Hoofdcategorieën
Home » Forum » Stamcafé » FanFic Feedback #2: He's The One (1Dzayn)
FanFic Feedback #2: He's The One (1Dzayn)
Kayley zei op 11 feb 2015 - 9:59:
Ik ga vanavond kijken hoe ver ik in je verhaal geraak zonder vast te lopen op het feit dat het One Direction is (which I kinda hate reading about), en dan laat ik wel weten wat ik er van vond en dacht!
Ik ga vanavond kijken hoe ver ik in je verhaal geraak zonder vast te lopen op het feit dat het One Direction is (which I kinda hate reading about), en dan laat ik wel weten wat ik er van vond en dacht!
Kayley zei op 12 feb 2015 - 9:57:
Ik ben 'm beginnen lezen, maar het gaat traag want 1D.
Ik ben 'm beginnen lezen, maar het gaat traag want 1D.
Kayley zei op 12 feb 2015 - 10:27:
Hoofdstuk 1:
• Waarom staat er een foto van Zayn bovenaan het hoofdstuk? Zover ik weet, voegt dat niets toe aan het verhaal, maar dat kan ook een gewoonte zijn die ik niet ken – en misschien was het enkel storend voor mij omdat ik ondertussen een lichte haat voor One Direction begin te krijgen omdat het alles is dat er tegenwoordig aan fanfictie geschreven wordt hier. That being said, zou alles in functie moeten staan van je verhaal, elke quote of afbeelding die je toevoegt, en dat is niet zo bij deze foto.
• Te grote alinea’s, maar uit je recentere werken weet ik dat je dat ondertussen wel kan.
• Hoofdstuk één eindigde op een heel vreemd, abrupt moment.
Hoofdstuk 2:
• “Ik maak oogcontact met een van hen en dat is het moment dat alles stil staat. Ken je dat moment in Twilight waarin Jacob voor het eerst in de ogen van Renésmee kijkt? Dat gevoel heb ik nu ook, het gevoel dat mijn wereld verschuift en ik mijn soulmate heb gevonden.” NEE. I mean—NEE. We hebben allemaal ooit dingen als dit geschreven, maar geloof me, zo werkt “soulmates” en al die shit echt niet. Like, echt niet. Zeker als negentienjarige ben je uit je melodramatische fase waar elke knappe jongen de liefde van je leven lijkt.
• Ik neem trouwens maar aan dat dit in het begin van 1D geschreven is, ofzo, omdat het hoofdpersonage hen niet kent en je al zo lang niet meer om hen heen kan, maar alsnog lijkt het me dat ze had moeten weten dat die signeersessie er ging zijn, want er hing vast reclame voor overal.
• De sprong naar Zayn was vreemd, niet omdat je perspectief wisselt maar omdat je naar een heel andere tijd springt. Het laatste dat we lazen, was dat Jaylinn hem op een podium zag staan, het volgende ligt hij plots in bed? Daarbij komt dat wat we door zijn ogen zien eigenlijk helemaal niet belangrijk is. Ik neem aan dat je lezers het wel fijn vinden om een mental image te krijgen van Zayn onder de douche, maar het brak de flow van het verhaal echt, omdat je terug de tijd in gaat, basically, alleen maar om Zayns onrelevante ochtend te kunnen beschrijven.
• Waarom leg je Zayns verleden/ex-vriendin nu al uit? Het lijkt me dat je daarmee wacht tot het relevant wordt voor de lezer, of Zayn en Liam er nu over willen praten of niet.
• “Op gegeven moment maken we oogcontact en dat is het moment dat alles stil staat. Ken je dat moment in Twilight waarin Jacob voor het eerst in de ogen van Renésmee kijkt? Dat gevoel heb ik nu ook, het gevoel dat mijn wereld verschuift en ik mijn soulmate heb gevonden.” Nog meer NEE. Sorry hoor, maar hiervan moest ik braken. Hoe stereotiep is het dat zij hem ziet, denkt dat hij haar soulmate is, en dat hij dan, in een gigantische groep meiden die allemaal op elkaar lijken want met spots in je smoelwerk zie je echt niet meer dan vage omtrekken, haar toch opmerkt en ook meteen, plotsklaps, BOEM denkt dat zij zíjn soulmate is. Terwijl hij net nog aan het praten was over de pijn van zijn ex.
Hoofdstuk 3:
• Het is haar soulmate, maar ze gaat niet eens proberen met hem een praatje te maken?
• “Hij zal vast niet hetzelfde gevoel hebben als ik. Nee, ik ben gewoon verblind door zijn schoonheid. Hij is niet mijn soulmate.” Ze heeft toch een beetje verstand, dan.
• “Mijn blauwe ogen staan dof (waarschijnlijk door het feit dat de jongen me niet leuk vindt)” Gewoon nee. Je snapt wel waarom ik dit soort stukjes eruit haal, right?
• Oh, en nog iets, draai niet zoveel Engelse woorden door je stuk. Ik weet dat ze eigenlijk Brits zijn, maar je schrijft nog altijd in het Nederlands, dus dan moet je ook de dialogen in het Nederlands houden.
Hoofdstuk 4:
• Je beschrijft haast in geuren en kleuren wat ze allemaal doet en hoe ze zichzelf klaar maakt, en toch moet je er achteraf nog aan toevoegen dat ze “voor ze vertrok de tijd van het concert opzocht”. Ofwel beschrijf je alles, om het zo levendig mogelijk voor te stellen, om mensen zo goed als naast Jaylinn mee door haar dag te wandelen, ofwel doe je dat niet (naja, dat is een beetje extreem, maar sowieso denk ik dat je lezer er niets aan heeft in detail te weten hoe ze zich klaarmaakt, tenzij de nadruk lag op wat ze precies aandeed, maar het lijkt niet anders dan wat ze andere dagen draagt).
• Weer de tijdsprong. Wat is er zo interessant aan de jongens’ ochtend dat je het elke keer moet vertellen, maar I guess dat als je dit elk hoofdstuk doet dat jouw keuze is en dat als het elke keer hetzelfde gaat (dus dat je niet verder gaat waar Jaylinns perspectief eindigt maar dezelfde tijd beschrijft dan wat je voor haar doet) dat het dan wel logisch is. Ofzo. Ik ben er nog steeds geen fan van.
• Also, waarom heeft Zayn Twilight gelezen. Ik ken ‘m niet, en toch lijkt het me vreselijk out of character.
Hoofdstuk 5:
• En nu doe je het toch anders met de perspectiefwissel.
• Als One Direction al twee jaar bestaat, lijkt het me echt onmogelijk dat Jaylinn niet zou weten wie ze zijn. Ze waren (en zijn nog steeds) zo’n groot fenomeen dat je er niet omheen kan.
Hoofdstuk 6:
• Ik ben wel fan van het feit dat je hun Whatsappgesprekken laat zien, maar dat Jaylinn zijn geur mist na één namiddag vind ik wel heel straf. Zeker als je je indenkt dat wat haar zo aantrok zijn glimlach was, dan zou ik denken dat ze dat zou zeggen.
En nu kan ik echt niet meer verderlezen. Ivana, normaal gezien vind ik jouw verhalen altijd heel goed, bij uitdagingen heb je altijd sterke inzendingen, maar dit verhaal… tot nu toe kan het me echt niet bekoren, en misschien is dat omdat ik uit die fase van m’n leven ben waar zulke stereotiepe liefdesverhalen me nog konden entertainen, maar misschien is het omdat ik beter van je gewend ben.
Misschien ga ik een andere keer nog verder lezen, but no promises.
Hoofdstuk 1:
• Waarom staat er een foto van Zayn bovenaan het hoofdstuk? Zover ik weet, voegt dat niets toe aan het verhaal, maar dat kan ook een gewoonte zijn die ik niet ken – en misschien was het enkel storend voor mij omdat ik ondertussen een lichte haat voor One Direction begin te krijgen omdat het alles is dat er tegenwoordig aan fanfictie geschreven wordt hier. That being said, zou alles in functie moeten staan van je verhaal, elke quote of afbeelding die je toevoegt, en dat is niet zo bij deze foto.
• Te grote alinea’s, maar uit je recentere werken weet ik dat je dat ondertussen wel kan.
• Hoofdstuk één eindigde op een heel vreemd, abrupt moment.
Hoofdstuk 2:
• “Ik maak oogcontact met een van hen en dat is het moment dat alles stil staat. Ken je dat moment in Twilight waarin Jacob voor het eerst in de ogen van Renésmee kijkt? Dat gevoel heb ik nu ook, het gevoel dat mijn wereld verschuift en ik mijn soulmate heb gevonden.” NEE. I mean—NEE. We hebben allemaal ooit dingen als dit geschreven, maar geloof me, zo werkt “soulmates” en al die shit echt niet. Like, echt niet. Zeker als negentienjarige ben je uit je melodramatische fase waar elke knappe jongen de liefde van je leven lijkt.
• Ik neem trouwens maar aan dat dit in het begin van 1D geschreven is, ofzo, omdat het hoofdpersonage hen niet kent en je al zo lang niet meer om hen heen kan, maar alsnog lijkt het me dat ze had moeten weten dat die signeersessie er ging zijn, want er hing vast reclame voor overal.
• De sprong naar Zayn was vreemd, niet omdat je perspectief wisselt maar omdat je naar een heel andere tijd springt. Het laatste dat we lazen, was dat Jaylinn hem op een podium zag staan, het volgende ligt hij plots in bed? Daarbij komt dat wat we door zijn ogen zien eigenlijk helemaal niet belangrijk is. Ik neem aan dat je lezers het wel fijn vinden om een mental image te krijgen van Zayn onder de douche, maar het brak de flow van het verhaal echt, omdat je terug de tijd in gaat, basically, alleen maar om Zayns onrelevante ochtend te kunnen beschrijven.
• Waarom leg je Zayns verleden/ex-vriendin nu al uit? Het lijkt me dat je daarmee wacht tot het relevant wordt voor de lezer, of Zayn en Liam er nu over willen praten of niet.
• “Op gegeven moment maken we oogcontact en dat is het moment dat alles stil staat. Ken je dat moment in Twilight waarin Jacob voor het eerst in de ogen van Renésmee kijkt? Dat gevoel heb ik nu ook, het gevoel dat mijn wereld verschuift en ik mijn soulmate heb gevonden.” Nog meer NEE. Sorry hoor, maar hiervan moest ik braken. Hoe stereotiep is het dat zij hem ziet, denkt dat hij haar soulmate is, en dat hij dan, in een gigantische groep meiden die allemaal op elkaar lijken want met spots in je smoelwerk zie je echt niet meer dan vage omtrekken, haar toch opmerkt en ook meteen, plotsklaps, BOEM denkt dat zij zíjn soulmate is. Terwijl hij net nog aan het praten was over de pijn van zijn ex.
Hoofdstuk 3:
• Het is haar soulmate, maar ze gaat niet eens proberen met hem een praatje te maken?
• “Hij zal vast niet hetzelfde gevoel hebben als ik. Nee, ik ben gewoon verblind door zijn schoonheid. Hij is niet mijn soulmate.” Ze heeft toch een beetje verstand, dan.
• “Mijn blauwe ogen staan dof (waarschijnlijk door het feit dat de jongen me niet leuk vindt)” Gewoon nee. Je snapt wel waarom ik dit soort stukjes eruit haal, right?
• Oh, en nog iets, draai niet zoveel Engelse woorden door je stuk. Ik weet dat ze eigenlijk Brits zijn, maar je schrijft nog altijd in het Nederlands, dus dan moet je ook de dialogen in het Nederlands houden.
Hoofdstuk 4:
• Je beschrijft haast in geuren en kleuren wat ze allemaal doet en hoe ze zichzelf klaar maakt, en toch moet je er achteraf nog aan toevoegen dat ze “voor ze vertrok de tijd van het concert opzocht”. Ofwel beschrijf je alles, om het zo levendig mogelijk voor te stellen, om mensen zo goed als naast Jaylinn mee door haar dag te wandelen, ofwel doe je dat niet (naja, dat is een beetje extreem, maar sowieso denk ik dat je lezer er niets aan heeft in detail te weten hoe ze zich klaarmaakt, tenzij de nadruk lag op wat ze precies aandeed, maar het lijkt niet anders dan wat ze andere dagen draagt).
• Weer de tijdsprong. Wat is er zo interessant aan de jongens’ ochtend dat je het elke keer moet vertellen, maar I guess dat als je dit elk hoofdstuk doet dat jouw keuze is en dat als het elke keer hetzelfde gaat (dus dat je niet verder gaat waar Jaylinns perspectief eindigt maar dezelfde tijd beschrijft dan wat je voor haar doet) dat het dan wel logisch is. Ofzo. Ik ben er nog steeds geen fan van.
• Also, waarom heeft Zayn Twilight gelezen. Ik ken ‘m niet, en toch lijkt het me vreselijk out of character.
Hoofdstuk 5:
• En nu doe je het toch anders met de perspectiefwissel.
• Als One Direction al twee jaar bestaat, lijkt het me echt onmogelijk dat Jaylinn niet zou weten wie ze zijn. Ze waren (en zijn nog steeds) zo’n groot fenomeen dat je er niet omheen kan.
Hoofdstuk 6:
• Ik ben wel fan van het feit dat je hun Whatsappgesprekken laat zien, maar dat Jaylinn zijn geur mist na één namiddag vind ik wel heel straf. Zeker als je je indenkt dat wat haar zo aantrok zijn glimlach was, dan zou ik denken dat ze dat zou zeggen.
En nu kan ik echt niet meer verderlezen. Ivana, normaal gezien vind ik jouw verhalen altijd heel goed, bij uitdagingen heb je altijd sterke inzendingen, maar dit verhaal… tot nu toe kan het me echt niet bekoren, en misschien is dat omdat ik uit die fase van m’n leven ben waar zulke stereotiepe liefdesverhalen me nog konden entertainen, maar misschien is het omdat ik beter van je gewend ben.
Misschien ga ik een andere keer nog verder lezen, but no promises.
Bodine zei op 12 feb 2015 - 10:41:
Ik zit op m'n telefoon dus ik ga nog niet je hele verhaal lezen, maar in wil even inhaken op Kays commentaar over abrupte hoofdstukeinden: ik snap je punt over niet geforceerd willen schrijven, qat betreft hoofdstuklengte, maar vaak is het inderdaad zo dat je daarom nooit echt eindes aan je hoofdstuk hebt.
@Kay; *aai* maar One Direction is leuk om over te schrijven.
Ik zit op m'n telefoon dus ik ga nog niet je hele verhaal lezen, maar in wil even inhaken op Kays commentaar over abrupte hoofdstukeinden: ik snap je punt over niet geforceerd willen schrijven, qat betreft hoofdstuklengte, maar vaak is het inderdaad zo dat je daarom nooit echt eindes aan je hoofdstuk hebt.
@Kay; *aai* maar One Direction is leuk om over te schrijven.
Kayley zei op 12 feb 2015 - 10:49:
@Bo: Hoofdstukken hoeven alsnog niet een einde-einde te hebben, maar "In die korte tijd dat ik in Claire’s was, is het winkelcentrum vol gelopen met jonge (en oudere) tienermeiden." voelt als een beschrijving van haar omgeving die nog niet af is. Het zou zo makkelijk te verhelpen zijn door er nog aan toe te voegen: "Ik vroeg me af waarom." om maar een voorbeeld te noemen.
En ik begrijp het wel, maar ik ben zelf echt helemaal geen fan, en toch moet ik mezelf dwingen om over hen te lezen. Ik wíl feedback geven so there's no one to blame but myself, maar ik werk niet zo goed onder dwang. :'
@Bo: Hoofdstukken hoeven alsnog niet een einde-einde te hebben, maar "In die korte tijd dat ik in Claire’s was, is het winkelcentrum vol gelopen met jonge (en oudere) tienermeiden." voelt als een beschrijving van haar omgeving die nog niet af is. Het zou zo makkelijk te verhelpen zijn door er nog aan toe te voegen: "Ik vroeg me af waarom." om maar een voorbeeld te noemen.
En ik begrijp het wel, maar ik ben zelf echt helemaal geen fan, en toch moet ik mezelf dwingen om over hen te lezen. Ik wíl feedback geven so there's no one to blame but myself, maar ik werk niet zo goed onder dwang. :'
Krewella zei op 12 feb 2015 - 10:51:
Ik geef vanavond of morgenochtend ook Iv, don't worryy
Ik geef vanavond of morgenochtend ook Iv, don't worryy
1Dzayn zei op 12 feb 2015 - 11:02:
Ahh thanks kay. Dit is zeg maar een herschrijving van m'n allereerste verhaal en in het begin wilde ik me heel erg vasthaken aan de originele verhaallijn. Niet te vergeten dat deze ook alweer een half jaar oud is ofzo
Maar bedankt voor je tips, ik zal kijken wat ik eraan kan doen ^-^
Ahh thanks kay. Dit is zeg maar een herschrijving van m'n allereerste verhaal en in het begin wilde ik me heel erg vasthaken aan de originele verhaallijn. Niet te vergeten dat deze ook alweer een half jaar oud is ofzo
Maar bedankt voor je tips, ik zal kijken wat ik eraan kan doen ^-^
xNadezhda zei op 12 feb 2015 - 15:17:
Okay, ik ben ook geen 1D-fan, maar ik weet dat feedback krijgen fijn is en misschien is het ook wel waardevol om te weten hoe niet-fans je verhaal lezen, dus here goes.
Hoofdstuk 1; ik vind de eerste zin alvast leuk, als je ’m tenminste bij de komma had afgebroken. Het stuk na de komma vind ik niet zo sterk, maar de eerste hoofdzin nodigt uit om verder te lezen, want a) we weten nog niet waarom ze niet op vakantie is en b) het klinkt alsof er een “maar” gaat komen en die zijn altijd leuk.
Dit stukje:
Verder zie ik de nut van de flashback niet helemaal, want dat is niets dat je niet in één alinea maximaal had kunnen samenvatten, en ik vind het net als Kay een beetje jammer dat je zoveel Engelse termen gebruikt. Nergens voor nodig! Vooral dat je steeds “London” schrijft vind ik een beetje jammer, want we hebben gewoon een geaccepteerde Nederlandse schrijfwijze, namelijk Londen. De stad is geen personage; voor Paris Hilton zou je niet Parijs gebruiken, maar Londen is normaal.
Hoofdstuk 2; ten eerste, waarom verwijs je naar Twilight in je verhaal? Het komt een beetje goedkoop over, alsof je zelf niet in staat was een goede vergelijking te vinden en daarom maar die van iemand anders hebt overgenomen. Overigens is de “liefde” van Jacob voor Renesmee best wel creepy, ik krijg daar dus geen positieve associaties bij.
Ten tweede, het is – wat Kay ook zei – best ongeloofwaardig dat Jaylinn niet weet wie 1D is/zijn. Ik heb zelf vrij weinig mening over de band, want ze interesseren me echt geen klap, maar ik weet wel wie wie is en ik kan zelfs twee nummers noemen. Denk ik. Punt is, je kan haar nog altijd geen mening laten hebben over de band, maar daarvoor hoeft ze niet blind en doof voor haar omgeving te zijn.
Hoofdstuk 3; het is “getting it off my chest”, dat allereerst. Nu ben ik duidelijk niet je doelgroep en zelf niet het romantische type, maar ik vind dat ze héél snel heel erg op hem crusht. Ze heeft hem letterlijk één keer van een afstandje gezien en meteen is hij haar zielsverwant? Dat ze hem lichamelijk aantrekkelijk vindt, soit, maar dat ze meteen tegen haar vader zegt dat ze “een jongen heeft ontmoet” en zo, dat zie ik niet zo gebeuren. Overigens is de trope “vrouwelijke hoofdpersoon bekijkt zichzelf in spiegel en daarmee beschrijf ik haar uiterlijk” echt heel vaak gebruikt en een beetje vermoeiend. En ik denk dat je macaroni carbonara bedoelt, niet carbonada.
Wat me in de afgelopen hoofdstukken heel erg opviel, is dat je vrij veel zinnen hetzelfde construeert.
Hoofdstuk 4; heb ik de vorige hoofdstukken niet aandachtig genoeg gelezen of waar komt dit concert opeens vandaan? Kan aan mij liggen natuurlijk, als ik eroverheen heb gelezen, negeer dit maar.
“ea” is geen woord, maar sms-taal, en dat hoort dus niet in je verhaal thuis (behalve in een werkelijke sms).
Wat Kay zegt – je beschrijft haar hele ochtendritueel in meer dan twee alinea’s en dan schuif je er nog snel een zinnetje in van “dit heeft ze ook nog gedaan”. Zonde, zonde! Vuistregel: personages die opstaan zijn niet interessant, tenzij ze iets doen dat echt bijdraagt aan je plot. Jaylinn die in bad gaat en zich aankleedt heeft verder nul impact op haar dag, behalve dat ze schoon is, maar om dat te beschrijven heb je geen drie alinea’s nodig.
Overigens vind ik het vreemd irritant dat Jaylinn steeds “tienermeisjes” zegt, want ze is er zelf toch ook één?
Net als bij je vorige Zayn-perspectief begin je op een punt dat niet aansluit aan je laatste Jaylinn-stukje en dat is verschrikkelijk verwarrend. Sowieso zie ik niet in waarom je Zayns perspectief op dit moment nodig hebt, want niets van wat hij doet levert veel nieuwe inzichten in zijn karakter. Zelfs met Zayns perspectief erbij weten we niet zo heel veel over hem, niet meer dan wat Jaylinn weet. Als je hem mysterieus wil laten blijven, schrap dan zijn perspectief gewoon. Dat lost ook op wat Kay zei, namelijk dat je het te snel over zijn ex-vriendin hebt.
Hoofdstuk 5; ik was oprecht even in de war over Louise/Louis, want ik dacht dat je Louis transseksueel had gemaakt. Dat had me overigens best leuk geleken, maar dat was dus niet zo _0_
Waarom heet ze Jaylinn als haar vader Nederlands en haar moeder Spaans is? En dat ze zelf ook performing arts doet is eerlijk gezegd nogal een cliché.
Nu ben ik moe. Het is vrij standaard “boy meets girl”, tot nu toe volledig zonder twists (behalve dan de transseksuele Louis, maar dat was een vals alarm). Ik denk dat ik nu al kan voorspellen waar dit heen gaat en daar hoef ik het dus niet voor te lezen.
Ik heb net even naar je hoofdstuktitels gekeken om te zien wat ik daar uit kan halen over het verloop en – please no. Ze gaan twee keer op een date en dan gaat er iets mis en dan wil Jaylinn zelfmoord plegen? En aan het eind komt alles weer goed? Alsjeblieft, nee. Zelfmoord is een verschrikkelijk gevaarlijk onderwerp dat je héél delicaat moet behandelen. Het is een symptoom van een veel groter psychologisch probleem en een break-up kan misschien de laatste druppel zijn of zo, maar alléén een slechte ervaring met een potentieel vriendje is nooit nooit nooit genoeg reden. Daarnaast is het verschrikkelijk overdramatisch en – gewoon nee.
Even de hoofdstukken gescand en blijkbaar is ze een keer aangerand door een eerder vriendje? Waarom gaat ze dan in GODSNAAM in haar eentje zonder bescherming zonder angst zonder wat dan ook met een wildvreemde dude uit eten? Zielsverwant of niet, dat dóé je dus gewoon niet.
Oh, Ivana, het spijt me echt, maar dit is ’t gewoon niet. Een lief schattig fluffy boy-meets-girl-verhaal, waarin ze gewoon na een paar hoofdstukken bij elkaar zijn en alles goed gaat, dat was iets geweest. Je haalt er teveel bij, je wil het hen te moeilijk maken en zo, maar je drijft de spanning niet op door iedereen doodongelukkig/depressief/suïcidaal enzovoorts te maken. Wat Kay ook al zei – je kan zoveel beter dan dit! Heel veel mensen hebben een eerste verhaal dat veel te vol zit met clichés en GTST-drama, en dat is prima, maar je bent inmiddels ver genoeg om daar overheen te zijn. Dat het verhaal niet werkt, ligt niet aan je schrijfstijl of je karakterisering van de personages, maar aan je thema’s. Je talent komt veel beter tot zijn recht met een leuk, interessant, bruisend plot. En dit is ’t wat mij betreft niet.
Ik vind ’t heel lastig om dit op te schrijven zonder dat het bot overkomt, dus ik hoop dat het een beetje oké is zo .__. Iv, je hebt in andere stukken al bewezen dat je kan schrijven, dat is écht het probleem niet. Ik denk alleen dat je meer moet gaan nadenken over interessante plots, want dat doet zóveel voor je ontwikkeling.
Okay, ik ben ook geen 1D-fan, maar ik weet dat feedback krijgen fijn is en misschien is het ook wel waardevol om te weten hoe niet-fans je verhaal lezen, dus here goes.
Hoofdstuk 1; ik vind de eerste zin alvast leuk, als je ’m tenminste bij de komma had afgebroken. Het stuk na de komma vind ik niet zo sterk, maar de eerste hoofdzin nodigt uit om verder te lezen, want a) we weten nog niet waarom ze niet op vakantie is en b) het klinkt alsof er een “maar” gaat komen en die zijn altijd leuk.
Dit stukje:
Dan valt mijn oog op de ijskraam en een glimlach verspreid zich op mijn gezicht. Wat ijs kan ik wel gebruiken. Zo gezegd zo gedaan, dus ik begin de kleine tocht naar de ijskraam. Zodra ik daar ben aangekomen, bestel ik twee bolletjes vanille ijs in een bakje en betaal het gevraagde bedrag. Met het bakje ijs in mijn handen en een klein lepeltje erbij ga ik verder met mijn tocht door het winkelcentrum.Dit is veel te lang voor zo’n eigenlijk vrij onbenullige handeling als ijs kopen/eten. Vergelijk: Dan valt mijn oog op de ijskraam en een glimlach verspreidt zich op mijn gezicht. Even later slenter ik op mijn gemakje door het winkelcentrum, lepel vanille-ijs in mijn mond en geniet van de koelte die smelt op mijn tong. Dit is even uit de losse pols, maar snap je wat ik bedoel? Je hoeft niet te beschrijven dat ze erheen loopt, of dat ze bestelt, of dat ze betaalt – als je beschrijft dat ze ijs heeft, dan gaan wij als lezer er vanuit dat ze het niet uit de handen van een klein meisje heeft gerukt of zo.
Verder zie ik de nut van de flashback niet helemaal, want dat is niets dat je niet in één alinea maximaal had kunnen samenvatten, en ik vind het net als Kay een beetje jammer dat je zoveel Engelse termen gebruikt. Nergens voor nodig! Vooral dat je steeds “London” schrijft vind ik een beetje jammer, want we hebben gewoon een geaccepteerde Nederlandse schrijfwijze, namelijk Londen. De stad is geen personage; voor Paris Hilton zou je niet Parijs gebruiken, maar Londen is normaal.
Hoofdstuk 2; ten eerste, waarom verwijs je naar Twilight in je verhaal? Het komt een beetje goedkoop over, alsof je zelf niet in staat was een goede vergelijking te vinden en daarom maar die van iemand anders hebt overgenomen. Overigens is de “liefde” van Jacob voor Renesmee best wel creepy, ik krijg daar dus geen positieve associaties bij.
Ten tweede, het is – wat Kay ook zei – best ongeloofwaardig dat Jaylinn niet weet wie 1D is/zijn. Ik heb zelf vrij weinig mening over de band, want ze interesseren me echt geen klap, maar ik weet wel wie wie is en ik kan zelfs twee nummers noemen. Denk ik. Punt is, je kan haar nog altijd geen mening laten hebben over de band, maar daarvoor hoeft ze niet blind en doof voor haar omgeving te zijn.
Hoofdstuk 3; het is “getting it off my chest”, dat allereerst. Nu ben ik duidelijk niet je doelgroep en zelf niet het romantische type, maar ik vind dat ze héél snel heel erg op hem crusht. Ze heeft hem letterlijk één keer van een afstandje gezien en meteen is hij haar zielsverwant? Dat ze hem lichamelijk aantrekkelijk vindt, soit, maar dat ze meteen tegen haar vader zegt dat ze “een jongen heeft ontmoet” en zo, dat zie ik niet zo gebeuren. Overigens is de trope “vrouwelijke hoofdpersoon bekijkt zichzelf in spiegel en daarmee beschrijf ik haar uiterlijk” echt heel vaak gebruikt en een beetje vermoeiend. En ik denk dat je macaroni carbonara bedoelt, niet carbonada.
Wat me in de afgelopen hoofdstukken heel erg opviel, is dat je vrij veel zinnen hetzelfde construeert.
Als ik thuis ben, schop ik mijn blauwe vans uit en zet ze netjes op het daarvoor bestemde rek. Ik loop de trap op en loop mijn kamer in, die heerlijk koel is door de airco. Mijn tenen worden gekieteld door de zachte stof van mijn roze vloerbedekking en ik giechel, waarna ik op mijn bed plof en naar het plafond staar.Je gebruikt in elk van deze zinnen een constructie met “en”, en dat doe je eigenlijk tot nu toe het hele verhaal door. Wissel je zinsconstructies meer af, dat leest levendiger. Als ik thuis ben, schop ik mijn blauwe vans uit en zet ze netjes op het schoenenrek. Op blote voeten vlucht ik naar boven; in tegenstelling tot de rest van het huis staat daar de airco aan. Het roze tapijt van mijn slaapkamer kriebelt onder mijn voetzolen. Ik maak een paar gekke danspasjes en kom met een plof op mijn bed terecht. Zacht giechelend draai ik me op mijn rug. Weet ik veel. Ik verzin dit tekstje ter plekke, maar begrijp je wat ik bedoel?
Hoofdstuk 4; heb ik de vorige hoofdstukken niet aandachtig genoeg gelezen of waar komt dit concert opeens vandaan? Kan aan mij liggen natuurlijk, als ik eroverheen heb gelezen, negeer dit maar.
“ea” is geen woord, maar sms-taal, en dat hoort dus niet in je verhaal thuis (behalve in een werkelijke sms).
Wat Kay zegt – je beschrijft haar hele ochtendritueel in meer dan twee alinea’s en dan schuif je er nog snel een zinnetje in van “dit heeft ze ook nog gedaan”. Zonde, zonde! Vuistregel: personages die opstaan zijn niet interessant, tenzij ze iets doen dat echt bijdraagt aan je plot. Jaylinn die in bad gaat en zich aankleedt heeft verder nul impact op haar dag, behalve dat ze schoon is, maar om dat te beschrijven heb je geen drie alinea’s nodig.
Overigens vind ik het vreemd irritant dat Jaylinn steeds “tienermeisjes” zegt, want ze is er zelf toch ook één?
Net als bij je vorige Zayn-perspectief begin je op een punt dat niet aansluit aan je laatste Jaylinn-stukje en dat is verschrikkelijk verwarrend. Sowieso zie ik niet in waarom je Zayns perspectief op dit moment nodig hebt, want niets van wat hij doet levert veel nieuwe inzichten in zijn karakter. Zelfs met Zayns perspectief erbij weten we niet zo heel veel over hem, niet meer dan wat Jaylinn weet. Als je hem mysterieus wil laten blijven, schrap dan zijn perspectief gewoon. Dat lost ook op wat Kay zei, namelijk dat je het te snel over zijn ex-vriendin hebt.
Hoofdstuk 5; ik was oprecht even in de war over Louise/Louis, want ik dacht dat je Louis transseksueel had gemaakt. Dat had me overigens best leuk geleken, maar dat was dus niet zo _0_
Waarom heet ze Jaylinn als haar vader Nederlands en haar moeder Spaans is? En dat ze zelf ook performing arts doet is eerlijk gezegd nogal een cliché.
Nu ben ik moe. Het is vrij standaard “boy meets girl”, tot nu toe volledig zonder twists (behalve dan de transseksuele Louis, maar dat was een vals alarm). Ik denk dat ik nu al kan voorspellen waar dit heen gaat en daar hoef ik het dus niet voor te lezen.
Ik heb net even naar je hoofdstuktitels gekeken om te zien wat ik daar uit kan halen over het verloop en – please no. Ze gaan twee keer op een date en dan gaat er iets mis en dan wil Jaylinn zelfmoord plegen? En aan het eind komt alles weer goed? Alsjeblieft, nee. Zelfmoord is een verschrikkelijk gevaarlijk onderwerp dat je héél delicaat moet behandelen. Het is een symptoom van een veel groter psychologisch probleem en een break-up kan misschien de laatste druppel zijn of zo, maar alléén een slechte ervaring met een potentieel vriendje is nooit nooit nooit genoeg reden. Daarnaast is het verschrikkelijk overdramatisch en – gewoon nee.
Even de hoofdstukken gescand en blijkbaar is ze een keer aangerand door een eerder vriendje? Waarom gaat ze dan in GODSNAAM in haar eentje zonder bescherming zonder angst zonder wat dan ook met een wildvreemde dude uit eten? Zielsverwant of niet, dat dóé je dus gewoon niet.
Oh, Ivana, het spijt me echt, maar dit is ’t gewoon niet. Een lief schattig fluffy boy-meets-girl-verhaal, waarin ze gewoon na een paar hoofdstukken bij elkaar zijn en alles goed gaat, dat was iets geweest. Je haalt er teveel bij, je wil het hen te moeilijk maken en zo, maar je drijft de spanning niet op door iedereen doodongelukkig/depressief/suïcidaal enzovoorts te maken. Wat Kay ook al zei – je kan zoveel beter dan dit! Heel veel mensen hebben een eerste verhaal dat veel te vol zit met clichés en GTST-drama, en dat is prima, maar je bent inmiddels ver genoeg om daar overheen te zijn. Dat het verhaal niet werkt, ligt niet aan je schrijfstijl of je karakterisering van de personages, maar aan je thema’s. Je talent komt veel beter tot zijn recht met een leuk, interessant, bruisend plot. En dit is ’t wat mij betreft niet.
Ik vind ’t heel lastig om dit op te schrijven zonder dat het bot overkomt, dus ik hoop dat het een beetje oké is zo .__. Iv, je hebt in andere stukken al bewezen dat je kan schrijven, dat is écht het probleem niet. Ik denk alleen dat je meer moet gaan nadenken over interessante plots, want dat doet zóveel voor je ontwikkeling.
1Dzayn zei op 12 feb 2015 - 15:34:
Iee autch die komt wel hard aan, maar ik snap wat je bedoelt. Minder cliches, meer eigenheid. Got it.
ik snap je vergissing tussen Louise en Louis wel tho _0_
Iee autch die komt wel hard aan, maar ik snap wat je bedoelt. Minder cliches, meer eigenheid. Got it.
ik snap je vergissing tussen Louise en Louis wel tho _0_
xNadezhda zei op 12 feb 2015 - 15:41:
Ik wil je ook niet demotiveren of zo, maar ik wilde wel eerlijk aangeven wat mijn mening is. Sorry als ik 't allemaal een beetje te bot geformuleerd heb. :/
En vrijwel iedereen heeft een eerste verhaal dat verzandt in dezelfde clichés - trek je dat niet te zeer aan! Het is een vrij natuurlijke eerste reactie, zelfs, want als je net begint met schrijven, dan liggen de clichés "bovenop" in je hoofd en daar schrijf je dus over. Dat geeft helemaal niet, als je maar beseft dat er zoveel andere mogelijkheden zijn.
Blijf vooral veel schrijven, maar ook veel lezen. Zoek naar verhalen met plots die je heel erg aanspreken en probeer te analyseren wát zo'n plot boeiend maakt. Dat helpt echt.
Ik wil je ook niet demotiveren of zo, maar ik wilde wel eerlijk aangeven wat mijn mening is. Sorry als ik 't allemaal een beetje te bot geformuleerd heb. :/
En vrijwel iedereen heeft een eerste verhaal dat verzandt in dezelfde clichés - trek je dat niet te zeer aan! Het is een vrij natuurlijke eerste reactie, zelfs, want als je net begint met schrijven, dan liggen de clichés "bovenop" in je hoofd en daar schrijf je dus over. Dat geeft helemaal niet, als je maar beseft dat er zoveel andere mogelijkheden zijn.
Blijf vooral veel schrijven, maar ook veel lezen. Zoek naar verhalen met plots die je heel erg aanspreken en probeer te analyseren wát zo'n plot boeiend maakt. Dat helpt echt.
NaNaa zei op 12 feb 2015 - 15:52:
Nou ja, ik stalk alles en ik was nieuwsgierig dus ik ben maar een beetje gaan lezen en nou kan ik net zo goed mijn steentje bijdragen.
Hoofdstuk 1:
- Ten eerste schrijf je ‘London’ en het is heel vervelend, want zoals Kayley al zei; je schrijft Nederlands dus.. schrijf dan ook Nederlands. Londen, dus.
- Iphone moet iPhone zijn.
- Kan misschien aan mijn opvoeding liggen natuurlijk, maar als je dochter 19 is en je vrouw (?) woont in Spanje, en je kan niet met haar mee, dan laat je haar toch gewoon gaan? Dat ze in haar eentje op vakantie gaat of iets dergelijks, tot daar aan toe. Maar ze gaat naar haar moeder. Hij kan haar op het vliegveld afzetten, zij haalt haar op.. Of ze is natuurlijk geadopteerd en ze hebben deze vrouw nog nooit ontmoet, kan ook.
-
-
-
- Ik wist niet dat ijskraampjes in overdekte winkelcentra (mogen) staan.
- En wat Kayley ook al zei over het niet kennen van One Direction en dat dat praktisch onmogelijk is – daarbij zat de Claire’s volgens mij ook al vanaf dag 1 vol met One Direction merch.
Hoofdstuk 2 heeft Kayley wel zo goed als alles over gezegd verder. Oh ja, Paul.. manager? Shoot me if I’m wrong maar.. ik dacht dat hij gewoon bodyguard was?
Hoofdstuk 3:
- Getting it off my chest
-
- Dit zal wel weer mijn opvoeding zijn, maar mijn vader zou me vierkant uitlachen als ik vertelde dat ik iets voelde voor een jongen van een popgroep die ik even gezien had. Laat staan dat hij zou voorstellen dat ik naar hun concert ga zodat ik ze kan ontmoeten. Maar er zullen vast lievere papa’s bestaan.
Hoofdstuk 4:
-
-
-
-
- Het valt me op dat bijna elke zin bestaat uit bijzinnen, en dat je ontzettend vaak waarna gebruikt en beide zijn heel vervelend. Het is prima om af en toe een lange zin tussendoor te hebben, maar dit is wel ietwat vervelend. Probeer er een korte zin tussen te plakken, en vermijd steeds hetzelfde woord te gebruiken.
Nou moet ik werken, maar ik hoop dat het dusver geen complete bullshit is.
Nou ja, ik stalk alles en ik was nieuwsgierig dus ik ben maar een beetje gaan lezen en nou kan ik net zo goed mijn steentje bijdragen.
Hoofdstuk 1:
- Ten eerste schrijf je ‘London’ en het is heel vervelend, want zoals Kayley al zei; je schrijft Nederlands dus.. schrijf dan ook Nederlands. Londen, dus.
- Iphone moet iPhone zijn.
- Kan misschien aan mijn opvoeding liggen natuurlijk, maar als je dochter 19 is en je vrouw (?) woont in Spanje, en je kan niet met haar mee, dan laat je haar toch gewoon gaan? Dat ze in haar eentje op vakantie gaat of iets dergelijks, tot daar aan toe. Maar ze gaat naar haar moeder. Hij kan haar op het vliegveld afzetten, zij haalt haar op.. Of ze is natuurlijk geadopteerd en ze hebben deze vrouw nog nooit ontmoet, kan ook.
-
Hoewel ik natuurlijk heel blij ben met mijn nieuwe mobieltje (ik had eerst een blackberry)Ik heb niet het idee dat het heel relevant is om te weten dat ze eerst een BlackBerry had. Maar dat ligt misschien aan mij.
-
Besluitend dat ik er wel even naar binnen kan loop ik erheen.Ik vind dit een vervelende zin. ‘Ik’ ontwijken aan het begin van je zinnen is super begrijpelijk, maar let er wel op dat het niet hinderlijk wordt, zoals hier (vind ik persoonlijk dan). “Ik besluit dat ik er wel even heen kan, en loop naar binnen.” Zou voor mij veel lekkerder klinken. Of een vermijding van die dubbel “er” zou ook al wonderen doen. “Besluitend dat ik wel even naar binnen kan, loop ik erheen.”
-
Het is namelijk 30 graden of zo en laat me je zeggen. In London is dat echt niet fijn.Ten eerste staat die punt daar echt compleet uit zijn plek. “In Londen is dat echt niet fijn.” Is namelijk geen complete zin en kan dus niet zelfstandig staan. Maar ik wilde eigenlijk zeggen dat ik me niet kan voorstellen dat 30 graden in Londen zo veel erger is dan 30 graden in Amsterdam.
- Ik wist niet dat ijskraampjes in overdekte winkelcentra (mogen) staan.
- En wat Kayley ook al zei over het niet kennen van One Direction en dat dat praktisch onmogelijk is – daarbij zat de Claire’s volgens mij ook al vanaf dag 1 vol met One Direction merch.
Hoofdstuk 2 heeft Kayley wel zo goed als alles over gezegd verder. Oh ja, Paul.. manager? Shoot me if I’m wrong maar.. ik dacht dat hij gewoon bodyguard was?
Hoofdstuk 3:
- Getting it off my chest
-
Ik loop de trap op en loop mijn kamer inweer zo’n dubbel woord dat stoort. “Ik loop de trap op en mijn kamer in” is voldoende.
- Dit zal wel weer mijn opvoeding zijn, maar mijn vader zou me vierkant uitlachen als ik vertelde dat ik iets voelde voor een jongen van een popgroep die ik even gezien had. Laat staan dat hij zou voorstellen dat ik naar hun concert ga zodat ik ze kan ontmoeten. Maar er zullen vast lievere papa’s bestaan.
Hoofdstuk 4:
-
Voor een moment blijf ik zo zitten, waarna ik opsta en me uitrek. In mijn pyjama loop ik de trappen af, waarna ik de keuken inloop.Weer zo’n vervelende herhaling. “Voor een moment blijf ik zo zitten, daarna sta ik op en rek me uit. In mijn pyjama..” Verder weet ik ook niet precies of dit een goed gebruik van waarna is.
-
diner tafelEettafel?
-
Er staat geen heel interessante dingen in
-
Dan valt mijn oog op het bankje waar ik gisteren ook op zat. Het is nog leeg en dus besluit ik dat het een goede plaats isIk kan me niet voorstellen dat er geen meisje is geweest dat gedacht heeft dat het geen verkeerd idee zou zijn om hogerop te staan, of in ieder geval een vader die geen zin had om tussen de meisjes te staan maar wel in de buurt van zijn dochter wilde zijn. Desnoods een oude vrouw die niks beters had te doen. Maar goed. Verder weet ik ook niet of je ooit op een concert bent geweest, maar een uur van te voren “redelijk vol”.. denk eerder vijf uur van te voren en al stampvol.
- Het valt me op dat bijna elke zin bestaat uit bijzinnen, en dat je ontzettend vaak waarna gebruikt en beide zijn heel vervelend. Het is prima om af en toe een lange zin tussendoor te hebben, maar dit is wel ietwat vervelend. Probeer er een korte zin tussen te plakken, en vermijd steeds hetzelfde woord te gebruiken.
Nou moet ik werken, maar ik hoop dat het dusver geen complete bullshit is.
xEmma zei op 12 feb 2015 - 15:57:
Wat lief dat iedereen er zo veel tijd in steekt! Als we een keer niet veel aanmeldingen hebben ga ik jullie lekker een van mijn dingen voorschotelen mwahhaha
Ik wil ook een steentje bijdragen, maar dat steentje komt waarschijnlijk dit weekend!
Wat lief dat iedereen er zo veel tijd in steekt! Als we een keer niet veel aanmeldingen hebben ga ik jullie lekker een van mijn dingen voorschotelen mwahhaha
Ik wil ook een steentje bijdragen, maar dat steentje komt waarschijnlijk dit weekend!
Na een intense week FanFic Schrijft gaan we nu weer door met ons allerlaatste verzinsel: FanFic Feedback. Als je niet weet wat dat is, kun je er hier meer over lezen. Ook kun je nog altijd je verhaal opsturen want die van volgende week staat nog niet vast.
En dan nu concreet over deze week: we behandelen He's The One van Ivana, van woensdag tot woensdag, dus vanaf vandaag tot 18 februari. Dit verhaal telt 30.000 woorden, maar je moet zeker niet alles lezen om commentaar te kunnen en mogen geven.
Ivana is op de hoogte van hoe dit eraan toe gaat gaan: wees eerlijk, windt er geen doekjes om, zeg waar het op staat. FanFic Feedback is ervoor mensen hun stukken te laten verbeteren en je schrijven te evolueren, dus meldt de dingen die niet goed zijn, maar laat ook zeker weten wat wél haar sterke punten zijn.
Kortom: wat moet ze zo houden en waar moet ze aan werken?