FanFic.nl

Harry Potter One-shots

Tonight It's Time

Nog een kwartiertje, ongeveer, en dan zou de volle maan zich tonen, dacht ik, terwijl een stuk of zeven mannen en één vrouw me volgden. We slopen een rustige woonwijk binnen, gehuld in de schaduwen van de huizen. De grote, oude bomen in de straat waaiden loom heen en weer in de wind. Alles leek rustig, en niets wees er op dat die rust zo meteen ruw verstoord ging worden.
Gebarend dat de kleine menigte achter mij me moesten volgen, slopen we een nette straat in. Serigalastraat, stond er op het bordje, dat nog net te lezen was in het licht van een ouderwetse lantaarnpaal. Toen we de hoek om gingen, zagen we een man lopen, zijn hond uitlatend. Zodra de man ons zag, deinsde hij verschrikt achteruit. Hij keek even achter zich en liep toen haastig de andere kant op, bij ons vandaan. Zij hond volgde hem op een drafje. Waarom, vroeg ik me af. We zien er misschien niet alledaags uit, maar er is geen rede om bang te zijn. Nog niet. Ik keek omhoog, en voelde de mensen achter mij mijn blik volgen. Dichte bewolking. Het was nog niet helemaal avond, maar door het dichte wolkendek leek het middernacht. Nog even, het zou nu niet zo lang meer duren.
Terwijl ik ons een steegje in leidde, keek ik door het raam van een huis naar binnen. Een jongetje met een blauwwit gestipt pyjamaatje aan, omhelsde zijn moeder, van wie ik alleen het achterhoofd kon zien. Toen het jongetje weer losliet, keek hij even naar buiten. Hij keek me recht in mijn ogen, en ik zag zijn ogen groot worden. Grommend schoot ik het steegje naast het huis in. Vanuit de woonkamer hoorde ik op gedempte toon de gil van angst en paniek. Zijn moeder zou hem ongetwijfeld troosten en zeggen dat er niets aan de hand was, dat hij het zich alleen maar had verbeeld. Ze moest eens weten. Misschien nam ik hem wel als toetje. Maar nu moest ik me niet zo laten afleiden. Het kon elk moment zo ver zijn.
Terwijl we verder door het steegje liepen, om ons in dieper gelegen schaduwen te verstoppen, kwam er een kat aangerend. Hij blies naar ons. ‘Ksst!’ riep een van de mannen achter me. ‘Stil!’ snauwde ik op een zachte maar dreigende toon naar hem. Ik zette een stap naar voren, en de kast deinsde in elkaar. Met een uitgestrekt been gaf ik hem een harde trap, het stomme beest. Hij vloog door het steegje en landde op de stoeprand. Daar bleef hij liggen, onbewegelijk.
Het smalle steegje kwam uit op een andere straat. Hier waren de huisjes iets kleiner, de gezinnen wat jonger. Dit leek me geschikt. Bekende geuren drongen mijn neusgaten binnen, en ik snoof ze hongerig op. Weer keek ik even naar boven, maar er was bijna niets veranderd. Achter me voelde ik beweging. Ze schuifelden heen en weer, liepen doelloos in het rond. Ze werden ongeduldig. Maar het zou niet lang meer duren voor onze dorst gelest zou worden. Nog even en dan zou de levensdrank vloeien. Ik kon voelen dat het nu niet lang meer op zich zou laten wachten. De tijd, de plaats, alles was perfect. Nu alleen nog even wachten, nog eventjes geduld.
Vijf minuten later was de avond echt gevallen. Een sterloze hemel strekte zich boven ons uit, helemaal donker. De wolken haalden al het licht bij ons vandaan. Alleen de paden voor de huizen waren verlicht, het licht afkomstig van de woonkamers waarin alledaagse dingen zich afspeelden. Niemand keek om naar de avond, de donkerte, de maan.
Het moment was er nu bijna, zo dichtbij dat ik het bijna kon aanraken. Ik hoefde alleen mijn arm maar uit te strekken en ik zou het voelen, kunnen vastgrijpen. Langzaam slofte ik naar het midden van de straat, geen mens zou ons daar zien staan. Ze zouden alleen duisternis zien, als ze naar buiten zouden kijken. Hijgend keek ik voor de laatste keer naar de donkergrijze wolken, die nu lichtgevende randen hadden, verlicht door het maanlicht. Heel langzaam schoof er een wolk voorbij een boom. Toen onthulde hij de maan en voelde ik het bleke maanlicht branden op mijn gezicht. Het was zo ver.

Reacties:

Lloyd zei op 22 dec 2012 - 22:54:
GEWELDIG! Je zou echt serieus een boek moeten gaan uitgeven!
Ik zou het kopen, sowieso! Heb je daar ooit niet eens stiekem aan gedacht? hihi
Geweldig! Ik kijk uit naar je volgende one-shot

Rebella zei op 13 dec 2012 - 21:56:
*staart beduusd naar het scherm* jemienee...
hoe krijg je het toch voor elkaar?
Dit is echt waanzinnig!
Heerlijk om te lezen!
R.
P.S. over verzoekjes gesproken, misschien heb je die er al tussen, maar mag er iets van een Evil Bellatrix? Of een ander familielid van haar...
goed gedaan!!!

Azula zei op 12 dec 2012 - 21:20:
Wauw, wat beschrijf je dit toch goed! Ik vind het wel jammer
dat je ons niet laat genieten van het tafereel dat hierna komt ö
Maar het is zo leuk dat je ons in spanning houdt. Zonder de titel
zou het net zo goed over Lupos kunnen gaan. Nouja, een verkeerde
versie van hem. Maarja, we weten allemaal dat dit niet over hem gaat
maar over die gore Vaalhaar. Engerd, engerd. Hij is nog net niet zo
creepy als Freddy. (: Anyway, goed gedaan!
NEXT? <3

Rue zei op 12 dec 2012 - 20:40:
Wow, mooi! Ik vind het leuk dat het niet al te bloederig is XD