FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Chapt 28: Team Plasma?! Rescue Munna!

Sora kwam krampachtig overeind en keek de twee mannen vuil aan. Stelletje lage idioten, dat waren het. Sparky vonkte kwaad, maar wachtte een reactie van Sora af. Deze schudde echter zijn hoofd, omdat hij wist dat de Pikachu nog uitgeput was van zijn gevecht. Hij had immers al al zijn kracht opgebruikt met die Volt Tackle. Hij zat nu wel diep in de nesten door het besluit dat hij net had genomen. Eén van de twee leek te snuiven. ''Watchog, Hypnosis!'' Sora keek verward naar de pokémon die zijn opdracht uitvoerde. Hij kreeg echter pas laat door dat die Hypnosis op hem gericht was. Sora wankelde slaperig achteruit. Kio en Sparky liepen bezorgd naar hem toe, maar bleven stokstijf staan toen de jongen achterover op de grond viel en bijna rechtop in slaap viel. Hij vocht echter tegen de slaap, dus hij kreeg nog half mee wat er gebeurde. Hij zag nog net hoe de twee mannen op de Munna afliepen en haar wilde grijpen. Nee...! Niet.. Niet.. de..!'' bracht hij krampachtig uit. Hij wilde opstaan, maar die poging was tevergeefs. Sora leek de moed op te geven, totdat hij een bekende stem hoorde. ''Suki, doe je Thunderbolt!'' Een gele lichtflits zorgde ervoor dat Sora zijn ogen wijd opende. De man die het dichtst bij de Munna stond werd geraakt. Geschrokken keken zowel hij als zijn collega naar de plek waar het vandaan kwam. Daar zagen ze Roxas en Chiara staan. Roxas had Suki tevoorschijn gehaald, terwijl Chiara dreigend met een pokéball in haar handen stond. Dat was vast die van Kioko.

''Laat die Munna gaan, en laat hen met rust!'' riep Roxas kwaad. ''En maak dat jullie wegkomen!'' voegde Chiara er op dezelfde toon aan toe. De twee wisselden een blik met elkaar uit, maar lieten toen de Watchog terugkeren. ''Dit is heus niet de laatste keer dat je ons zult zien,'' sprak één van de twee mannen nijdig, voordat hij zich omdraaide en achter zijn collega aan wegliep. Roxas trok met zijn vinger zijn ooglid omlaag en stak zijn tong uit. ''Stelletje bangeriken,'' mompelde hij. Chiara was inmiddels bij Sora geknield en hielp hem recht. ''Alles oké? Je ging er zomaar vandoor,'' sprak ze, waar Sora even over na moest denken. Hij was nog steed suf van die Hypnosis. Het was een wonder dat hij nog wakker was. ''Ik moest wel.. Kio ging er opeens vandoor...'' mompelde hij. ''Wat is er gebeurd? Je ziet er zoals gewoonlijk niet al te gezond uit,'' weerklonk nu de stem van zijn broertje. Hij keek op, recht in de blauwe ogen van Roxas. ''Ik heb de aanval voor die drie daar opgevangen. Vervolgens werd er een Hypnosis op me gebruikt,'' mompelde hij als antwoord op Roxas' vraag. Hij viel bijna voorover, maar Chiara hield hem net tegen. Ze pakte zijn rechterarm en legde die over haar schouder. Roxas vond dat ze het niet alleen aankon en pakte Sora's andere armen, waarna hij vervolgens hetzelfde deed als het meisje. ''We kunnen het beste naar het Pokécenter gaan. Sora heeft rust nodig zo te zien, en Taiki en Sparky moeten nog verder opgelapt worden,'' legde hij aan Chiara uit. Ze knikte enkel, en liep toen de richting uit naar het Pokécenter.

''Wacht, en die Munna dan?'' vroeg Sora plots, waardoor ze even stopten en achterom keken. ''Het was duidelijk dat ze die Munna voor iets wilden hebben,'' ging Sora verder. Roxas keek moeilijk naar de pokémon. ''Als dat zo is, kunnen we haar moeilijk aan haar lot overlaten, niet?'' Hij keek recht in de donkerblauwe ogen van de persoon die dit gezegd had. Hij wist dat ze gelijk had. Toch vertrouwde hij het niet helemaal. Er was meer aan de hand. Het liefst wilde hij weten waarom Plasma achter de Munna aanzat. ''We kunnen haar op zijn minst bij ons houden..'' mompelde Roxas. Sora keek wat vrolijker toen zijn broertje dat zei. ''Wil je met ons mee?'' klonk de meisjesstem weer, op een verwelkomende toon. De roze pokémon dacht even na, voordat ze vrolijk knikte en op Sora afzweefde. ''Volgens mij mag ze je wel,'' grinnikte Chiara. Sora gromde nukkig, maar zette toen een glimlach op. Op dat moment begon Roxas weer te lopen, en de pokémon volgden hen.

''Hoe voel je je nu?'' Chiara's bezorgde stem liet Sora opkijken. Hij was even in zijn bed gaan liggen om wat uit te rusten. ''Prima,'' sprak hij, op een optimistische toon. Hij stak zijn duim op en grijnsde dom, maar het scheen wel te werken. Het meisje glimlachte al. ''De pokémon?'' vroeg de jongen toen, met opgeheven wenkbrauw. ''Hetzelfde als jij,'' antwoordde ze. ''Hoe gaat het me je eerste badge?'' Ze grijnsde breed, maar Sora fronste licht. Oh, dat was waar ook. Hij had nu een badge. Stom van hem. Hoe kon hij dí¡t nou vergeten? Snel greep hij in één van zijn zakken en vond het kleine ding. Geen krassen of iets anders. Gelukkig. ''Ga je nog een poging wagen op de gym?'' Nieuwsgierig keek hij haar aan, maar keek verbaasd toen ze haar hoofd schudde. ''Ik denk niet dat dat gaat werken. Ik laat de gyms aan jou over. Doe dus je best, oké?'' Die beslissing had ze wel snel genomen, zeg. Of was hij voor een paar dagen bewusteloos geweest? Ach, misschien had ze die gedachte al voordat ze meedeed aan een gymgevecht. Dat leek hem logischer. Hij knikte vastberaden. ''Zal ik doen!''

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.