FanFic.nl

sweet Zoë Jane

Hoodstuk8: Totaal onverwacht

Nu ik mijn verhaal had verteld had ik gehoopt dat hij het zijne ook zou vertellen, maar ik dwong hem niet. ‘Je wilt zeker mijn verhaal ook horen.’ Zei hij nadat hij voor zichzelf en mij een glas cola had ingeschonken. Ik knikte ‘Maar als je niet wilt moet dat niet. Ik dwing niemand graag.’ Ik glimlachte en hij knikte. ‘Maar ik wil eerlijkheid dus moet ik het wel vertellen.’ Hij zuchtte en keek eerst even een paar seconden door het raam naar buiten, alsof hij aan het bedenken was hoe hij zijn sprookjes leven zou beginnen. Met er was eens … of Ooit in een ver land…
‘Ik heb mijn middelbaar nooit afgemaakt.’ Ik verslikte me in m’n cola. ‘Had je niet verwacht eh?’ Ik knikte met een wel heel verbaasd gezicht. ‘Hoe komt het, ik had altijd gedacht dat je zo’n goede student was.’ Hij knikte. ‘In de lagere school zeiden de leerkrachten dat ik het nog ver zou schoppen, misschien zou ik wel heel groots worden met mijn brein. Maar als je vrienden je op het slechte spoor zetten kun je niets anders doen dan de bus te nemen, want het zijn toch je vrienden. Ik wilde niet overkomen als de bangerik, of de sul die niets verkeerd wilde doen. Zij vonden het kicken om zich tegen de regels te keren, maar ik vond het vreselijk, ik lag er ‘s nachts wakker van . Ik kon niets meer zeggen tegen m’n ouders. Maar na een paar maanden was ik zo gewend om in die cultuur te leven, dat het al snel mijn thuis werd.’ Ik keek nog steeds verbaasd. Vroeger op de lagere school werd hij altijd als nerd uitgescholden, nu zou hij de slechterik zijn. Ik kon het maar moeilijk bevatten dat de wereld zo verkeerd zou uitpakken. Ik werd een beetje gevoed door afgrijzen. Maar hij had me een onderdak aangeboden dus kon ik niet onbeleefd zijn.
Ik zuchtte en hij ook. ‘Sorry als je anders over me dacht. Ik moet nu nog iets regelen met iemand dus ik ben over twee uurtjes ofzo terug. Je doet maar wat je wilt.’
Ik knikte en keek bezorgd toen hij door de deur naar buiten ging. Hij was toch niet van plan om weer op het verkeerde spoor te geraken. Of was hij nooit echt ten goede gekomen? Is er dan niets goeds aan deze wereld. Ik kon hier niet blijven zitten en me suf piekeren over alles wat ik te weten was gekomen. Ik zag hem in de auto een sigaret aansteken en ik zuchtte verslagen. Het huis wakkerde mijn nieuwsgierigheid aan want het had vele kamers met kasten en dergelijke. Ik probeerde niet stiekem over te komen. Als een dief in het holst van de nacht sloop ik naar Marthens slaapkamer. Ik deed de deur open die vreselijk kraakte. Er was niet echt iets wat ik wel verwachtte. Ik schrok toen ik het zo herkenbare bruine flesje op z’n bureau zag staan. Ik werd woedend en gooide alles wat er maar op leek in de vuilbak. Ik zocht in de koelkast naar hetzelfde voorwerp en gooide alles in de vuilbak wat me niet aanstond. Wat natuurlijk ontzettend egoïstisch was.
Toen ik klaar was zat ik trillend in m’n eigen kamer alsof ik koorts had. Mijn handen trilden en ik barste in snikken uit. Zo bleef ik liggen, met mijn hoofd in mijn kussen begraven. Totdat ik voetstappen op de overloop hoorde. ‘Ja, ze is wel een beetje kwetsbaar dus let je alsjeblieft op je woorden. Ze zal het vast niet goed vinden wat wij nu gaan doen.’ Toen de deur open ging stond Marthen er weer met een van zijn kameraden. Was dat de verkeerde vriend of was dat eentje die hij had ontdekt op het goede spoor?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.