FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Chapt 41: Long way to say goodbye II

Roxas schrok wakker, “Sora!”� De blonde jongen keek verwilderd om zich heen.
Hij had een vaag voor gevoel dat er iets mis was met zijn broer en kwam overeind. Het duizelde hem maar hij moest weten of er niet iets ernstigs was gebeurt met Sora of Chiara ookal wist hij niet waarom hij zich zorgen maakte om haar maar iets in hem zei dat hij daar naar zijn broer en vriendin moest zoeken. “Suki, ik ga Sora en Chiara achterna, mompelde Roxas en trok zijn vest over zijn shirt en liep wankelend de kamer uit. “jongeman, je mag helemaal niet uit je bed!, riep zuster Joy hysterisch door de hal toen ze de blonde jongen met Suki zag lopen. Roxas draaide zich om en keek recht in de ogen van de roze harige zuster.
“ik voel me prima… laat me alstublieft me broer gaan zoeken, zei Roxas en zag zijn omgeving ronddraaien en wankelde naar achteren maar keek fel naar de zuster die voor hem stond, “nee, je moet terug je bed in en wel nu!, riep Joy nog hysterischer. Roxas trok zijn arm weg uit haar handen en liep naar buiten. Zuster Joy keek hem met open na. Roxas rende over het donkere pad heen opzoek naar zijn broer en vriendin…


De Chimchar ging rechtop Pawniard af die hem ontweek, “Pawniard, Metal Claw!, riep N het wezen kwam recht op Shiro af en als Sora erover nadacht kon Shiro niet veel meer hebben en werd flink geraakt door de Metal Claw maar hij stond direct weer op en wierp een felle blik naar het wezen, “Shiro!, we doen een combinatie.. gebruik eerst Dig!, riep Sora met een plannetje in zijn hoofd. De Chimchar knikte en begon een gat te graven, De Pawniard keek verward omzich heen, “focus! Pawniard!”� het wezen keek kalm om zich heen, “Shiro nu Flamethrower!, riep Sora en de Chimchar kwam uit het niets onder de grond vandaan terwijl er woedende vlammen op de Pawniard afgingen en raakte het wezentje volop maar hij had zich snel hersteld, “Pawniard, doe nu je Slash!, riep N weer op zijn beurt… Sparky keek toe hoe het gevecht verliep tussen Sora en N.. hield dit ooit op? De Pikachu zuchtte diep en zag dat Chiara nog steeds op haar knieën zat met Taiki die bijkwam en liep naar haar toe en tikte haar aan, “chu?, mompelde Sparky zacht en keek met zijn blauwe ogen in de ogen van Chiara en sprong op haar schouder, “Sparky?”� De Pikachu zette een glimlach op en ging liefdevol met zijn wang over haar gezicht heen, “Pika, zei Sparky en sprong naast haar neer en plofte op de grond naast Chiara neer..
“Shiro!, riep Sora en zag hoe de Chimchar recht op de grond afging door de impact van de Shadow Claw en waar hij tot stilstand kwam en weer met moeite overeind. Het kleine oranje aapje was uitgeput en kon gewoon niet veel meer hebben… hij had zijn limiet bereikt. “Pawniard we maken het af… doe je Shadow Claw nog een keer!”� Pawniard knikte en ging rechtop Shiro af, “SHIRO!, maak dat je daar weg komt!, riep Sora in paniek maar het wezentje had zoveel schade opgelopen dat zelf een arm optillen moeite kostte… hij kon het niet aanzien dat zijn Pokémon zo werd toegetakeld en rende tenslotte het strijdveld op en ving de klap op voor zijn trouwe Chimchar die geschrokken zijn ogen opende sperde, “Chimchar!, riep Shiro en hierdoor schrokken Chiara en Sparky ook van schrokken en overeind kwamen, “Sora!, riep Chiara en Sparky begon dreigend te vonkend toen N zijn blik op haar richtte en licht grijnsde, “Pawniard, maak het af!, riep N en wees op Shiro die voor hem was gaan staan. Sora had zijn oog dicht geknepen en zag de Pawniard recht op de gewonde Shiro afkomen. Hij werd geraakt en vloog tegen Sora die hem tegenhield en samen tegen een boom aanvlogen, “Pikachupi!, riep Sparky geschrokken en rende met Chiara naar hem toe de Pikachu legde zijn voorpoten neer op zijn zij en keek of ie in orde was. Sora kwam al snel overeind maar door de eerdere aanval begon zijn schouder weer zeer te doen die hij beetpakte, “zo en wat ga je met me informatie doen?... nu je weet van haar vader… Sora?”� N keek hem uitdagend aan maar Sora was niet van plan om daar aandacht aan te besteden… natuurlijk had hij nog een belangrijke vraag maar die stelde hij liever aan Chiara dan aan hem, “houd je kop… sommige personen hebben gevoelens en daar moet je verdomme rekening mee houden… ik bepaal zelf wel of ik Chiara vertrouw of niet. Daar heb ik jou niet voor nodig!, riep Sora kwaad en kneep zijn ogen dicht. Chiara had weer haar gezicht verborgen.. de bruinharige jongen kwam verder overeind en trok Chiara zich mee, “het boeit mij geen ene snars wat jij zegt over haar vader… denk maar eens na over de mensen die hun Pokémon kwijtraken door jullie toedoen en wat je ze aandoet maar ik weet net zo als Taiki en Sparky dat Chiara niet zo in elkaar zit zoals jij beweert!, voegde hij eraan toe en keek hem kwaad aan. Hierdoor begon N breder te grijnzen wat Sora nog meer irriteerde, “we zullen eens zien… als je die schedel zoekt die is iets verderop bij de overige Plasma-leden, zei N en liep met zijn armen in zijn gevouwen weg. Sora gromde. Hij was nu zo kwaad dat hij het liefst zijn smoel wou verbouwen maar richtte zijn blik op het meisje dat naast hem stond, “Chiara, wat ik net zei meende ik niet… echt niet… mompelde Sora en richtte zijn blik op de grond… hij wilde schreeuwen en tieren maar in plaats daarvan stroomde er een traan langs zijn wang… Sora wist niet wat hij moest geloven… zijn moeder zou hebben gezegd dat hij haar kant moest kiezen maar dit was zo verwarrend. Sora draaide zijn rug naar haar toe zodat ze niet zag dat hij huilde…


Roxas kwam onderweg Rena tegen met haar Vulpix, “Roxas?.. waarom ben je alleen… en heb je verband om je hoofd?”� Rena had hem aangekeken, “ik..ehh.. ik weet alleen dat Chiara me hierheen heb gebracht meer niet, mompelde Roxas tegen het meisje met knalrode wangen… hij schaamde zich dood.. hij had altijd al moeite gehad met meisjes om te gaan. Behalve Chiara en Dawn… Dawn kende hij al van kleinsaf aan en Chiara…? hij kende haar van de boot en via zijn broer… alleen…”�Roxas?, gaat alles wel goed?”� klonk de stem van Rena in zijn oor, “ehm… ja… zeg Rena?... wil je mee naar Pinwheel Forest om me broer en Chiara te gaan zoeken?, vroeg Roxas aarzelend en werd nog roder, “ja… ik haal me broer en dan vertrekken we, antwoordde Rena en Roxas ging met haar mee naar haar huis…

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.