FanFic.nl

Unsolved Mysteries

. Colours in the Sky .

Nyota keek even naar de poot en liet toen haar blik over de arm glijden. Uiteindelijk keek ze in het vriendelijke gezicht van de Charmander. “Wees maar niet bang, ik bijt niet.”�
Dezelfde situatie, maar zo’n andere opmerking. Hoe bestond het dat het de sfeer zo anders kon zijn? Nyota stak haar eigen poot uit en liet de Charmander haar helpen. “Alles oké?”� vroeg hij vervolgens. De Eevee knikte. “Niks aan de hand. Het was meer de schrik, geloof ik.”� Het viel haar op dat de Charmander een witte sjaal om zijn nek droeg. Er zat een klein embleem op met een maansikkel en drie sterren. “Waar is die van?”� Nyota wees met haar poot naar de sjaal en keek de Charmander geïnteresseerd aan. Die liet zijn blik even naar zijn nek afglijden voor hij weer naar Nyota keek. “Die? Oh, die is van de guild.”�
“De guild?!”� Wat ze ook verwacht had, dit was het in elk geval niet. “Tja, het is maar een saai sjaaltje hoor.. De anderen hebben veel leukere dingen.”� De grijns op het gezicht van de Charmander was.. opvallend. “Maar dan.. Zit jij in een exploration team?”� Nyota kreeg steeds meer interesse in deze Pokémon. Wie was hij? Hoe lang zat hij al bij de guild? Kon hij een goed woordje voor haar doen? “Niet helemaal - maar ik heb geen tijd om het uit te leggen.”� Hij zwaaide even met het item dat de Sableye eerder in zijn klauwen had voor Nyota’s ogen. “Dit is een Volt Charm, een erg waardevol item wat de verdediging van een Pichu, Pikachu of Raichu versterkt. Die Sableye jatte het van Mira.. Gelukkig was ik in de buurt. Maar, het is nu tijd om het terug te brengen. Zie je later nog!”� Voor Nyota nog gedag kon zeggen of kon vragen wie Mira nou eigenlijk was, was hij alweer weggerend. Ze keek hem even na, voor ze besloot haar zoektocht te vervolgen. Ze zou het pad aflopen - achter de Chamander aan - om te zien of er nog iets aan die kant van Dream Village te vinden was.

Allerlei soorten winkeltjes, Pokémon in alle soorten en maten - Dream Village was zeker een kleurrijke plek. Er liepen hier genoeg Pokémon rond die Nyota nooit van haar leven had gezien. Bovendien was de sfeer die in het dorpje hing erg uitnodigend, ondanks haar eerdere aanvaring met Lenora. Als ze hier daadwerkelijk ging wonen, zou ze het zeker wel naar haar zin krijgen.
Het dorpje was echter niet groot en ze bereikte al snel een stuk pad dat omhoog ging. Hier zaten geen winkeltjes meer langs. Zich afvragend wat er aan het einde van het pad zat besloot ze eens een kijkje te nemen. Haar staart zwiepte af en toe vrolijk heen en weer. De top was al in zicht en Nyota versnelde ongemerkt haar pas. Het pad werd minder stijl en voor ze het wist keek ze uit over een immens gebied met alles er op en er aan. Haar mond viel open van verbazing en haar ogen werden groot. “Wauw..”� wist ze zachtjes uit te brengen. Het was zo mooi.. De bossen, de bergen, de open vlaktes, alles wat je je maar kon voorstellen in één enorm stuk land. “Indrukwekkend hè?”� Haar kop draaide zich met een ruk om. Haar blik ving een gedaante op - een maar al te bekende gedaante. “Dit is nou waar het allemaal om gaat: de dungeons. Vanaf hier kan je op zijn minst 90% er van zien. Hoe verder van Dream Village af, hoe gevaarlijker..”� Een schittering verscheen in de ogen van de Charmander bij het uitspreken van het woord ‘gevaarlijker’. Nyota begon steeds meer aan zijn vriendelijke aard te twijfelen. Was hij wel te vertrouwen, of bleek hij uiteindelijk toch een achterbaks schepsel te zijn?
“Mijn vader is lang geleden ongeveer daar verdwenen.”� Zijn hand strekte zich uit en wees naar een stukje erg stijle bergen. “Aangevallen door de Skarmory die daar leven.”� Nyota staarde hem aan. Goh, hij was zijn vader kwijt. Misschien was hij toch wel te vertrouwen. Hij leek er wel mee te zitten, hoewel hij erg kalm bleef. Waarom vertelde hij haar dit eigenlijk?
“Het spijt me van daarnet. Ik zag dat je Lenora al had ontmoet? Let maar niet teveel op haar, ze is niet zo aardig als ze lijkt.”� Beide Pokémon grinnikten zachtjes. “Ik ben Nyota Sky, van Sky Cottage.”�
De Charmander keerde zijn blik naar haar toe. “Aangenaam. Mij noemen ze Mercury.”� Hij glimlachte breed en kleurrijk. Kleurrijk..? Nyote draaide verward haar kop weer richting het uitzicht en zag daar een prachtige vogel aan de horizon. Het enorme wezen liet een soort glitter en een regenboog achter. De twee jonge Pokémon op de klif keken hun ogen uit. De vogel kwam naar hen toe! “Maar!... Wat.. wow!”� stamelde Mercury. Nyota kon het niet laten om even te grinniken.
Het naderen van de vogel zorgde er voor dat Nyota al snel de kleuren kon onderscheiden. Zilver en goud, voornamelijk. Nog nooit had ze een pokémon met zulke kleuren gezien. Het was schitterend. De vogel vloog sneller dan ze dacht, en ook hoger, maar liet desalniettemin een prachtige regenboog achter in de lucht. Nyota hield haar ogen op de vogel gericht alsof haar leven er vanaf hing. Wat was dit magische wezen? Waarom besloot hij zomaar over te vliegen? Zou ze dit vaker zien? Het leek wel alsof de Charmander haar gedachten kon lezen. “Maar.. wat doet Ho-oh van haar post?”� Hij fronste bedenkelijk. Nyota keerde zicht weer naar hem toe met een bezorgde uitdrukking. “Ho-oh? Post?”� Ze had blijkbaar toch niet zo goed opgelet bij de Studie van Legendes in haar oude thuis. “Ja.. Ho-oh, net als de meeste Legendes, heeft een eigen post die ze moet bewaken. Als die verlaten wordt kunnen er vreselijke dingen gebeuren..”� Nyota zag hem slikken. “Misschien maakt ze alleen een ommetje en gaat ze zo weer terug?”� probeerde ze hem gerust te stellen. Hij knikte, maar Nyota zag dat hij niet overtuigd was. “Misschien moeten we teruggaan..”� Opnieuw knikte hij. De twee stonden op en net toen ze aanstalten maakten om te vertrekken, zag Nyota iets liggen. Een prachtige veer, goud gekleurd met een tintje zilver. Ho-oh had hem vast laten vallen. Ze pakte hem op en stak hem achter haar oor. Mercury grinnikte even goedkeurend naar haar, waarna ze te samen terugkeerden naar het dorp.

Reacties: