FanFic.nl

Schrijfuitdaging

♡ ~ [Thema: Fluff] ~ De rode roos

Cokeworth, 1970

Het was zichtbaar hartje zomer; de grasvelden, stromende riviertjes en vele bomen werden prachtig verlicht door de zonnestralen die sierlijk uit de hemel vielen. De weerspiegelingen in het water glinsterden magisch en giechelend spetterde een tienjarig meisje met lang, rood haar met haar voeten in het water. Ze zat aan de oever van een smal riviertje, met haar zomerse jurkje in het groene gras dat was omgeven door kleine, witte madeliefjes. Haar benen waren ontbloot en haar sandaaltjes stonden netjes tussen haar en de jongen die naast haar zat, in.
‘De zon maakt alles zo mooi,’ zei ze dromerig, terwijl ze met haar tenen door het koele water bewoog.
‘Alles wordt er zo vrolijk van.’ Ze wierp een glimlach naar de jongen naast haar en verlegen verborg deze zijn gezicht achter zijn sluike, zwarte haar. Het meisje leek echter niets door te hebben en plukte een klein madeliefje uit het gras, die ze vervolgens naar haar vriend omhooghield.
‘Kan het hier ook mee?’ vroeg ze nieuwsgierig, waardoor de jongen opveerde en enthousiast begon te knikken.
‘Absoluut. Mag ik het eens?’ Voorzichtig gaf het meisje het kleine bloemetje aan de jongen, waarna ze haar voeten uit het water haalde en zich in de kleermakerszit naar hem toedraaide.
‘Oké, Lily, hou je handen zo,’ zei hij vervolgens, terwijl hij zachtjes haar handen beetnam en ze openvouwde. Het kleine bloemetje legde hij in het midden van haar handpalmen, waarna hij zijn eigen handen onder die van haar plaatste. Hun huid raakte elkaar lichtjes en een golf van warmte leek de tienjarigen te overspoelen, alsof het iets magisch was.
‘En nu?’ vroeg Lily zachtjes, waarop de jongen glimlachte.
‘Nu moet je je concentreren.’ Het meisje knikte en sloot haar groene ogen, terwijl ze zich stilletjes focuste op het bloemetje in haar handen. Het enige geluid om hen heen was afkomstig van het zachte, stromende water en na enkele seconden opende ze haar ogen weer.
‘Het lukt niet, Severus,’ zei ze teleurgesteld. ‘Ik kan het niet.’ Maar de jongen schudde zijn hoofd en keek haar aan.
‘Jawel, je kunt het best. Concentreer je.’ Lily zuchtte en sloot opnieuw haar ogen. Ze concentreerde zich op het ritmische geluid van Severus’ ademhaling en na enkele tellen begon er iets te veranderen. Ze voelde het, in haar handpalmen, en glimlachend liet ze haar handen op die van Severus rustten. Meteen vloeide er een bron van warmte door haar vingers en net op het moment dat het begon te tintelen, opende ze giechelend haar ogen.
‘O, wauw,’ fluisterde ze zachtjes, terwijl ze naar de prachtige, rode roos in haar handen keek. De bloem was volledig open gebloeid en voorzichtig rook ze aan de zachte blaadjes.
‘Vind je het mooi?’ vroeg de jongen voorzichtig, terwijl hij zijn handen onder die van haar vandaan haalde. Lily knikte en keek hem met twinkelende ogen aan, waarna ze de roos voorzichtig tussen hen inlegde.
‘Hij is echt prachtig…’ zei ze dromerig, waarop Severus verlegen lachte. ‘Hoe heb je dat gedaan?’
‘We hebben het samen gedaan,’ zei hij. Het bleef even stil, terwijl het meisje naar de bloem tussen hen in keek.
‘Ik concentreerde me op het kleine madeliefje en op het mooie weer van vandaag,’ zei ze toen, waarna ze de roos weer oppakte en hem door haar vingers liet gaan. ‘Waar dacht jij aan?’
De jongen haalde zijn schouders op, verborg zijn gezicht weer verlegen achter zijn halflange haar en zei niets. Afwachtend keek het meisje hem aan, tot ze uiteindelijk ongeduldig werd.
‘Nou?’
‘O, gewoon,’ antwoordde hij ontwijkend, waarop Lily haar hoofd schudde.
‘Gewoon? Wat is gewoon?’ Hij zuchtte.
‘Nou, kijk, ik dacht gewoon aan een mooi meisje,’ zei hij zachtjes, waarop Lily’s ogen groter werden.
‘Echt? Aan wie dan?’ Severus schudde verlegen zijn hoofd, maar Lily liet het er niet bij zitten. Glimlachend kietelde ze met de roos in zijn gezicht en proestend gaf de jongen haar een por in haar zij, waardoor ze gillend achterover in het gras viel. Snel ging ze weer rechtop zitten en keek ze hem geamuseerd aan, wat blosjes op Severus’ wangen veroorzaakte.
‘Nou, vertel op, Sev. Aan wie dacht je nou? Ze moet wel heel mooi zijn als er zo’n roos door verschijnt.’ De jongen lachte verlegen naar haar en wendde zijn blik af, waarna hij naar het stromende water staarde.
‘Aan jou, Lily,’ fluisterde hij. ‘Ik dacht aan jou.’ Het bleef even stil en nog steeds keek hij zwijgend naar het water , te bang en verlegen om Lily’s blik te vangen. Na een klein moment begon het meisje te giechelen, terwijl ze haar vingers door het groene gras liet gaan. Voorzichtig keek Severus haar aan en liet een zucht ontsnappen bij het zien van haar glimlach.
‘Dat is echt het liefste wat iemand ooit voor me gedaan heeft, Sev. Dank je wel,’ zei ze toen, waarna ze zich naar de jongen toe boog en hem een kus op zijn wang gaf. De uren die volgden bestonden uit kletsen, grapjes maken en met water spelen. Tegen vijven moest Lily naar huis voor het avondeten en spraken ze af dat ze elkaar de volgende dag opnieuw zouden zien, op dezelfde plek en om dezelfde tijd. Lily zwaaide naar Severus totdat ze hem niet meer zag en toen ze thuis kwam, zette ze de roos in een mooie vaas op haar kamer.
De volgende avond stond er ook een roze tulp bij.

Reacties: