FanFic.nl

standalones

6.Daddy {schrijfuitdaging januari} Michael Clifford

‘Mama!’ Mijn vijf jaar oude dochter Clary komt binnen gerend met haar tweelingbroertje Jace.
‘Ja?’ Ik kijk op van mijn laptop naar Clary en Jace.
‘Er staat iemand voor de deur. Belde net aan en wij mogen nooit open doen en volgens mij had jij het niet gehoord. Ik knik en sta op van de bank en volg mijn kinderen naar de deur. Clary open de deur en Jace gaat als een bodyguard voor ons staan. Zijn kleine armpjes over elkaar heen geslagen en zijn gezichtsuitdrukking nors. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht en kijk dan op van mijn kinderen naar degene die voor de deur staat. Gelijk verdwijnt mijn glimlach als ik zie wie het is.
‘Hoi kunnen we praten?’
‘Wat doe je hier?’ Antwoord ik terug.
‘Mama wie is die jongen?’ Jace en Clary zijn achter me gaan staan en trekken allebei aan mijn shirt.
‘Een oude vriend van mama, ga maar spelen. Hij en ik moeten even praten.’
‘Mogen we in de woonkamer spelen?’
‘Natuurlijk schatjes.’ Ik laat Michael snel binnen en wijs hem waar hij zijn jas kan neerhangen. Ik loop naar de keuken en wacht totdat Michael eraan komt. Hij blijft staan in de deuropening en kijkt naar mijn en zijn kinderen. Ook al weet hij niet dat het ook zijn kinderen zijn.
‘Je wou praten?’
‘Ja.’ Michael loopt de keuken in. Ik ga op het aanrecht zitten en Michael gaat op de tafel tegenover me zitten.
‘Praat maar.’ Michael doet zijn mond open om iets te zeggen maar word onderbroken door Clary die huilend binnenkomt met een Jace achter haar aan.
‘Mama Jace sloeg me!’ Ik spring van het aanrecht en til Clary op en geef haar een knuffel.
‘Jace is dat waar?’
‘Ja mama.’
‘Waarom?’
‘Clary deed stom, ik moest de fee zijn en ik wil de fee niet zijn.’ Ondertussen zet ik Clary weer neer en zak door mijn knieën.
‘Dan zeg je dat toch inplaats van dat je zusje gelijk gaat slaan.’ Ik kijk dankbaar naar Michael die ook door zijn knieën is gezakt. Ik geef hem dankbaar een glimlach.
‘Okay uhm wat is jou naam?’
‘Michael.’ Clary’s en Jace’s mond valt open voordat ze elkaar aankijken en dan op hem afrennen waarna ze hem knuffelen.
‘Papa!’ Michael kijkt me verbaasd aan en kijkt dan terug naar Jace en Clary en weer terug naar mij.
‘Mama dat is toch Papa?’
‘Ga maar weer even spelen ja.’ Clary en Jace knikken voordat ze samen weglopen terwijl ze af en toe achterom kijken.
‘Uitleg.’ Michael zit weer op de tafel en ik sta met een zucht op.
‘Toen je me verliet was ik zwanger van je. Negen maanden later waren Clary en Jace er. Ik heb je nog proberen te bellen maar je nam nooit op. Ik vond dat je het moest weten, maar aangezien ik jou niet kon bereiken heb ik het Jace en Clary verteld voor als er ooit iets zou gebeuren met mij. En ik ik hou nog steeds van je.’ Ik kijk naar mijn schoenen. Ik hoef zijn gezichtsuitdrukking nu niet te zien.


Langzaam voel ik een duim die mijn kin optilt. ‘De rede dat ik je nooit terugbelde kwam door management. Maar nu fuck management. De rede dat ik hier ben is omdat ik je terug wil. Ik houd ook nog steeds van jou Chantal.’ Hij buigt zijn hoofd naar voren en dan zitten zijn lippen op die van mij.
‘En ik wil met jou samen onze kinderen opvoeden.’ Zegt hij nadat hij zich even heeft teruggetrokken. Ik krijg een glimlach op zijn gezicht en plaats mijn lippen weer op die van hem.
‘Jaaa Jace Mama en Papa zijn weer samen!’ Lachend trekken we allebei terug en kijken naar onze kinderen die vrolijk springend in de hal staan. Michael trekt me in zijn armen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Dit is alles wat ik nodig heb. Mijn kinderen en Michael.

Reacties: