hij zeker knap zijn.
Ik neem afscheid van Tessa en loop naar huis. Ik loop langs een blok met allemaal dezelfde, grijze huizen. Ze zijn vervallen en maar goed ook want ik snap niet waarom je hier zou willen wonen. In de straat lopen veel mensen en ze zien er allemaal een beetje depressief uit, alsof ze geen levensdoel hebben.
Wanneer ik thuiskom i et appartement van vader vraag ik hem ernaar.
Zijn antwoord is niet wat ik verwacht had: "Wees blij dat je geen onmogelijk doel hebt waar je dacht en nacht naar streeft. Het zou je verwoesten. En die grijze huizen zijn NIET lelijk: er zullen wel mensen zijn die ze mooi vinden, of misschien moesten ze daar wel wonen!"
Juist op dat moment komt mijn oma Evelyn binnen. Ze kijkt met een boze blik naar mijn vader en zegt: "Tobias, dat kind stelt gewoon een vraag. Je hoeft niet zo te snauwen!"
Ik geef haar dankbaar een knuffel en ga verder naar mijn kamer om huiswerk te maken. Voor geschiedenis moet ik informatie opzoeken over Tris Prior. Zij zou in de geschiedenis iets betekend hebben. Net wanneer ik een juiste website gevonden hebt roept oma om te zeggen dat het etenstijd is. Ik zet mijn pc op stand-by en laat het bestand over Beatrice Prior staan en denk er verder niet meer over na.