FanFic.nl

Drunken mistakes||Michael Clifford {FanFic Schrijft}[afgerond]

-4-

‘We moeten trouwens ook nog naar een notaris of zo,’ zegt Lydia terwijl ze zich klaarmaakt. Ze heeft hetzelfde als gisteren aan, aangezien ze niet haar kamer in kan doordat ze haar sleutel is verloren.
‘Hoezo?’ vraagt Michael verbaast. Hij is zich aan het klaarmaken in de slaapkamer, terwijl Lydia in de badkamer staat.
‘Om te gaan scheiden natuurlijk.’ Het blijft stil en Lydia steekt haar hoofd om de hoek.
‘Michael?’ Hij kijkt op en glimlacht trillerig.
‘Scheiden. Juist ja.’ Lydia fronst en stapt verder de kamer in.
‘Niet dan?’ Michael haalt zijn schouders op en gaat op het bed zitten. Voorzichtig gaat Lydia naast hem zitten en legt een van haar handen op zijn bovenbeen.

‘Wat is er dan?’ Michael glimlacht waterig naar haar.
‘Niks. Het is alleen, nou ja. We hebben het niet echt een kans gegeven, toch?’ Lydia giechelt zachtjes.
‘Michael, we zijn getrouwd toen we dronken waren. Hoezo wil je het een kans geven?’ Michael haalt zijn schouders op.
‘In fanfics werkt het ook altijd.’ Hij pruilt naar Lydia en het meisje giechelt weer.
‘Lees jij fanfics?’ Michael bloost heftig en slaat zijn handen voor zijn gezicht.
‘Misschien.’ Lydia lacht dit keer luid en laat zich achterover vallen. Ze slaat haar armen om haar buik en laat haar lach vrijuit.
‘Ze hebben vaak betere verhaallijnen dan gewone boeken hoor!’ verdedigt de jongen zichzelf. Lydia’s lach sterft weg en ze gaat weer rechtop zitten.
‘Ik geloof je hoor,’ ze glimlacht, ‘maar ik had het gewoon niet van je verwacht.’

Het is al diep in de avond als de twee eindelijk hun weg naar Verdio maken.
‘Maar nog even over het scheiden,’ zegt Lydia vertwijfeld. Michael schudt zijn hoofd.
‘We praten er later wel over,’ zegt hij hard. Lydia krimpt iets ineen en knikt timide.
‘Okay.’ De jongen laat zijn ID aan de uitsmijter zien en stapt de club in, op de voet gevolgd door Lydia. De jongen loopt direct door naar de bar en bestelt twee cola’s.
‘Is dit de barman die gister ook werkte?’ vraagt hij aan Lydia. Hij praat direct in haar oor, vanwege de muziek, en Lydia rilt onbewust. Ze observeert de jongen achter de bar en knikt dan.
‘Denk het wel. Wat denk jij?’ Ze draait haar hoofd, waardoor hun gezichten opeens wel heel dicht bij elkaar zijn. Even zijn ze stil en dan draait Lydia abrupt haar hoofd om.
‘Hij is het,’ zegt Michael uiteindelijk. Hij houdt zijn hand op en wenkt de barman.

‘Ja?’ vraagt de man verveeld.
‘Kunnen we je iets vragen?’
‘Als jullie smerissen zijn, ik weet niks.’ Michael rolt zijn ogen.
‘We willen alleen maar weten of je toevallig iets van ons herinnert.’ Hij gebaart tussen zichzelf en Lydia en kijkt de barman afwachtend aan. De man kijkt ze allebei even aan en glimlacht dan.
‘Ah. Ik herinner me jullie wel. Jullie hebben flink wat gedronken gisteren. Leken ook erg verliefd. Jullie hebben een tijdje samen gedanst en toen vroeg jij,’ hij wijst naar Michael, ‘de dame daar ten huwelijk. Waarschijnlijk zijn jullie naar het kapelletje verderop gerend.’

‘Dat weten we dan ook weer,’ zegt Michael als de twee weer op straat staan. Lydia knikt en slaat haar armen om zichzelf heen. Ze rilt en Michael kijkt haar bezorgd aan.
‘Gaat het wel?’ Lydia haalt haar schouders op.
‘Beetje koud, maar ik overleef het wel.’ Michael schudt zijn jasje van zijn schouders en overhandigt hem aan Lydia.
‘Hier, trek aan.’ Ze kijkt naar hem op.
‘Heb jij hem niet nodig?’ Hij schudt zijn hoofd en dankbaar trekt Lydia het jasje aan.
‘Kom, we gaan terug naar het hotel. We gaan morgen wel naar de kapel.’ Lydia knikt en Michael slaat een arm om haar schouders, waarna de twee richting het hotel lopen.

Zodra het stel de lobby van het hotel instapt, worden ze besprongen door hun vrienden.
‘Waar zijn jullie geweest?!’ roept Sharon luid. Lydia trekt een wenkbrauw op en kijkt haar aan.
‘Dat kan ik ook aan jouw vragen. We konden jullie nergens vinden vandaag!’ Sharon rolt haar ogen en Lydia slaat haar armen over elkaar.
‘Rol je ogen niet naar me! Jij en jullie,’ ze wijst met een forse handbeweging naar de anderen, ‘hebben Michael en mij niet gestopt toen we met onze dronken kop wilde trouwen!’ Ze fronst en haar hart bonkt luid in haar borstkas. Ze heeft blosjes op haar wangen, veroorzaakt door de versnelde stroming van haar bloed.
‘Sorry hoor,’ zegt Sharon, ‘maar het is niet alsof we jullie konden stoppen. Jullie waren hartstikke dronken.’ Lydia stampt met haar voet.
‘Dronken mensen kan je juist hartstikke makkelijk op anderen gedachte brengen!’ Sharon haalt alleen maar haar schouders op en Lydia wilt haar aanvliegen, maar de jongens houden haar snel tegen.
‘Ik zei toch dat ze boos zou worden,’ mompelt Vera.
‘Damn right!’ roept Lydia luid. Michael legt een hand op haar schouder.
‘Rustig. We praten hier morgen tijdens het ontbijt wel over, oke?’ Het meisje kijkt even naar hem op en laat haar adem met een diepe zucht ontsnappen.
‘Goed dan.’ Michael glimlacht en leid haar naar de liften, om vervolgens naar zijn kamer te verdwijnen.

De volgende morgen praat de groep alles met elkaar uit en krijgen Michael en Lydia dan eindelijk de waarheid te horen. Vervolgens gaan ze met zijn allen Las Vegas verkennen. Ze gaan op de foto met de Eiffel toren, bezoeken de casino’s en onderbreken bijna een opname van CSI. Lachend komen ze die avond het hotel weer in, doodmoe, maar voldaan.

‘Hey Lyd.’ Michael grijpt haar hand en trekt haar mee naar een stil hoekje.
‘Gaan we nog naar de kapel of niet?’ Lydia haalt haar schouders op.
‘We weten nu wat er gebeurd is, toch? Onze vrienden hebben het verteld. En opgenomen.’ Ze wordt rood en Michael volgt haar.
‘Ja, eh, dat was ehm.’ Lydia giechelt hysterisch en slaat dan verschrikt haar hand voor haar mond.
‘We leken het erg leuk te vinden, die zoen,’ zegt Michael. Hij kucht en Lydia wordt weer rood.
‘Jammer dat we het niet herinneren. Het leek me een leuke kus.’ In een vlaag van zelfvertrouwen knipoog de jongen en laat dan haar hand los, om vervolgens op zijn gemak richting de liften te lopen. Lydia kijkt hem met open mond na.

Reacties: