Hoofdcategorieën
Home » V0nneke
V0nneke
Voornaam:
Yvonne
Status:
Woonplaats:
Nederland
Leeftijd:
19
Hobby's:
Muziek luisteren/maken, computeren, creatief bezig zijn
Website:
Kort iets over V0nneke:
Ik heb mezelf nooit zien ontwaken
in de armen van een vrouw
Ik heb haar nooit aan mogen raken
Hoewel ik zielsveel van haar hou
Ik wacht al lang, al heel mijn leven
Ik slijt mijn dagen hier alleen
Ik had er alles voor gegeven,
Gewoon, wat liefde om me heen
Ik hoop dat ik haar zal ontmoeten
Dat ik zal smelten van haar stem
Ze zal me liefdevol begroeten
Alsof ik haar al eeuwen ken
Ik zou haar graag ooit eens omarmen
Voor een nacht, of voor een uur
Laat haar mijn kille hart verwarmen
Met haar passievolle vuur
You're too old to be so shy
[i]
Laatst aangepast op 07-06-2014 23:02
Ik ben dus Yvonne en ik ben 19 jaar. Ik hou ervan om muziek te maken en te luisteren, te dichten en verhaaltjes te schrijven.
Momenteel studeer ik Docent Muziek op het conservatorium in Maastricht
Fanfics:
Mika, the boy who loved too much {songfic}[af]
Mika, the boy who fought too much {songfic}[af]
Gedichtjes [a]
Vervolg op Mikareeks
Meer One-shots
Unexpected Friendship
Time Hollow
Blauw: Af
Oranje: Mee bezig
Rood: Ligt stil
Paars: Nooit af
Groen: Ooit?
Je loopt door de bossen. Het is donker en je bent alleen. Opeens hoor je geritsel. Het komt vanachter. Je schrikt en kijkt achterom. Er is niets te zien. Je draait je weer om en loopt verder. Je vertrouwd het niet meer en begint te rennen. Dan hoor je weer gekraak. Nu weet je het helemaal zeker. Je word achtervolgd. Door een dier misschien? Of toch door een mens? Waarom moest je dan zonodig ook 's avonds door de bossen wandelen? Die frisse lucht kan je toch ook in de tuin krijgen? Je weet toch dat het gevaarlijk is om 's nachts alleen te zijn? Je begint nog harder te rennen. Plotseling hoor je weer gekraak en vlak daarna voel je een hand op je schouder. Je hart begint steeds sneller te slaan als je voelt hoe het ding je haren wegstrijkt. De koude lucht laat je nekhaartjes overeind staan ...
Statistieken van V0nneke
Tijd on-line:
4 dagen 10 uur 20 minuten 18 seconden
Laatst on-line:
30 nov 2014 - 21:29
Geregistreerd op:
15 april 2010 - 19:25
Aantal bezoekers:
5944
Aantal woorden:
156694
FanFiction van V0nneke
Gastenboek van V0nneke
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
wordslover zei op 26 feb 2011 - 22:10:
Hihi (:
Ik ben ongelooflijk blij dat je 't gedaan hebt,
want zo kan ik eraan denken de volgende keer!
Weet zeker dat je 't met 't hele verhaal voorkomen hebt,
Vind 't altijd echt heeeel fijn als mensen iets opmerken en iets zeggen,
want anders leer ik er zo weinig van!
Heel lief alle lieve reacties enzoo, en ik ben er echt blij mee hoorr, maar 't is toch altijd handig ook weer verbeterpuntjes te horen
xkus
Hihi (:
Ik ben ongelooflijk blij dat je 't gedaan hebt,
want zo kan ik eraan denken de volgende keer!
Weet zeker dat je 't met 't hele verhaal voorkomen hebt,
Vind 't altijd echt heeeel fijn als mensen iets opmerken en iets zeggen,
want anders leer ik er zo weinig van!
Heel lief alle lieve reacties enzoo, en ik ben er echt blij mee hoorr, maar 't is toch altijd handig ook weer verbeterpuntjes te horen
xkus
Faramir zei op 26 feb 2011 - 21:57:
Ah, daar heb ik ook lang mee geklummeld, maar ik denk dat ik een beetje weet hoe je zo iets doet, maar tis moeilijk uit te leggen, omdat het een soort van iets is wat je op gevoel kan doen en leert van naar vele schrijvers te kijken hoe zij het oplossen
Ik rende over het bospad, wetend dat de man nog steeds achter me aan zat.
Mijn voeten rende over het zachte pad, terwijl ik de bomen achter me liet en de wereld zover mogelijk achter me probeerde te laten. Een onuitputtelijker angst stroomde als bloed door mijn lichaam, maar mijn voeten leken daar kracht uit te putten om door te lopen. Te rennen zo snel als ik kon, zodat de man, die steeds achter me liet, wist dat ik het op het lopen had gezet en helemaal niets met hem te maken wilde hebben. Het was misschien dom maar tegelijkertijd normaal dat ik wegrende zonder de man ook maar één blik te gunnen. Iedereen zou in mijn plaats hetzelfde doen... Tenminste dat dacht ik...
Misschien is dit iets?
Ah, daar heb ik ook lang mee geklummeld, maar ik denk dat ik een beetje weet hoe je zo iets doet, maar tis moeilijk uit te leggen, omdat het een soort van iets is wat je op gevoel kan doen en leert van naar vele schrijvers te kijken hoe zij het oplossen
Ik rende over het bospad, wetend dat de man nog steeds achter me aan zat.
Mijn voeten rende over het zachte pad, terwijl ik de bomen achter me liet en de wereld zover mogelijk achter me probeerde te laten. Een onuitputtelijker angst stroomde als bloed door mijn lichaam, maar mijn voeten leken daar kracht uit te putten om door te lopen. Te rennen zo snel als ik kon, zodat de man, die steeds achter me liet, wist dat ik het op het lopen had gezet en helemaal niets met hem te maken wilde hebben. Het was misschien dom maar tegelijkertijd normaal dat ik wegrende zonder de man ook maar één blik te gunnen. Iedereen zou in mijn plaats hetzelfde doen... Tenminste dat dacht ik...
Misschien is dit iets?
Hargbloem zei op 26 feb 2011 - 21:46:
Oke, ik kan je ook gewoon melding geven bij nieuw hoofdstuk als je dat fijn vind?
Oke, ik kan je ook gewoon melding geven bij nieuw hoofdstuk als je dat fijn vind?
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
Jah, maar das niet egt talent.
Talent is dat je dat al vanuit je zelf kan.
Ik heb dit geoefend oftewel ik maak mijn eigen talent
Kwestie van oefenen.