FanFic.nl

sweet Zoë Jane

Proloog twee

Ik stop bij een hotelletje midden in de woestijn. Arizona, een verlaten woestijn stad, met niets anders dan zand en cactussen. Misschien hier en daar een gebroken gezin. Zoals dat van mij is. Mijn vader is vast niet naar me opzoek; Ik ben wat je noemt onzichtbaar. Ik kan er mee leven. Toen mijn moeder bij m’n vader weg ging, liet ze me achter met de hoop dat ik ooit voor mezelf kon opkomen. Ik ben nu 18 jaar en dat kan ik nog steeds niet. Mijn vader, ik geef hem de schuld van al het ongeluk. Hij slaat me, hij sloeg mijn zusje. Wat hij nog meer met haar deed, dat kan ik niet vertellen. Je gelooft me toch niet. Ik wil niet dat iemand het weet. Hou er over op ! Hij schreeuwde altijd. Telkens als er geen bier meer in huis was, sloeg hij me zo hard dat ik naar de winkel moest, zelfs op zondag. Dan ging ik stiekem naar Aureline. Haar moeder troostte me altijd. Maar zelfs zij kon niet de plaats van mijn moeder innemen. Ik begrijp nog steeds niet waarom ze nooit naar de politie is gegaan, om toch ooit eens aan de alarm bel te hangen. En hem eens goed luid in iedereen z’n oren te doen klinken. Inderdaad dat deed ze nooit. Ik ging bijna nooit naar school. Ik moest altijd thuis zijn van papa. Kayline, mijn zusje ging er wel heen. Ze zat al op de universiteit. Die ene keer dat ze naar huis kwam met feestdagen, dan was het altijd ruzie. Maar als ik bij haar was, dan was ik gelukkig. Ik heb ook nog een jonger broertje, maar die zit meestal bij zijn vrienden; hij is nu 14 jaar. Ik zie hem soms als ik bier moet gaan halen voor papa. Dan hangt hij op het stadsplein met die vrienden van hem. Ik had hem een paar keer gezien met een fles cider in zijn hand. Ik was er zo van geschrokken, dat ik de hele nacht op mijn kamer heb gehuild. Niet hij ook. Ik wilde niet dat mijn broertje, Marcus, ook zo werd als die bullebak van een vader is.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.