Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Fearing hearts. » Hoofdstuk 1.
Fearing hearts.
Hoofdstuk 1.
Dikke stoomwolken vielen neer over perron 9 3/4 terwijl ik liep. Het rammelen van mijn hutkoffer viel niet op tussen de talloze geluiden die gemaakt werden door alle anderen op het perron. Ouders die hun kinderen een fijn jaar wensten, vrienden die schreeuwden om elkaar te vinden, mar ook katten die miauwden, uilen die krasten, en padden die hun vreemde, kwakende geluid uitstootte.
Ik wist dat het geen zin had mijn vrienden te zoeken in deze rommel, dus trok ik mijn hutkoffer het trapje op en sleepte ik hem mee door de trein. Ergens achterin was alles nog helemaal leeg, en met een zucht plofte ik daar neer, na mijn hutkoffer in het bagagerek gehesen te hebben.
Met mijn hoofd tegen het raam keek ik of ik mensen herkenden, mensen die ik wilde zien, maar ik zag alleen vage bekenden. Mensen waarvan ik het gezicht wel kende, maar de naam niet.
Het leek nog uren te duren tot ik eindelijk gezelschap kreeg. Maar toen hij er was, verscheen hij in de vorm van Lyva, mijn beste vriendin. 'Lyrah!' Haar stem galmde blij door de coupé, en ik keek verrast om. Het volgende wat ik zag was een grote bos met roodbruine krullen. Ik was met mijn eigen donkerbruine, licht-golvende haar altijd al jaloers op haar geweest.
'Hoe gaat het?' Ze hield me op een armlengte afstand.
'Oké,' antwoordde ik. 'hetzelfde. En met jou?'
Ze knikte begrijpelijk. 'Ook goed hoor. Ik heb ik ben gaan skiën met mijn ouders.' Ik grinnikte. 'Vertel je dat ook even aan Joey?' Ze trok een gezicht. Lyva kwam uit een dreuzelgezin, maar onze beste vriend Joey was een halfbloed, maar opgevoed met alle tover regels. Hij vond het waarschijnlijk om te gillen dat mensen op latten over de sneeuw zouden glijden.
En alsof hij het allemaal gehoord had kwam Joey een minuut later binne n, met een grote grijns op zijn gezicht. 'En wat hebben jíºllie deze vakantie gedaan?' Vroeg hij.
Voor Lyva ook maar iets kon zeggen, nam ik het woord. 'Ik heb niet veel bijzonders gedaan, en jij? Zeker weer met de kippen op stap geweest, omdat je verder alles saai vond?'
En toen Lyva vertelde dat ze was gaan skiën, wist Joey met een blik op mij dat hij maar beter niet kon gaan lachen.
De rest van de treinreis verliep vlekkeloos, met veel gelach, gepraat, smekkies in alle smaken en een uiteengespatte chocokikker.
Reacties:
Leuk verhaal.
En je hebt wel een fijne schrijfstijl, op een paar slodderigheids foutjes na.