Proloog;
Ik loop door de verlaten straten. Soms tuft er zo een auto door, zo eentje zonder dak. Dan zit daar een man in met een grasspriet in z’n mond of een vrouw met een peperdure zonnebril. Ik kijk er niet van op dat ze niet omkijken, wie ben ik nou? Ik slenter nog steeds langs de rand van de weg. Het zand bevuilt mijn sneakers. Maar ik let er niet zo op. Ik kijk voor me, naar mijn toekomst. Achteruit kijken doet me teveel pijn. Ik weet niet waarom ik weg ben gegaan. Misschien was de dood van m’n zus er wel te veel aan. Nu zou ik alles op me krijgen. Het word steeds frisser en donkerder. Maar ik ben niet moe. Ik zie de sterren boven m’n hoofd. Ik wil op dit moment een ster zijn, zonder dingen om aan te denken. Alleen maar ver weg van deze aarde zijn. Ik wil hier niet zijn. Waarom ben ik dan nog steeds hier? Ik hoor mijn naam, die mijn vader zo vaak tegen me had geschreeuwd. Zoë Jane !

Zoë Jane is een liedje van Staind. Geweldig liedje!