FanFic.nl

New life ~ TLotR story

002

Éoma zette de douche uit, de hete stralen hielden aprupt op. Ze greep haar handoek van het rek en begon zich af te drogen. Ondertussen neuriede ze zachtjes de melodie van Payphone terwijl ze de deur van de douche opendeed en op de badmat stapte. Ze trok haar grijze joggingbroek en het oude versleten t-shirtje met korte mouwen aan en haalde de handdoek uit haar haar. Haar halfdroge, blonde haar viel in krullen over haar schouders. Haar haar krulde altijd al, maar als er vocht in de lucht zag was het echt verschrikkelijk. Kan je nagaan wat er gebeurd als ze onder de douche vandaan kwam of wanneer ze door de stromende regen fietste.
Éoma smeet haar handoek op de wasmand en deed de deur van de badkamer open. Frisse lucht. Neurieënd liep ze naar haar kamer en gooide haar kleren op bed. Opeens verstijfde ze. Heel langzaam draaide ze zich om terwijl ze ogen in haar rug voelde prikken. In de hoek zat een donkere gedaante in de schommelstoel die daar al sinds ze zich kon heugen stond.
'Goedenavond, lekker weert he?' Wantrouwend loerde ze naar de donkere hoek van haar kamer. Ze vertrouwde dit al niet, maar als mensen over het weer begonnen te praten werd het echt eng. De gedaante stond op, een vlaag pijprook dreef in haar richting. Iew, er zat een vreemde man in haar kamer, zat ie ook nog te roken! Haar blik gleed naar haar mes, die veilig op de kast achter de gedaante lag. Toen hij in haar richting liep zette ze angstig een stap achteruit.
'Wie ben jij?'
'Niet echt een orginele vraag, maar wel een zeer terechte. Ik heb vele namen, maar waarschijnlijk is mijn bekentste zelfs ook jou bekent.' Hij stapte het licht in. Het gele schijnsel van haar lamp gleed over zilvergrijs haar, een zilverwitte baard en een ouderlijk gezicht. Éoma's mond zakte open.
'Holy fuck...' Mompelde ze. 'Gandalf?' De man glimlachte en knikte. Éoma leunde tegen de muur. Dit kon niet waar zijn, Gandalf? Dé Gandalf, in haar kamer? Die leefde toch alleen in een fantasie wereld.
'Gaat het een beetje?' Éoma draaide zich vliegensvlug om en smeet haar kussen in zijn gezicht.
'Godverdomme, Gandalf, je jaagt me de stuipen op het lijf en dan vraag je of het wel gaat?!' Brulde ze. De oude man lachtte brommend. Het had iets van een grootvader die lachte om zijn kleinkind.
'Och och, de gebruikelijke opvliegendheid. Je hebt het niet van een vreemde.' Grinnikte hij. Éoma gromde wat en ging op het bed zitten. Haar hoofd tolde, hoe kon Gandalf hier in haar kamer staan. Was dit soms een of andere grap?
'Je vraagt je vast af hoe en waarom ik hier kom.' Éoma trok een wenkbrauw op.
'Kan je gedachte lezen?' Gandalf glimlachte weer.
'Nee, maar het zijn terechte vragen, net zoals je eerste. Hoe ik hier ben gekomen, zal ik nog niet kunnen vertellen, maar wel waarom. Ik ben hier gekomen om je te halen.' Éoma schudde haar hoofd.
'Waarvoor? En waar gaan we dan heen?' Vroeg ze.
'Dit is niet het moment om het uit te leggen. Vertrouw me.' Er kwam weer een wantrouwende blik in Éoma's ogen.
'Is dit een of andere grap? Zit hier "The funniest home-video's" achter?' Gandalf knipperde met zijn ogen.
'The funniest home-video's?' Vroeg hij verward. 'Laat ook maar. We moeten gaan.' In een waas greep Éoma haar mes van de kast. Ze had geen idee waarom, maar haar gevoel zei dat dat moest. Ze haalde diep adem.
'Voorruit, dan gaan we maar.' Gandalf stak zijn hand uit. Éoma pakte hem verbaasd vast. Meteen werd ze verblind door een fel licht. Ze kneep haar ogen dicht en vocht tegen de misselijkheid die het tollende gevoel veroorzaakte. Toen was alles zwart.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.