FanFic.nl

Beauty and the Beast|| Larry Stylinson[afgerond]

002

De volgende morgen wordt hij wakker met het geluid van het rookalarm. Hij vloekt en springt uit bed, om vervolgens naar beneden te rennen en het vuur op het fornuis te doven.
‘Pa, hoe vaak heb ik je al gezegd dat je het eten niet zo lang alleen moet laten?’ Er komt geen antwoord.
‘Pa?’ Bezorgd loopt Louis de woonkamer in, waar hij zijn vader voor de tv ziet zitten. De man ziet grauw en lijkt op het punt van flauwvallen te staan.
‘Pa?’ vraagt Louis. hij stapt dichterbij en legt een hand op de schouder van zijn vader. Die regeert bijna meteen door zich om te draaien en Louis dichter naar zich toe te trekken. De oudere man verbergt zijn gezicht in de borst van zijn zoon en begint te huilen.

‘Ehm,’ zegt Louis ongemakkelijk, ‘ehm, is alles wel goed?’ Snel gaat hij in zijn hoofd de datum na. Er is niemand overleden die ze kennen, dus dat kan het niet zijn. Dan pas kijkt Louis naar de tv. Het nieuws is ondertussen afgelopen, maar het moet wel iets op de tv zijn geweest dat zijn vader zo heeft geschokt.
‘Pa, is alles oke?’ vraagt hij weer. Zijn vader schudt enkel zijn hoofd en Louis voelt weer een paar tranen door zijn shirt heen sijpelen. Hij zucht zacht en klopt zijn vader op zijn hoofd.
‘Wat het ook is, het komt vast wel goed.’ Op de een of andere manier zorgen die woorden er alleen maar voor dat zijn vader harder begint te huilen.

Zodra zijn vader weer enigszins stabiel lijkt te zijn, ontvlucht Louis het huis. Hij kan niet tegen de grafstemming die er hangt. Het lijkt wel of er iemand is gestorven en daar kan de jongen totaal niet tegen. Daardoor bevindt hij zich momenteel in ‘’zijn’’ koffieshop.
‘Jesy,’ kreunt hij, ‘ik weet echt niet wat er mis met hem is. Hij zat daar maar als een zombie en begon toen opeens te huilen. En toen ik zei dat alles wel goed zou komen, huilde hij alleen maar harder!’ Jesy, die een kop koffie stond te maken, draait zich naar hem toe.
‘Weet je het dan niet?’
‘Weet ik dan niet wat?’ vraagt Louis verbaasd. Jesy staart hem even aan, waarna ze haar hoofd schudt en de kop koffie afmaakt.
‘Ik breng deze even bij de klant en dan praten we.’ Louis trekt een wenkbrauw op en knikt twijfelend.
‘O-kee?’ Jesy loopt echter al weg en overhandigt de kop koffie met een glimlach aan een oude dame bij het raam. Vervolgens loopt het meisje vluchtig weer terug en neemt ze plaats tegenover Louis.

‘Ik dacht dat hij het je wel zou vertellen.’
‘Dacht dat hij me wat zou vertellen?’ vraagt Louis verbaasd, ‘is er iets wat ik moet weten of zo?’
Jesy kijkt hem aan alsof hij gek is geworden.
‘Je weet het echt niet, he?’ zegt ze dan met een zucht.
‘Nee, dat doe ik inderdaad niet!’ roept Louis uit. Jesy zucht en staat op.
‘Hier hebben we wel wat koffie voor nodig.’ Louis klemt zijn kaken op elkaar en onderdrukt de neiging om te gaan grommen. Jesy maakt rustig een kopje koffie voor beiden klaar en zet ze met een glimlach op de tafel.
‘Kijk eens, schat.’
Louis trekt zijn neus op en Jesy giechelt. Dan valt de glimlach van haar gezicht en haalt ze diep adem.
‘Ik vind het raar dat je vader je dit nooit vertelt heeft.’
Louis haalt zijn schouders op.
‘Is het zo bijzonder dan?’
Jesy snuift en lacht kort.
‘Zo bijzonder? Louis i-‘ Ze schudt haar hoofd en zucht diep. Dan neemt ze een slok van haar koffie en likt ze haar lippen. Louis zucht geïrriteerd en Jesy giechelt. De jongen fronst en Jesy haalt weer diep adem.

‘Oke. Goed. Ik krijg dit verhaal al te horen vanaf mijn twaalfde jaar.’ Louis knikt en kijkt haar met spanning aan. Jesy richt haar blik kort naar haar kopje en haalt haar vinger over de rand.
‘Er was eens een-‘
‘Oh for fucks sake, is dit een dom sprookje?’ kreunt Louis geïrriteerd. Jesy haalt haar schouders op.
‘Er was eens een jongen. Hij werd tweeëntwintig en vierde een groot feest op zijn kasteel. Kasteel Roozentuin.’ Louis likt zijn lippen en slikt.
‘Het was een wild feest, iedereen van het dorp was uitgenodigd en de rozentuin bloeide zoals altijd. Het was avond, bijna middernacht, en het stormde buiten. De deur werd geopend en door een windvlaag werden de kaarsen uitgeblazen. De zaal was rumoerig. Een drijfnatte vrouw stond in de deuropening, vroeg om onderdak. De jongen weigerde. Ze vroeg nogmaals om een gunst en de jongen weigerde weer. Toen sprak ze een vloek over hem uit. Hij lachte het weg, maar toen de klok middernacht sloeg kwam het uit en veranderde hij in een beest.’
Louis trekt een wenkbrauw op.
‘En dat moet ik geloven?’
Jesy zucht en rolt haar ogen.
‘Ik had wel verwacht dat je dat zou zeggen.’
Louis lacht zachtjes.
‘Dat is echt een bullshit verhaal.’
Jesy schudt haar hoofd.
‘Er is nog wat.’
Louis kijkt haar met samengeknepen ogen aan.
‘Wat dan?’
Jesy is even stil en Louis neemt een slok van zijn koffie.
‘Het beest leeft nog en vraagt elk jaar om een jongen uit het dorp.’
Louis proest de koffie weer uit. Dan lacht hij, maar die lach sterft al snel weg als hij ziet hoe serieus Jesy is.

‘Ehm. En ehm, zitten er nog bepaalde eisen aan die jongens?’
Jesy knikt.
‘Ze moeten tussen de twintig en de vijfentwintig zijn.’
Louis staart haar geschokt aan.
‘Maar maar, dan zit ik in die groep. Ik ben twintig geworden afgelopen kerst. ’
Jesy knikt en is even stil. Beiden nemen een slok van hun koffie en dan spreekt Louis.
‘Daarom is mijn vader waarschijnlijk zo doods. Omdat er een kans is dat ik naar het kasteel moet.’ Jesy knikt en Louis slikt.
‘Ho-hoe loopt het meestal af met die jongens?’ Jesy kijkt de winkel rond en schudt dan verdrietig haar hoofd. Zelfs al voor ze haar woorden uitspreekt weet Louis dat het verkeerde boel is.
‘Ze komen nooit meer terug.’

Die nacht slaapt Louis slecht. Hij blijft maar draaien en zuchten en denken. Wat als hij gekozen wordt deze keer? Wat als het beest echt is? Wat als hij wordt vermoord? Niemand weet wat het beest met de jongens doet, misschien worden ze wel opgegeten. Misschien is het wel zo verschrikkelijk op het kasteel dat ze zelfmoord plegen. Dan begint hij te denken over het beest zelf. Hoe zou het eruit zien? Zou het een soort draak zijn of eerder een soort wolf? Misschien is het wel een combinatie van twee dieren. Louis rilt en draait zich lusteloos naar zijn andere zij. De slaap komt nog steeds niet.

Reacties: